The Devil's Wife (on-going)

Blood II: Fate

Naiiyak na ako, buti nalang at kaya ko pa itong pigilan. Hindi pwedeng makita nilang umiiyak ako. At hinding-hindi mangyayari yun, pipigilan ko ito hanggat kaya ko.

Napakatanga ko lang talaga at nagawa ko pang umasa. Kung alam ko lang na lahat ng pinapakita nya sa'kin ay pang-kaibigan lang, hindi na sana ako nahulog ng tuluyan sa kanya.

P*tcha! Hindi ko na kaya! Kailangan ko na talagang umalis dito.

With all my strength, i managed to smile and said "congratz, masaya ako para sa inyong dalawa. Haha lalo na sa'yo Steve, sa wakas nasabi mo na rin. Akala ko talaga forever torpe kana " yeah. Nagawa ko pa talagang tumawa. Amazing right?

I'm laughing yes, but deep inside im slowly breaking into pieces.

"Salamat Ice. Kung di dahil sa'yo hindi ako mapapalapit kay Dianne at hindi ko sana magagawa ito ngayon at lalong hindi ko masasabi ang matagal ko ng nararamdaman para sa kanya." Sinserong pahayag ng binata.

"Wow sana pala hindi nalang kita pinakilala sa kanila, lalong-lalo na sa kanya. T*ngna, hindi sana ako nasasaktan ng ganito ngayon! (Sabay tayo at sampal sa kanya)" ---pero hindi ganyan ang nangyari eh. Never. Magmukha lang akong kawawa pag ginawa ko yun.

I just sweetly smiled to them. I will never show them how fragile I am right now... I don't need their pity. So I said "no problem. Bsta invite nyo 'ko sa kasal ha? Haha" i joked. Wtf! Im becoming a masochist.

"Sure Ice, syempre invited ka ..kaibigan kita eh" --Steven

At namula naman ang bruhang si Diane. Psh. Halatang nasisiyahan sa mga nangyari ngayon.

But hell, i won't give her the satisfaction.

I need to get out of here,now.

So i pretended that my brother texted me and ordered me to go home. "Guys, mauna na ako sa inyo ha. Nagtext kasi si kuya, pinapauwi na nya ako." Kunwari'y dismayado kong sabi.

"Oh. Sayang naman Ice, bonding na sana nating lahat na magkakaibigan ngayon. Alam mo namang medyo naging busy tayo this past few days." - Diane

Psh busy daw. Ba't di pa nya sabihing nagkakalabuan na ang pagkakaibigan namin. Yeah right, parang magkasintahan lang.ew.

Sinakyan ko nalang ang drama nya. Well i can act too. Akala nya haa..
"Oo nga eeh. Pasensya na talaga girls. Babawi nalang ako sa susunod. I really need to go. Bye." Nagmamadali kong sabi sakanila at hindi ko na sila hinintay pang makapagsalita.

Narinig ko pang tinawag ako ni lily. She's my besyfriend after all. And she surely knows the truth behind those fake smiles i gave them.

At alam kong balak nya akong sundan. Kaya tumakbo na ako, not minding that Im wearing this stupid high-heeled shoes.

Ayokong idamay pa sya sa katangahan ko. She's always been there for me. Her, being in my side for all those years and until now is really a big help.

This is my problem. Kaya ko naman siguro itong lampasan mag-isa. I hope so.

I quickly removed my shoes and run as fast as i can. Ilang beses pa akong natapilok, pero ni hindi ko na nararamdaman ang sakit ng paa ko. All I know is..Im badly hurt emotionally. Ganito pala kasakit, hindi ko alam na nakakabaliw palang magmahal.

hindi ko namalayang ibang daan na pala ang tinatahak ko. And
I ended up being lost.

--end of flashback.

So that's how I get here. Damn! I never knew i could be so dramatic. Epekto na siguro to ng panonood ko ng fairytales.

"Wow pare, chicks oh! Pag sinuswerte ka nga naman haha." --baboy. At nakitawa narin ang tatlo nyang kasama.

Halatang lasing ito at may tatlo pa syang kasama na mga mukha ring bisugo. Hindi ako tanga para di maisip na nanganganib ang buhay ko ngayon, lalong-lalo na ang puri ko.
Shit. Im doomed!

AN:
--there it is. ^_^||

Taylor as SnowBreezielle/Ice -- see the picture

--PsycheEmay