"I’ll leave the door on the latch, if you ever come back.
There’ll be a light in the hall and the key under the mat, if you ever come back.
There’ll be a smile on my face and the kettle on...
And it will be just like you were never gone."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ตุลาคม 2022
ดับลิน, ไอร์แลนด์
ตีสองของวันพุธ เด็กสาวยืนจิบชาสะระแหน่อยู่ตรงชานบ้าน ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้าเธอพลิกตัวไปมาบนเตียงแต่ไม่ยอมหลับ ได้แต่หวังว่าอย่างน้อยการยืนเหม่อตรงนี้อาจจะมีไอเดียดี ๆ สำหรับงานเขียนชิ้นถัดไปโผล่เข้ามาในหัว
พี่ชายสามคนกลับมาถึงดับลินเมื่อตอนกลางวัน เธอไม่ได้ไปรับ อเล็ก บรรณาธิการของเธอมัวแต่จ้องตามงานจนอยากจะบ้า เธอจึงทำเพียงแค่ส่งข้อความลงในกลุ่มไปว่า 'ยินดีต้อนรับกลับบ้าน ไอ้พวกยักษ์' เมื่อกลับมาจากสำนักพิมพ์ก็เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าซะแล้ว ไฟที่บ้านไม่เปิดสักดวง พวกเขาคงกำลังนอนฝันหวานเต็มที่ เว้นก็แค่หนึ่งคน
"นอนไม่หลับอีกแล้วเหรอ"
เธอหันไป เดาจากความสูงก็รู้ว่าเป็นใคร "พี่ก็นอนไม่หลับเหรอ"
"เจ็ตแล็กน่ะ"
แดนเนียลเก็บบุหรี่ลงกระเป๋า เธอไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ เขาจึงไม่เคยสูบบุหรี่ต่อหน้าเธอ เด็กสาวขยับให้เขามายืนข้าง ๆ ก่อนจะถาม "เป็นยังไงบ้าง"
"ดีมาก เหนื่อยแทบขาดใจแหนะ แต่ก็รู้สึกดี เหมือนชีวิตถูกเติมเต็ม" ดวงตาของเขาเป็นประกายยิ่งกว่าดวงดาว รอยยิ้มกว้างอยู่เสมอเมื่อพูดถึงดนตรีที่เขารัก เด็กสาวเห็นภาพนี้มาตลอดสิบปีจนกระทั่งตอนนี้ แม้ใบหน้าของเขาเริ่มจะมีริ้วรอยและตีนกา รอยยิ้มก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไป "แปลกนะ เราอยู่ไกลแสนไกลจากบ้าน แต่กลับรู้สึกเหมือนอยู่บ้านเลย"
แดนเนียลเรียกมันว่าความลึกลับของนักดนตรี
สำหรับเขา ดนตรีคือสิ่งลึกลับ คือบ้านและการเดินทาง มันทำให้เขามีความสุข แต่บางครั้งก็เจ็บปวด เป็นเป้าหมายสูงสุด แต่บางครั้งก็รู้สึกเหมือนความฝันพังทลาย บางครั้งอยากจะหยุดแต่หยุดไม่ได้ เขาตอบไม่ได้ว่าทำไม
"แล้วความลึกลับของนักเขียนคืออะไร" เขาถาม
"ก็คงไม่ต่างกัน" เธอตอบ "ชีวิตของเราคืองาน ฉันกับพี่แยกงานออกจากตัวเองไม่ได้ พี่ว่าอย่างนั้นไหม"
หลายปีก่อนแดนเนียลจำเป็นต้องผ่าตัดเนื้องอกในเส้นเสียงออกถึงสองครั้ง มันเป็นเรื่องคอขาดบาดตายสำหรับนักร้อง ในตอนนั้นเขาล่องลอย แหลกสลาย กลัวว่าจะกลับมาร้องเพลงไม่ได้อีก แดนเนียลเคยคิดจะยุบวงและพยายามหาอย่างอื่นทำแทน แต่สุดท้ายเขาก็ค้นพบว่ามันคือชีวิตของเขา
"ถ้าวันหนึ่งฉันเขียนไม่ได้ ฉันก็คงไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไรเหมือนกัน แต่บางครั้งการเขียนก็ใจร้ายกับฉันเหลือเกิน"
เขายิ้ม เอามือวางบนหัวเธอ
"มีชีวิตอยู่เพื่อสร้างผลงาน นี่คงเป็นความลึกลับของเราทั้งคู่"
🍀
สวัสดีค่ะ คิดถึงกันบ้างไหมนะ คิดถึงวัตต์แพดจังเลย
วันนี้เอาเรื่องสั้นขนาดยาวมาฝากค่ะ เป็น fictober ของปี 2022 ออกจะเป็น slice of life สักหน่อย อ่านสบาย ๆ หวังว่าจะชอบกันนะคะ แต่ละตอนจะไม่ยาวมากเพราะเขียนตามคีย์เวิร์ด แต่จะทำให้ดีที่สุดค่ะ
ฝากสามพี่ชายหนึ่งน้องสาว (ไม่แท้) ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะ 💖
YOU ARE READING
four leaf clover
Short Storyเรื่องราวของเด็กสาวตัวจ้อยที่อยู่บ้านหลังเดียวกันกับพี่ชายนักดนตรีสามคน #fictober2022
