Gunita

Kundiman

ZZZZZZZZZZZZZZ (humihilik...)
              CRINGG!! CRINGG

     Mata'y bumuka at nakatitg sa kisama, Mata ko ay gusto pang matulo- 

"Uy Angleo, Pre, gising ka na pala"
"Uhh... Francis? Bat ka nandito?"
"AYY BONAK, di mo ba alam nilalagnat ka at kahapon dapat akong dumating dito?"

            Rewindddd
     Ding dong! Ding dong!...   "Gelo? Nandiyan ka ba?" Naglalakad ako sa bahay at nakita kong nanginig si Gelo. Agad ko namang kinuha ang thermometer at  SHET  39.8 ang lagnat ng bonak, "Naligo ka ba kanina ng ulan?" Dali-dali kong nilagyan ng mainit na tubig ang ulo ni gelo at (nakatulog rin ako hehehehe pero nagising naman ng alas sais).
            End of Rewindddd

"Bumangon ka na diyan, may niluto akong sopas dun BILIS."

     Kaya't dali dali akong bumagong at nahilamos pagkatapos ay kumain ng sopa na ginawa niya, (Francis), Sobrang sarap! Eh shempre gawa ng grumaduate sa culinary arts school edi masarap talaga.

   RING RING RING RINGGG

"Fran, may tumatawag ata sa cellphone mo"
"Sige sige sige sige, sasagutin ko muna pre ha"
------- 2 mins later -------
"Uy pre pasensya na't aalis pala ako ngayon, may gala ako..."
"Sige lang pre ingat ka."

Umalis si Francis at mabilis akong kumain dahil naalala ko... YUNG GAMIT KO PALA NA NAIWANN HUHUHU

     Dali - dali akong naligo't bumihis kahit kagagaling ko lang sa lagnat... At tumungo sa ilalim ng puno kung saan naiwan ko ang aking gamit.
"Buti at di masyadong nabas yung kuwaderno ko." Binuksan ko rin ang pahina kung saan ako sumula ng tula at pagbuukas ko ay may nahulog na sticky note, pinulot ko naman at binasa 'to, "I like how you write, makes me feel, Kilig." tinanong ko sa sarili kung sino kaya ang gumawa niyo at naalala ko, ito ba yung babaeng nakita ko sa panaginip? Ngunit sobrang imposible naman dahil isa lamang yung panaginip, Tinago ko ang talang binigay at Isinira ko ang kuwaderno.

Pumunta ako sa tahimik na lugar (Tanging ako lagn ang nakakaalam), payapang lugar, punong kay taas at bulaklak na kay ganda. Sinimulang ko ang pagsulat ng naumpisahang tula, "Kundiman", "Bawat salitang sinulat, ala-alay binubuhat. Bawat kumpas ng KUNDIMAN, Isip ay kailan, kailan ulit mararanasan, tinig mong kumakalma sa magulo kong isipan." Naalala ko ang panahong kay saya't puno ng lambing.

     Tayo'y nakahiga sa lupa't tinitingnan ang mga bituin sa kalangitan, pinagusapan rin natin dito ang mga plano sa darating na kinabukasan. Humiga ka sa braso ko't niyakap mo ako sabay kinantahan. Buong oras ay nakangiti ako at bumangon sabay kinuha ang gitara at sinabayan ka, kay ganda ng musikang narinig pati ibon ay napakanta.

     Sumulat ako ng kanta na iaalay sayo at habang nagsusulat may tumawag, "Clyde Ramirez?" Tumalikod ako at tiningnan ko kung sino ang tumawag, laking gulat nung nakita, siya ang babaeng nasa panaginip... Oras ay huminto... Tibok ng puso'y bumagal at ang bibig ay di makasalita...