December 2, 2022
ႏွင္းေတြတူထပ္စြာက်ေနတဲ့လမ္းမထက္မွာ ပုံမွန္အရွိန္ျဖင့္ေမာင္းႏွင္လာတဲ့ကားတစ္စီး...။
"ကြၽီ~~~~~"
"ဗုန္းးးးးးးးးးး"
ကားေရွ႕မွ႐ုတ္တရက္ေပၚလာေသာအရာတစ္ခုေၾကာင့္ ဘရိတ္အုပ္လိုက္ရေလသည္။
ကားေရွ႕မွာ လူတစ္ေယာက္လဲက်သြားတာေတြ႕၍ ကားေပၚမွေျပးဆင္းလာေလသည္။
"ဒီမြာ...ဘာျဖစ္သြားေသးလဲမသိဘူး အဆင္ေျပရဲ႕လား"
လဲက္ၾသားသူမြာ ကားေပၚကဆင္းလာသူအား တစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္၍ သတိေမ့သြားေလသည္။ ကားနဲ႕မတိုက္မိေပမဲ့လို႔ ႐ုတ္တရက္လန႔္ၿပီး သတိေမ့သြားပုံေပၚတာေၾကာင့္ အိမ္ကိုသာေခၚခဲ့လိုက္ေတာ့သည္...။
အိမ္တံခါးဖြင့္ၿပီးေမ့လဲသြားသူအား ဧည့္ခန္းရွိဆိုဖာေပၚတြင္ ခ်ထားလိုက္ၿပီး ထမင္းစားေဆာင္ထဲသို႔ဝင္လာလိုက္ေလသည္...။ ထို႔ေနာက္ေရတစ္ခြက္ယူလာ၍ သတိေမ့ေနသူဆီသို႔သြားလိုက္သည္။
ဂ်ယ္ယြန္းတစ္ေယာက္ ဆိုဖာေပၚတြင္ သတိမရေသးေသာေကာင္ေလးအား ေသခ်ာေလ့လာေနေတာ့သည္။
အသားရည္မွာ နို႔ႏွစ္ေရာင္ကဲ့သို႔ျဖဴေဖြးလွၿပီး ႏွာတံေပၚရွိ မွဲ႕ေလးနဲ႕ဆြဲေဆာင္မႈရွိေနသည္မို႔ ဂ်ယ္ယြန္းတစ္ေယာက္သေဘာက်စြာၿပဳံးမိလိုက္ေလသည္။
မ်က္ခြံေလးမွာလႈပ္စျပဳလာၿပီျဖစ္၍ ဂ်ယ္ယြန္းအေရွ႕ကဆိုဖာေပၚတြင္ထိုင္လိုက္သည္။
မ်က္လုံးအသာေလးဖြင့္လိုက္ကာ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို လိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကအလြန္ပင္ခ်စ္စရာေကာင္းလွေလသည္။
ဂ်ယ္ယြန္းကိုေတြ႕သြား၍မ်က္ေတာင္ေလးခတ္ကအၿငိမ္မေနေၾကာင္ၾကည့္ေနေလသည္။
"အာ...မင္းငါ့ကားနဲ႕တိုက္မလိုျဖစ္ၿပီး သတိေမ့သြားလို႔ ဘယ္ေခၚရမလဲမသိတာနဲ႕ ငါ့အိမ္ေခၚလာလိုက္တာ"
"...."
"ဂ်ယ္ယြန္း...ငါ့နာမည္က ရွင္းမ္ဂ်ယ္ယြန္းပါ"
"....."
မ်ားႀကီးလန႔္သြားလို႔ထင္တယ္ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ မ်က္ေတာင္ပဲခတ္ၿပီးၾကည့္ေနေလသည္။ဗိုက္ထဲမွ ဆူညံသံေတြထြက္လာတာေၾကာင့္ ဂ်ယ္ယြန္းတစ္ေယာက္ရယ္ေလသည္။ ဗိုက္ဆာေနတာလား ခဏေစာင့္ေနာ္ ရာေျမာင္လုပ္ေပးမယ္ဟု ေျပာကာ ထလိုက္စဥ္ ...
