Και ο καιρός περνάει
Και εγώ κριμένη στην ντουλάπα μου
Που θαμμένη έχω την παιδική μου φιγούρα
Ένα κορίτσι
Με κάστανα μαλλιά και ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μέχρι τα αυτιά
Μια αγάπη για την οικογένεια και μια ελπίδα ότι όλα παν καλά
Μα ποιος θα της έλεγε πως τώρα ένα τέρας την έχει θάψει
Αυτό το τέρας είμαι εγώ και το Φτιαρη μου κρατώ έξω απ ένα νεκροταφείο
Απόψε κάνω την κηδεία του μικρού μου εαυτό.
Και δεν έχει καλεσμένους είμαι μόνο εγώ εδώ
Ποιος θα της έλεγε πως η ζωγραφιές της θα γίνουνε μουτζούρες
Τα παιδικά της όνειρα θα γίνουνε τρέμουλα, για το άγχος της ζωής, που αν δεν πετύχει θα είναι η αποτυχημένη
Ποιος θα της έλεγε πως κάτω απτό σεντόνι τρέχουν αίματα και οι πληγές στα χέρια που δεν θα κλίσουν ποτέ
γιατί ο πόνος δεν ξεχνιέται και μαθαίνουμε να επιβιώνουμε με αυτόν.
DU LIEST GERADE
Το βαλς των ξεχασμένων
HorrorΆλλη μια συλλογή ποιημάτων φτιαγμένο για τους ανθρώπους που θέλαν να βυθιστούν στον χώρο της ξεγνοιασιάς αλλά δεν τα κατάφεραν ποτέ. Αυτή η συλλογή έχει κοινωνικό και ψυχολογικό χαρακτήρα , κυρίως από βιώματα Που έχω ζήσει . Γράφοντας για αυτα ελπί...
