"Beni unutma."
Sadece iki kelime olmasına rağmen neden bu kadar çok anlam içeriyor du ki ? Jungkook söylediği için mi ? Jungkook'un kendisi için ne kadar çok anlam içerdiğini fark edince şaşırmadan edemedi.Kendisinin onun gözünde ayni kefede olmadığını biliyordu,bu kadar zaman sonra bu duruma alışması gerekirdi,ama olmuyordu.Her düşündüğünde kendini sanki daha fazla paramparça ediyordu.Onun için böyle bir anlam ifade etmezken,neden böyle bir şey yaptığına anlam veremiyordu Jimin.Düşünmeye çalışıyordu ama düşünemiyordu.Kendisini toparlamaya çalıştı,cevap vermesi gerekiyordu,şu an kaçıp gidemezdi.
"B-bu yaptığın.." gözlerini çimenlerden kaldırıp Jungkook'un yüzüne bakamıyordu.Denedi ama yapamadı."Ne i-iç-içindi ?" diyebildi en son.Kekelediği için utanç duyuyordu ama şu an bunu düşünemiyordu.
"Sadece senin için gerçekten önemli olmak.." yutkundu."önemli kalmak istiyorum." dedi gözlerini karşısında ki gözlerden kaçırarak.
"Daha ne kadar fazla kırılabileceğimi görmek için mi ?"
Jungkook da Jimin de böyle bir soru beklemiyordu.Jimin böyle bir soruyu sordugu için Jungkook ise beklemediği için.Gerçekten onu kırıyor muydu ? Bunu şimdiye kadar hiç aklından geçirmemişti.Bu soruya verecek bir cevabı yoktu.Sadece Jimin'e baktı.Jimin ürpertici bir şekilde tebessüm etti.Sanki savaştan çıkmıs gibiydi,her yeri yara bere içindeydi ama gülümsüyordu.Jungkook onun bu haline bakınca ne oldugunu tarif edemeyeceği bir acı hissetti içinde.Onu kırıyordu.'benim yüzümden' dedi içinden.Hepsi benim yüzümden.Yanaklarının içini sıktı.
"Kırdığının farkında değilsin değil mi ?" yine yüzünde o gülümse vardı."Benim için o kadar önemliyken bunun seni ilgilendirmeyeceğini söylemiştin,seni o kadar çok önemsiyordum ki belki de hiç o kadar önemsenmemiştin.Seni hiç ilgilendirmeyen bir şeyin için neden beni öpüyorsun ? Gerçekten ne düsündün ki öperken ? Sana seni unutmayacağımi söyleseydim yine her şey başa sarmayacak mıydı ? Ben seni düsünecektim,sen Namjoon'u.Böyle olacaktı değil mi ? "
Jimin kesintisiz,kekelemesiz bir şekilde Jungkook'un karşında böyle bir konuşma yapmasına o kadar çok saşırmıştı ki gözlerini kırpıştırıp yaşadıği anin gerçek mi yoksa hayal mi olduğunu anlamak istedi.Gerçekti.Ve bu hala şok edici bir etki taşıyordu.
Jungkook hangi soruya nasıl cevap vereceğini bilmiyordu.Gerçekten cevaplamasi gereken ne kadar çok şey vardı.
"Nasıl ve neye cevap vereceğimi bil-bilemiyorum.Namjoon ile o şe-şey bir süre önce bitmişti.Ve.." duraksadı,şu an her şeyi açık açık söyleyecekti."Ben sadece bir süre geçtikden sonra her şeyin aynı kalmayacağının farkına vardim,seni kırdığımın ve üzdüğümün farkinda değildim.Hatta seni mutlu ettiğimi bile düsünüyordum.Yanıldığım ikinci şey bu oldu.Namjoon'u sevdiğimi düşünmem birincisiydi." diyebildi en dürüst ve en mahçup haliyle.
Jimin şu an ne kalbini ne de mantıgını dinleyebiliyordu,Jungkook'un gözlerine bakmaya calışıyordu ama o gözlerinden kendinden cok uzağa kaçmaya çalıştığını görmüştü.Üzüldügünü görebiliyordu,kendi üzüntüsünü hissedebildiği gibi.Ama icinde tam olarak hic bir ad koyamadığı bir his vardi.Sanki ona karşi içinde az da olsa birikmis,kalbinin cok derinliklerinde duran ve gün yüzüne cikmaya çalışan bir nefret vardı.Ona bu kadar ihtiyaç duyarken,varlığını yanında isterken,bu kadar uzaklara kaçmak isteyişinin sebebini bilmiyordu.Eğer bilseydi,elinden hic bir sey gelmezdi,bunu da biliyordu.
"Peki yanıldığın her şeyin bir telafisi oluyor mu hayatinda? Olsa da zor olmuyor mu ? Senin ardindan gelen her şey o kadar cok canımı acıttı ki,bir telafisini yapayım derken,telafisi olmayacak bir hale tekrar düşmek istemiyorum ben,Jungkook.Bana gelmeni,en azindan öncekilere nazaran benimle bu kadar açık konuşmanı neye bağlayayım bilremiyorum."
İkiside birbirine bakamıyordu.Ne Jimin hayal kırıklığıyla dolu gözlere bakabiliyor,ne de Jungkook hala gözlerinde yaşla etrafa bakan Jimin'e bakabiliyordu.Ortam da kaç dakika oldugunu ikisininde sayamadigi bir sessizlik oldu.Jimin omuzlarinda ki yüke daha fazla dayanabilecegini sanmiyordu,köşedeki banka oturdu.Simdi Jungkook'un tam karşısında duruyordu.Yakalanmak istemediği gözlerden kaçmak daha da zorlaşıyordu hele ki o gözler tam karşısın da ve kendi üzerindeyken...
"Neye bağlayacagıni bilemiyorsan,sadece duygularima yor bu durumu.S-seninde olabilir..yani,duygularin degismis ol-olabilir,degil mi ?"
Jimin ne soruldugunu anlamisti ama bunu su an da cevaplayamazdı.'hayır,o kadar basit değil!" diye gecirdi icinden.
"Duygularının değiştiğini mi söylüyorsun?"
"Öyle olmasini istiyorum,öyle olduğunu hissediyorum." dedi ilk kez gözlerini bankta oturan çocuğun gözlerine sabitlerken.
"Yalnız kalmak mı istemiyorsun ? "
"Sadece sensiz kalmak istemiyorum,Jimin."
