four leaf clover

เดท

เขาไม่รู้เลยว่าสิ่งนี้คืออะไร

ความรู้สึกที่กำลังเป็นอยู่ เขาอธิบายมันไม่ได้ เหมือนกำลังไต่เชือกจากตึกสูงสี่สิบชั้นไปยังตึกที่อยู่อีกฝั่ง เขาไม่รู้ตัวว่าเริ่มออกเดินตอนไหนด้วยซ้ำ แดนเนียลกำลังกลายเป็นตัวละครสมมติในเพลงที่เขาเขียนขึ้นเอง สิ่งที่เขาเคยปรามาสว่าโง่เง่าสิ้นดี

I feel like I'm walking on a tightrope

My heart is in my throat

I'm counting on high hopes
to get me over you

หลายวันก่อนพวกเขาขลุกตัวอยู่ที่สตูดิโอเพื่อซ้อมดนตรีสำหรับโชว์ในรายการโทรทัศน์ ตอนพักกลางวัน เกล็นวางกระบอกเก็บความร้อนลงตรงหน้าเบนจามิน มือเบสแบคอัพที่เป็นเพื่อนร่วมวงของเขามายาวนาน

"ซุปฟักทอง อลิสาทำไว้เมื่อคืนเลยให้เอามาฝาก"

อาหารกลางวันอยู่ตรงนี้แล้ว แต่เมื่อเขาเริ่มวอร์มเสียงแดนเนียลก็กินอะไรไม่ได้จนกว่าภารกิจจะเสร็จสิ้น เขาจึงได้แค่จิบน้ำเปล่า ไม่ก็ชา มองเพื่อนสามคนซดซุปฟักทองรสเยี่ยมที่เหลือจากเมื่อคืน จบวันพวกเขาแยกย้าย แดนเนียลเหลือบไปเห็นพวงกุญแจอันน้อยที่ห้อยอยู่กับกุญแจรถของเบน มันส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งยามกระทบกัน ลักษณะคุ้นตาเหมือนสิ่งที่เขาเก็บไว้ในกระเป๋าเครื่องดนตรีเสมอ

"ไอ้นั่นอะไร" แดนเนียลชี้

เบนชูกุญแจขึ้นพร้อมทำหน้าเหมือนกำลังตัดสิน บนหน้าผากเขาเขียนว่า ก็กุญแจรถไง ไอ้งั่ง แดนเนียลเอื้อมมือไปสะกิดพวงกุญแจเรซิ่นรูปใบโคลเวอร์อีกครั้ง

"อ๋อ ลิซให้มาน่ะ" เบนบอกว่าอลิสาให้เขาก่อนจะไปทัวร์เมื่อเดือนที่แล้ว หากไม่เอามาใช้ก็กลัวว่าจะหาย เขาอุตส่าห์ทิ้งท้าย "เป็นเด็กที่มีจิตใจเอื้อเฟื้อดีนะ"

"นายก็ได้เหรอ..." พวงกุญแจที่เขาคิดว่าเป็นคนเดียวที่ได้ครอบครอง สิ่งเดียวที่ทำให้เขาพิเศษกว่าใครอื่น เครื่องรางประจำตัวของเขา