ჩახუთული ჰაერია და სუნთქვა მიჭირს იმისდა მიუხედავად რომ
თორმეტ სართულიანი კორპუსის სახურავზე ვზივარ
ზოგჯერ გვჭირდება ადამიანებს უარყოფითი ფერებისგან გაქცევა მაგრამ როცა ამაში არაფერი არ გიწყობს ხელს ცოტა არიყოს რთულია
ღრმად ვისუნთქავ ბოლოჯერ ჰაერს და ვდგები უნდა წავიდე უნდა დავბრუნდე და შევერწყა ისევ ნეგატიურ ფერებს
მაგრამ უეცრად რკინის კარის ჭრიალის ხმა მესმის და მთელ სხეულში ჟრუანტელი მივლის ღამე იყო არანაირი მტკიცებულება არ მქონდა იმის რომ მანიაკი არ იქნებოდა და აქვე არ გამასხმევინებდა ტვინს
ამიტომ ისევ დაჯდომა გადავწყვიტე და დალოდება სანამ გაქრებოდა. ღამე იყო მარა მაინც ვარჩევდი მის მხრებს როგორ არუნდა შეგემჩნია ეს მხრები მოაჯირს დაეყრდნო და თავი ხელებში ჩარგო
არგავდა მანიაკს მარა არვაპირებდი გარისკვას
ღრმად სუნთქავდა ისე ღრმად რო გეგონება მთელი მსოფლიოს ჰაერი ერთ ჩასუნთქვაში ჩააქვსო
ჩემმა გონებამ ესეც კი დაიჯერეს და უეცრად ჰაერის ნაკლებობაც კი ვიგრძენი
მოტრიალდა თეთრი საროჩკა ეცვა ხელებზე აკეცილი ქონდა და კუნთებზე გადაჭიმვოდა
ლამაზი სხეული ქონდა სიბნელეშიც კი შეამჩნევდი ადამიანი
იქვე სკამი იდო მასზე ჩამოჯდა და დადუმდა ნელ ნელა სუნთქვაც ურეგულირდებოდა
ველოდებოდი დრო ნელა გადიოდა ის არ იძვროდა მე კი საჯდომი ძალიან მტკიოდა ბეტონზე ჯდომისგან ბოლოს ადგომა გადავწყვიტე ზურგით იჯდა ამიტომ ვერ დამინახავდა ჩუმად თუ ვიმოძრავებდი
ფრთხილად ავდექი და ნელი ნაბიჯებით დავიწყე სვლა სამი მეტრიღა მაშორებდა კარებს მაგრამ ჩემი ჯიბიდან ტელეფონი გადმომივარდა უეცრად გავშეშდი
მან თავი პატარაზე გაამოძრავა და წამოიძახა
- გამარჯობა
ისეთი ბოხი ხრიწიანი ხმა ჰქონდა რომ ცოტაც და ჩავიკეცებოდი შიშისგან
- გაგიმარჯოს
ინსტიქტურად მივუგდე სიტყვა
- ჰმმ არვიცოდი აქ ვინმე თუ იყო
უცბათ გავშრი არვიცოდი რა მეპასუხა
- ე ეხა ამოვედი
- მატყუებ
რაღაცნაირად გავღიზიანდი ამიტომ შევუბრუნდი
- რომც გატყუებდე შენ რაა ეს სახურავი არარის კერძო საკუთრება ამიტომ თუ მინდა აქ ამოვალ და თუ მინდა სხვაგან
მან ჩაიცინა
ამაზე კიდევ უფრო გავბრაზდი
- არაფერია უბრალოდ გამიხარდა ხმის გამცემი ვინმე რომ იყო
- აა
- შეგიძლია მოხვიდე ახლოს და დამენახო?
მეშინოდა ამიტომ მასთან მისვლას არ ვაპირებდი
- მე რატო უნდა მოვიდე იმის ღირსადაც კიარ მაგდებ რო შემოტრიალდე და ისე მელაპარაკო
- უბრალოდ თავი მტკივა მაგრამ კარგი შემოვბრუნდები მე
ძლივს ძლივობით გეგონება მოხუცი კაცი იყოსო ძლივს შემობრუნდა თმა აწეული ქონდა უკანა ნაწილი კი ჩამოშლილი ქონდა იღიმოდა მიღიმოდა ფოსოები ეტყობოდა ლოყებზე
უსუფთავესი კანი ჰქონდა
თვალები კი მუქი მუქი შავი
ისე დავაშტერდი მის ლამაზ სახეს გეგონება მასზე წლები მუშაობდნენო გეგონება თიხით გამოძერწეს ან გონებაში ყველაზე ლამაზი რაც კი არსებობდა ის დახატესო
ჩემი ტვინი ვერ აღიქვამდა ამ არსებას
გაღიმება ვცადე
დარწუნებული ვიყავი თუ როგორი სულელი გამოვჩნდებოდი მის თვალში
მან კი როგორც იქნა ხმა ამოიღო და გადაფარა უცერხული სიჩუმე
- უფრო პატარა მეგონე
თავი გადახარა გვერძე და გაიღიმა
- რამდენი წლის ხარ
- არვაპირებ ვიღაც უცხოს ვუთხრა ეს ყველაფერი
- კარგი რაა აღარვართ უცხოები თურმე რამდენიხანია მე მიყურებ
- შენ არგიყურებდი იქ ვიჯექი და ხედით ვტკბებოდი
- აა კარგი მაშინ მე გეტყვი
ჩემს სახელს
- არარის საჭირო წასვლას ვაპირებ
- კარგი რაა სულ ცოტახანიც იცი როგორ გამიხარდა შენი ხმა რო გავიგე?
- და რითი მიმტკიცებ რო მანიაკი არხარ ?
- ხო არვიცი ეგ როგორ დაგიმტკიცო
- კარგი რაგქვია
- იანი
