Denize az uzaklıkta tepesinde ağaç olan ıslak bir bankta oturdu. Bankın ıslaklığı, fazla bakımsız saçları ve akmış rımel umrunda değildi. Gözünü karşısında duran mavi güzelliğe dikmiş ve eli yine karnında. Ilık rüzgarla kapattı gözlerini. Rüzgar saçlarını sevdi kanının, kurumuş dudaklarını, minik burnunu. Sevilmeye ihtiyacı vardı kadının. Anlatmaya. Anlaşılmaya.
Lakin rüzgarın omzu yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaprak.
Randomİlk hikâyem imlâ hatalarım mutlaka var mazur görün. Yorumlarını bekliyorum.