και όμως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν
Φορούν απλα μια μάσκα για να κρύψουν την ασχήμια
Και δεν νομίζεις
Πως είναι περίεργο που οι άνθρωποι που σε κράταγαν στην αγκαλιά τους
Τώρα κρατάν μαχαίρι στα χέρια τους
Και το χώνουν βαθιά μέχρι να μην μπορείς να αναπνεύσεις
Και είναι άδικο , που στερείσα στον εαυτό μου τις πιο όμορφες στιγμές
Και με άσχημες σκιές επικοινωνούσα
Μετανιώνω την κάθε νύχτα που πέρασα μιλώντας τους
Τον καθε ένα στίχο που τους έγραφα
Μα όταν έφυγαν δεν έχυσα ούτε δάκρυ
Αλλά είπα ευχαριστώ
Που έφυγαν πιο γρήγορα
YOU ARE READING
Το βαλς των ξεχασμένων
HorrorΆλλη μια συλλογή ποιημάτων φτιαγμένο για τους ανθρώπους που θέλαν να βυθιστούν στον χώρο της ξεγνοιασιάς αλλά δεν τα κατάφεραν ποτέ. Αυτή η συλλογή έχει κοινωνικό και ψυχολογικό χαρακτήρα , κυρίως από βιώματα Που έχω ζήσει . Γράφοντας για αυτα ελπί...
