Kelimelerin tükendiği bakışların bittiği yerdeyim. Ne yapacağını bilemez umutsuz vakaydım kısaca.
O lanet gün olalı tam 1 sene oldu. Hayatım tepe taklak olalı tam 1 yıl. Aslında ne zaman iyiydi ki hayatım ?
Yatakta mızmızlanırken bunlar aklımdan geçti hızla. Tarihden nefret ettim.Günden aydan yıldan hayattan.
Esnerken yastığımın hemen altında olan telefonuma gitti elim. 3 mesaj vardı daha önemlisi ekranın en üst sağ köşesindeki rakamları gördüm.
10.42 !!
Hadi canım bu kadar olmamıştır dimi ? Gözlerimi iki defa kırpıştırdım. Aynıydı.
Hızlı bir şekilde mesajlarımı kontrol ettim. Hepsi Ceren'den.
Geç kaldığıma dair birsürü cümleler. Eğer bunu fazla yaparsam hocalar ve idare tarafından mimlenebilirdim.
Hızlı bir şekilde kalkıp her zaman ki gibi pantolon ve kazak geçirdim.
Acele ederek evden çıktım. Nefesim tükeninceye kadar koştum ve önümden okula giden otobüsüm geçti. Bu kadar şanssızlık olmamalı. Eğer bi sonraki otobüsü beklersem çok çok geç kalabilirdim ama taksiye binersem eve dönünceye kadar parasız kalırdım. Annemler de yeni göndermişlerdi parayı.
Aslında istesem gönderirlerdi. Ama onların kızlarının aklı havalılığı yüzünden sıkıntı çekmelerini istemiyorum.
Tıpkı bir aşık gibi davranıyorum.
Hayır hayır o kelimeyi bida kullanmamalıyım.
O lanet olaydan sonra bir psikoloğa gittim ve düzenli olarak tedavi gördüm. Ailemin o bana bir şey olur korkusu beni kaybetmek istemediklerini yüzlerinden anlayınca derhal hayata küsmemeye çalıştım.
Evet tecavüz edilmedim bu kadar büyütcek ne var diye düşünebilirsiniz. Ama erkeklerle konuşmaya çekinen daha önce hiç sevgilisi olmamış biri için bu tecavüz gibi bir şeydi.
Arkadaşlarım her ne kadar beni bırakmacaklarını söyleseler bile şuan 2 kişi dışında yanımda kimse yoktu.
Evet Kader. Evet Sema Emirayşe Melike Ayşe hiçbiri.
Tam anlamıyla yanımda olan Sude ve Emine oldular. Bir okadar yakındık bir okadar uzaktım onlara.
Ama şuan ailemden gibiler. Öz kardeşden öte derler ya aynı öyle.
Yarım dönem boyunca küçüklüğümden beri hayalini kurduğum üniversite ve bölüm için çalıştım. Okul bana iyi gelmiyordu.Ben de açık öğretime geçerek sıkı bir çalışma başlattım.
Ve her şeye rağmen iyi toparladım. Yanımda ailem o iki kız olduktan sonra hayalimi gerçekleştirdim ve İzmir kazandım hem de psikologluk.
Evet biraz tuhaf psikolojisi bozuk bir kız için bölümünün psikologluk olması.
Ama hayatta olmayacak diye bir şey yoktur. Bizzat yaşadım gördüm.
Yazın Sude'nin ve benim ailem güzel bir morel olsun diye tatile gittik.
Sanırım hayatımdaki en en güzel günlerimdi diyebilirim.
Sude İzmir İngilizce öğretmenliği-aynı okuldayız- , Emine İzmir' de başka bir okulda Hemşirelik kazandı. Aslında onların başka iyi üniversitelerde tutuyordu fakat beni yalnız bırakmamak için benimle aynı şehire gelmek istediler.
Onlara sahip olduğum için çok şanslıyım.
Aynı şehirdeydik çocukluğumuzdan beri hayalini kurduğumuz şeydi bu bizim.
Annem ilk başlarda farklı bir şehire göndermekten çekinse de eğitimim için izin vermişti.
İlk dönem ben ve Sude kendi okulumuzun yakınındaki yurtta Emine kendi okulunun yakınındaki yurtta kalıyordu. Ama üçümüzde kendi yurdumuza alışamamıştık.
Bunu dillendirdiğimizde aileler bir el atıp yarı yıl tatilinin çoğunu İzmir de geçirmiştik.Çünkü kendimize bir ev tutmuştuk. Ve bu çok zahmetli bir işti.Babalar teknolojik aletler ile anneler temizlik ve mobilyalar ile bizse market alışverilerini ve dekorasyon ile uğraşmıştık.Nerdeyse iki hafta sonra işimiz tamamlanmıştı.Ve hep beraber Denizli ye dönmüştük-memleketimiz-.
Doğrusu üçümüzde bir an önce İzmir e dönmek için can atıyorduk.
Kendi evimize gitmek için.
Okullar açılalı üç gün oldu bile. Biz eve 5 gün önceden geldik.Bir sorun yaşamadık.
Ev hem bizim okulumuza hem de Emine'nin okuluna yakın mesafedeydi.
Ve bu arada ben taksiye bindim onca şeye rağmen.
Arda.. tek bahsetmediğim o kaldı sanırım.
O lanet olaydan sonra 1 2 hafta yanımda durdu ve.. sebebini bilmediğim bir nedenden ötürü beni bırakıp gitmişti.
Onlarca belkide yüzlerce mesajıma tek cevap almıştım.
''ÖYLE GEREKTİ.''
O kocaman yazı aklıma geldiğinde gözlerimin dolduğunu hissettim ve ellerimle kendime rüzgar yaptım böyle olmamalıydı.
Taksici bana tuhaf bakışlar atarken onu umursamadım. Ve kendimi yine anılarla buldum. Eski iğrenç anılarla..
Arda o mesajı attıktan sonra numaraya bidaha ulaşamamıştım.
Hiç bir iz yoktu ona dair. Sonralardan duymuştum yurtdışına çıkmış. Orda okuyormuş. Ozamanlar bunlar olduktan sonra 1 hafta odadan çıkmamıştım.
Psikolog ile toparlamıştım biraz.
Ve şimdi de olmamalı.
Ben Elif Burçin KOZALAK yeniden aldatılmıştım.
Ve ben aşka inanmıyorum.
---------------------------------------------
Merhabaa :) Gerçekten 1 yılı aşkın bir süre oldu. Hikayemi devam ettiremedim çünkü olumsuz etkenlerim çok yüksekti. Ama bundan sonra düzenli bölüm yazmaya çalışacağım hafta sonuna gelir diye umut ediyorum.Bir sorun çıkmaz ise.Sınav haftamdayım. Sizden çok çok özür diliyorum.Bana destek verip anlamanızı çok istiyorum.
Sizleri çok seviyorum.
