"မနက္ခင္း၏အစေရာင္မင္း၏အခ်စ္ကိုျမင္ေရာင္ၾကည့္ခ်င္ေသးသား...."
Offမနက္ႏိုးလာေတာ့....ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မည္သူမွ်မရွိေခ် ။ထိုေၾကာင့္ပင္offကအိပ္ယာကုတင္ေပၚမွထကာ...
အနီးနားျပတင္းေပါက္နားသို႔ေလွ်ာက္လွမ္းလာသည္...
ၿခံထဲရွိသည့္ပန္းပင္မ်ား ဥယာဥ္မ်ားဘက္သိုအၾကည့္ေရာက္ေနခဲ့.
ရင္ဘက္တေန႔ရာမွ ဆူး၍ေအာင့္တက္သြားသည္ကိုလည္း
offခံစားသိရွိရသည္....
က်စ္..ေအာင့္လိုက္....အရင္ကငါဒီလိုမျဖစ္ဖူးပါဘူးဘာျဖစ္တာပါလိမ့္
လွပသည္ေနေရာင္ျခည္ကိုေမာ့္ၾကည့္လ်က္အေတြးတခုေပၚေပါက္လာသည္...
phunကိုသတိရေစ၏...
အခုphunအနားမွာအတူရွိေနမေပးႏိုင္ေသးဘူး...
မင္းသားေလးAtthaphan ေျပာသလို ေနေရာင္ျခည္ထြက္ေပၚလာလွ်င္ခနတာထြက္ေပၚခဲ့ေသာ လမင္းကိုေမ့ေပ်ာက္တတ္ၾကတယ္တဲ့phun ငါက်ေတာ့အဲ့လိုျဖစ္မေနပါလား
ငါက်ခနတာပဲရွိတဲ့လမင္းကိုမေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္ပဲစြဲလမ္းေနမိတာ....
မင္းသာလူဝင္စားတယ္ဆိုမင္းက မင္းသားATTHAPHAN နဲ႔သိပ္ကိုတူလြန္းတယ္...ငါမင္းကိုသတိရေနတာPhunေရ....
မင္းေတာ့ငါ့ကိုသတိရပါ့လား ငါေတြးေနတာ မင္းငါ့ကိုဘာလို႔ဖုန္း
မဆက္ရတာလဲ.....မင္းရဲ႕ျပႆနာကဘာလဲ ငါ့ကိုဟိုးေနတဲ့ကစကားေကာင္းေကာင္းမေျပာေတာ့တာပဲ...ငါဖုန္းဆက္ရင္မင္း
အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔ ငါကဖုန္းမဆက္ခဲ့တာ..မင္းအထင္လြဲေနမလား ငါ့ကိုစိတ္စိုးေနမလား ေမ့ေနၿပီလား...သတိေရာရပါ့မလားေပါ့ ငါ့ရဲ႕အေတြးေတြကအခုအရမ္းရႈပ္ေထြးေနတာ
ဒါေပမဲ့မင္းကိုသတိရတဲ့အေတြးက႐ူပ္ေထြးျခင္းကင္းမဲ့တဲ့ ငါ့ရဲ႕ႏွလုံးသားထဲမွာအၿမဲေနရာယူထားပါတယ္
offျပတင္းေပါက္၌ရပ္လ်က္ေလျပင္ညင္းမ်ားတိုက္ခက္ေနသည့္တြင္...offဆံပင္မ်ားကတေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ျဖင့္ေလလာရာသို႔ယိမ္းႏြဲ႕ေနသည္....အခန္းတံခါးကိုေခါက္သံၾကားရေသာေၾကာင့္offသြားဖြင့္ေတာ့ Leoပင္....အခန္းထဲသို႔ေပးဝင္ကာ...
"ဘာကိစၥရွိလို႔ပါလဲ"
"သခင္ေလး ဘာမ်ားသုံးေဆာင္ခ်င္ပါသလဲ"
"ရပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ဗိုက္မဆာဘူး ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္တာကို...ေမးခြင့္ရႏိုင္မလားဗ်"
ESTÁS LEYENDO
PAID___{ပေးဆက်ခဲ့သည် }
Romanceဒီfic...လေးဟာ...အရင်ခေတ်အကြောင်းအရာ များနဲ့ဆက်စပ်ရေးသားြခင်းဖြစ်သောကြောင့် ဒီficလေးကိုလဲဖတ်ရူပေးဖို့ပြောချင်ပါတယ်.... gun..atthaphan "အသင်ဟာ...ကျတော်ကိုစနောက်ခြင်းတခုလို့သာ သတ်မှတ်နေတာပဲ....." off jumpol "ကျွန်တတော်ဟာသင့်လိုမဟုဘူး ကျတော်ဟာ...မြင့်...
