hiding » h.s.

4

HIDE

"Wat zag je precies?" Vroeg Niall als hij de kom vol met popcorn mee nam naar de woonkamer.

"Ik-ik heb geen idee, heb geen idee wat ik zag," Harry zat frustrerend op de bank bij Niall thuis sinds hij letterlijk niet meer in zijn appartement kon blijven met alle gedachten die hem op aten. Niall keek Harry doorzoekend aan.

"Je hebt geen idee wat je zag?" Herhaalde Niall vragend als hij een popcorn in zijn mond gooide. Harry schudde zijn hoofd als hij zijn handen over elkaar wreef.

"Ik weet wat ik zag maar ik weet ook weer niet wat ik zag." Vertelde Harry als hij zijn ogen gericht houdt op de vloer.

"Dat is duidelijk," Harry zuchtte en stond daarna op.

"Ik ga maar even een dutje doen," Zei Harry als hij naar het gangpad wees waar Niall's kamer zich bevond. Niall knikte als hij zijn ogen gericht had op het televisie scherm waar Netflix nu op te zien was.

Harry knikte langzaam en daarmee liep hij de donkere gang in waar alle deuren van de kamers gesloten waren. Voor een paar seconden gingen Harry's ogen naar de schilderijen en foto's aan de muur. Er was één foto die hem direct op viel, hij hield zijn ogen klein als hij dichterbij ging staan om het beter te observeren. Harry bleef sprakeloos op zijn plek staan als hij naar de foto keek, zijn ogen konden er wel uit vallen als het zo door ging. Op de foto was er te zien hoe Harry deze ochtend nog in de deuropening van de bakkerij stond waar hij voor het eerst ook de raarste dingen tegenkwam. Maar als Harry heel goed keek kon hij een lichte schaduw zien, net in de hoek.

"Niall!" Riep Harry verschrikt als hij afstand nam van de vervloekte muur. Waardoor zijn rug in contact kwam met de andere muur. Niall kwam met een lege kom de gang in lopen.

"K-kijk naar die foto," Harry wees naar de foto zonder er naar te kijken. Niall's ogen gingen van Harry naar de muur en weer terug.

"Wat is er mis mee, Harry?" Vroeg Niall verward als hij een stap dichterbij nam en elke foto en schilderij af ging.

"Daar-daarzo! Zie je het niet?" Vroeg Harry als hij met grote ogen naar zijn beste vriend keek.

"Ik zie mezelf ongeveer tien keer maar verder niks anders." Harry keek hem gefrustreerd aan. Hij bekeek weer de foto aan de muur waar hij zichzelf net minuten geleden zag staan. Maar dit keer zag hij een jongere Niall langs een rivier met zijn grotere broer. Harry stak zijn vinger uit en richtte het op de foto.

"Dat kan niet." Harry's stem was kalm, te kalm.

"Harry, je zou naar bed gaan wist je nog?" Herinnerde Niall hem als Niall zijn hand op zijn schouder legde en zijn andere hand naar een van de gesloten deuren wees.

"Ja, ik was even afgeleid." Fluisterde Harry, hij keek naar zijn witte sokken en liep weer verder naar Niall's kamer zonder een keer op te kijken.

-

Niall liet Harry weten dat hij even weg zou zijn, voor waarschijnlijk een uurtje voegde Niall erbij maar Harry zag dat niet zitten. Hij schoot op van het bed en struikelde over het einde heen en viel op de grond en kroop naar Niall toe en smeekte hem hysterisch om niet weg te gaan, volgens hem kon hij zichzelf niet redden, niet alleen in ieder geval. Zelfs op zijn werk ging het mis, en nu bij zijn beste vriend thuis. En het gebeurde allemaal terwijl hij alleen was voor het moment terwijl er andere mensen in de omgeving waren. Harry wilde niet eens bedenken wat er zou gebeuren als hij letterlijk alleen was.

Niall wist niet wat hij moest, hij moest iets ophalen en dat moest nu gebeuren. Hij sprak af met Harry dat als hij niet binnen een uur terug was dat hij hem meteen moest bellen. Niall beloofde hem dat hij zo snel mogelijk terug zou zijn ook al dacht Niall dat zijn beste vriend nergens bang voor hoefde te zijn. Wat hij Niall namelijk vertelde in de gang sloeg nergens op dacht Niall, Niall had Harry nooit zo gezien. Hij kon alleen het beste hopen voor Harry. Niall hielp Harry weer overeind en nam hem weer terug mee naar zijn bed waar hij Harry in liet kruipen. Niall nam voorzichtig steeds twee stappen naar achter. Harry schrok en hield zijn hand uit naar Niall. Niall schudde zijn hoofd en herhaalde hun afspraak weer zodat Harry het duidelijk zou begrijpen. Harry knikte gedwongen en ging weer in bed liggen en dwong zichzelf om zijn ogen te sluiten. Na een paar minuten hoorde hij de voordeur sluiten, zijn hele aandacht ging erheen. Hoe graag hij zijn ogen gesloten wilde houden, het lukte niet. Het was te donker wat logisch was sinds hij zijn ogen gesloten had maar hij wilde liever alles zien al hoewel hij daar ook weer bang voor was.

Koud.

Hij had het opeens koud, hij begon zijn tanden op elkaar te smijten. Van het plafond keek hij naar het raam die gesloten was. Een akelig gevoel kroop zijn lichaam in, hij hield de deken stevig vast als hij het tot aan zijn kin bracht.

"Je ziet niks,"

"Je hoort ook niks." Begon Harry tegen zichzelf te zeggen.

De kou daalde weer uit het niets. Harry kon opgelucht adem halen, voor nu.

-

Het volgende hoofdstuk zal dingen iets duidelijker maken, soort van.

Als ik genoeg feedback krijg, krijgen jullie een double update! :)

Ik heb morgen mijn eerste examen....

Veel succes als je de komende weken examens hebt!

Stem/en of plaats een reactie alsjeblieft.

Thankyouu loves.