ჯონგუკი დებიუტამდე~
მე მეშვიდე კლასში ვიყავი, როცა Superstar K2-ის აუდიცია ჩავდიოდი, სამწუხაროდ, გამივარდა. მაშინ გაჩნდა შესაძლებლობა! მე მივიღე ქასთი Big Hit Entertainment-ის ერთ-ერთი პერსონალის მიერ. ბევრს ვმუშაობდი, რომ მეჩვენებინა Bang Sihyuk PD (Big Hit Entertainment-ის ხელმძღვანელი), რისი გაკეთებაც შემეძლო, მაგრამ მან თქვა, რომ ჩემს ცეკვას „არ ჰქონდა ემოცია, არანაირი ემოცია“. ბოლოს ამერიკაში გამგზავნა ცეკვის ვარჯიშზე.
ამერიკაში ყოფნისას ცეკვის აკადემიაში წავედი. ცნობილმა ქორეოგრაფებმა მასწავლეს ურბანული სტილი, ქალის ცეკვის სტილი, ძლიერი ცეკვები და მრავალი სხვა. ბავშვობიდან რთული იყო, მაგრამ ღირდა, თუ დებიუტი მინდოდა.
ცეკვის აკადემიამ შესვენების საშუალება მომცა. აკადემიასთან ახლოს მდებარე კორპუსებში სეირნობა მოვახერხე. ყოველთვის, როცა შესვენება მქონდა, ყოველთვის ერთსა და იმავე სეირნობას ვაკეთებდი. მერე იყო, რომ ერთ დღეს...
კორპუსში ვბრუნდებოდი, როცა მომეჩვენა, რომ მსგავსი ფიგურა ვიცანი. კვალი გავაჩერე და მის მოკლე თმას და სკოლის ფორმას შევხედე, კორეული სკოლის ფორმაა. მაინტერესებდა, რატომ აცვია კორეული სკოლის ფორმა ამერიკაში. ის თავს ვინმე ვიცნობდა და არა იმიტომ, რომ კორეელი იყო. მხრები ავიჩეჩე და შიგნით შევედი. შემდეგ გამვლელის მოულოდნელი ყვირილი გაისმა. სწრაფად მოვტრიალდი და დავინახე, რომ გოგონა შუა ქუჩაში ტერფი ჰქონდა მოქცეული. მანქანა დიდი სიჩქარით მოდიოდა, მე სწრაფად გავიქეცი მისკენ და გზიდან ამოვიყვანე უსაფრთხო ადგილას. მისი გზიდან გაყვანისას, შემთხვევით მე დავარტყი თავი ახლომდებარე ქუჩის ბოძს და დავკარგე.
საავადმყოფოში გამგზავნეს. ჩემი საცეკვაო ქორეოგრაფები მოვიდნენ ჩემთან და შეამოწმეს. მერე ის გოგო გამახსენდა, დარწმუნებული ვარ, ჩემთან ერთად მოვიდა ტერფის სამკურნალოდ. ვიზიტის საათები რომ დასრულდა, ექთანს დავურეკე. კარგია, რომ ექთანმა კორეული იცოდა.
"რა დაემართა იმ გოგოს, რომელმაც ტერფი გადაუგრიხა, ჩემთან ერთად აქ გამოგზავნილი?" მედდას ვუყურებდი პასუხებს.
ეღიმება: "მასზე არ ინერვიულო, ახლა კარგადაა, უკვე სახლში გამოგზავნეს".
თავი ოდნავ დაბლა დავხარე, მინდოდა შევხვედროდი და გამარჯობა, მაგრამ უკვე წავიდა, მისი სახის დანახვაც კი არ მოვახერხე.
ექთანი წასვლას აპირებდა, "ოჰ ჰო! გოგომ მითხრა, რომ გითხრა "მადლობა". მერე წავიდა.
ოთახში სულ მარტო ვიყავი, მაგრამ შვება ვიგრძენი, რომ ის კარგად იყო. თვალებს ვხუჭავ და დაძინებას ვაპირებდი, რომ უცებ გონებაში რაღაც გავიგე. გოგონა მღეროდა, ლამაზი და სულიერი ხმა ჰქონდა. თავს ვაქნევ, არ შეიძლებოდა ის გოგო იყო, მერე იგივე ხმა გავიგე "მადლობა რომ გადამარჩინე და გთხოვ სწრაფად გაიღვიძე". ეს ის არის! როგორ მესმოდა მისი, როცა უგონო მდგომარეობაში ვიყავი?
მეორე დილით საავადმყოფოს დატოვება მოვახერხე და ცეკვის აკადემიაში დავბრუნდი. გავაგრძელე ვარჯიში მთელი წლის განმავლობაში. როდესაც კორეაში ვბრუნდებოდი, ცას გავხედე: "მე ვიპოვი 당신의 목소리 (დანგსინ-უი მოქსორი: შენი ხმა)."
იმედია მოგეწონებათ
