වෙනද වගේම ඊළග දවසෙත් සුපුරුදු ඉස්කෝලෙ ගමන ඉවර කරල සෙට් එකත් එක්ක කැෆේ එක ගාව ආගිය තොරතුරු ටික කතා කරන්න පටන් ගත්තා. ආගිය තොරතුරු කිව්වට වැඩිපුරම තිබුනෙ එක එකාගෙ පොඩි පොඩි ප්‍රශ්න තමා. දැන් අපි මේ ප්‍රශ්න සාකච්චා කරන එක පුරුද්දකට ගිහින්. මෙතනට එන හැම වෙලාවකම වගේ මොකෙක්ම හරි උගෙ ප්‍රශ්නයක් උස්සගෙන එනව. එනව වගේම යන්නෙත් ප්‍රශ්නෙ විසදගෙනම තමා. මෙහෙ ආවට පස්සෙ තමා තේරුනේ ප්‍රශ්න වලට තනි මිනිහෙක් විදිහට උත්තර හොයනවට වඩා තව කවුරුහරිම එක්ක ඒක බෙදාගෙන වැඩ කරන එක කොච්චර සහනයක්ද කියල. කොච්චර ප්‍රශ්න ආවත් ඉතින් ආතල් එක නම් මගහැරගත්තෙම නෑ.
එදා අපිට ක්ලාස් එකක් තිබුන නිසා වැඩි වෙලාවක් එතන ඉන්න වුනේ නෑ. බඩට මොනව හරි දාගත්ත ගමන් යන්නෙ ක්ලාස් එකට, මොකද ඒකෙ සර් කාරයා නීතියට වැඩ පරක්කු වුනොත් එළියෙ තමා ඉන්න වෙන්නෙ.
ක්ලාස් එකේ කාඩ් මාක් කරන අතර මම දැක්ක අර විනුක කියන පොඩි එකා සර්ගෙ ඔෆිස් එකේ ඉදගෙන මොනවද කකා ඉන්නවා. ඉන්නෙත් ගෙදර ඉන්නව වගේ. මූ මොකද්ද මේ සර්ගෙ ඔෆිස් එකට වෙලා කරන්නෙ. ටිකක් වෙලා මීටරේ කැරකුනාට පස්සෙ තමා ඔලුවට ආවෙ නිලූ කලින් මූ ගැන කියල තිබ්බ කතාව ගැන.
-"අඩෝ සිතුම් මේ.. අර මල්මිට බැල්ම දැම්ම පොඩි එකා නේද. ඌ මොකද බන් මෙහෙ කරන්නෙ."
-"ඒක තමා බන් මාත් බැලුවෙ. සර්ගෙ ඔෆිස් එකේ තියනව වැඩේ මොකක්ද මුට."
මන් ගාව හිටපු විසල්ටත් විනුකව නෝට් කරගන්න වැඩි වෙලාවක් ගියේ නෑ. දෙන්නටම තිබ්බෙ මූ මොකද මෙතන කරන්නෙ කියන ප්‍රශ්නෙ. ඒත් මට යාන්තමින් සැකයක් තියෙන්නෙ මූව හදාගන්න ගත්තෙ සර් වෙන්නැති කියල.
විසලුයි මායි බලාගෙන හිටියෙ ක්ලාස් එක කොයි වෙලේද ඉවර වෙන්නෙ කියල. වෙනදටත් ඇගිහිලි ගනින්නෙ මේක කීයට ඉවර වෙයිද කියල තමයි, ඒත් කරන්න වැඩකුත් තියනවා. යන්තන් විනාඩි පහළවකට විතර පස්සෙ ක්ලාස් එක ඉවර වුන ගමන් පැනගත්ත එළියට. ඒත් ඔෆිස් එක ඇතුලෙ විනුක හිටියෙ නෑ.
-"ඒ ඒ අර ඉන්නෙ පොර. යමන් යමන් ඉක්මනට."
තැලුනු මෙරුවො දෙන්න වගේ ක්ලාස් එකෙන් එළියට බැහැල බස් හෝල්ට් එකට ගියේ පොඩි එකා කොහෙවත් නොහිටිය නිසා. ඒත් අපෙ හොද වෙලාවටම මූ බස් හෝල්ට් එක ළග හිටගෙන ඉන්නව.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Aalaye Pathiniya (ආලයේ පතිනිය) | Sinhala Novel |
Romanceදැන් කාලෙ ළමයව හම්බුන ගමන් කුණු ගොඩවල් අස්සෙ දාල යන අය කොච්චර ඉන්නවද, එතකොට උන් අම්මලද? හැබැයි ඒ දරුවම කුණුගොඩෙන් ඇහිදල අරගෙන තමන්ගෙ පණටත් වඩා ආදරෙන් උස්මහත් කරන අය මේ සමාජෙ නැද්ද, එතකොට ඒ අම්මල නෙවෙයිද?
