Merhaba güzellerim uzun bir aradan sonra tekrar birlikteyiz bölümleri değiştirmeye karar verdim beğenmeniz dileğiyle hoşçakalın💗🥺
..
Çalan alarmın sesiyle bu anı bekliyormuş gibi, yatağımdan kalktım. Saat gecenin 03:30' du, ses çıkarmamaya dikkat ederek yavaş hareketlerle hazırlamış olduğum kıyafetleri giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ardından saçıma sıkı bir at kuyruğu yaptım, yatağımın kenarında ki sırt çantamı alıp içine; Birkaç parça kıyafet, bir miktar para ve telefonum için aldığım yeni hatı çantama attım.
Ben hazırdım umarım elifte hazırlanmıştır. Telefonumu elime alıp elifi aradım, çaldıktan bir süre sonra telefon açıldı sessiz bir şekilde konuşmaya başladım.
"Hazır mısın kızım hadi acilen çıkmamız lazım!"
"Hazırım hazırım, sizin evin arka kapısına geleceğim arabayla, çıkıyorum ben hadi bay bay"
Diyip telefonu suratıma kapatmasıyla göz devirdim. Bu kız hep böyleydi, suratıma hep telefonu kapatırdı neyse şuan ki konumuz bu değil evden nasıl çıkacağımdı.
Yavaş adımlarla odamdan çıktım merdivenlerden inerken çok sessiz olmaya çalışıyordum eğer kaçtığım anlaşılırsa ben biterdim.
Evin kapısından çıkamazdım kilitlidir zaten onun için bahçe kapısına çıkan kapıya doğru yürüdüm.
Sürgülü kapıyı yavaşça çektim korumaların bir çoğu evin önündeydi, bahçe de ise birkaç tane vardı.
Onların dikkatini dağıtıp tel ile örgülü olan duvardan atlayabilirdim birkaç kez denediğim için alışmıştım az çok.
Yerde bulunan taşı alıp, onlar fark etmeden evin önünde ki heykele atıp ses çıkarmam lazımdı ama nasıl yapacaktım, ben bunu düşünürken arkamda hissettiğim kişiyle olduğum yere çakıldım.
Siktir yakalandık!
Arkamı döndüğüm de gördüğüm kişiyle tuttuğum nefesi geri verdim. Evin hizmetçisi miray'dı aslında bana yardım ederdi bu evde yaşadığım şeyleri en yakından o görüyordu.
"Miray lütfen bana yardım et bu gece bu evden kaçmam lazım!"
Yalvaran gibi çıkan sesimle, onun bana acıyan bakışlarını fark ettim.
O ise hiçbir şey demeden beni dinliyordu.
"Nolur miray, benim bu evde başıma gelenleri sen cok iyi biliyorsun lütfen bana yardım et, senin başın hiçbir şekilde belaya girmeyecek söz veriyorum"
"Sizi bu evden nasıl çıkaracağım dilan hanım?"
Söylediği şeylerle sevinçten kendimi tutamayıp ona sarıldım.
