7/24 MACERA

Kağıtlar

Sanırım geçti yaa. Artık o acıyı beni öldürürcesine hissetmiyorum. Olaylar ilerledi. Annem öldüğünden beri 3 ay oldu. Yaz tatilindeyim. Taksi sürücüsünü alkollü ve kontrolsüz araba kullanmaktan dolayı hapse attılar. Ben olaydan sonra bir sürü psikolojik yardım aldım, hala da alıyorum ama o kadar yoğun bir acı hissetmiyorum. Şu an İzmir'de yazlıktayız. Babam ve ben. Eksik geliyor, artık o aile tablosu yok. Anne, baba ve çocuk. 2 gün sonra Pelin yazlığa geliyor, biz de o sırada bu lanet olası kağıtların anlamını çözmeye çalışacağız. Evet annem ölmeden önceki gün bulmuştuk, lanet olası diyorum çünkü sanki o kağıtlar uğursuzluk getirdi. Babamın da durumunun çok iyi olduğu söylenemez. Bana iyiyim diyor, beni teselli ediyor ancak gözlerinden ne kadar üzgün olduğu anlaşılıyor. Neticede hayat devam ediyor. İki sene sonra lise biticek, üniversite var daha.. Kısacası bu olay oldu diye kendimle ilgilenmeyi bırakırsam ileride daha çok acı çekerim diye düşünüyorum. Sonuçta olacağı varmış.
2 GÜN SONRA
Pelin geldi. Gelir gelmez kağıtlara kafa yormaya başlamadık tabi ki. Sohbet ettik, yazın nasıl geçtiğini filan konuştuk. Kağıtlarla ilgilenmeye başladığımızda ise çoktan hava kararmıştı. İkimizin de biraz uykusu gelmişti acıkmıştık. Bu yüZden aşağı inip yemek yedik ve kahve yaptık. Artık daha enerjiğiz. Evet kağıtların önünde oturuyoruz ve hiçbir anlam taşımayan kağıtlara bakarken içimden geçen hafif acıyı unutmaya çalışıyorum. Bir kağıt parçası aldım elime ve teker teker diğerleriyle birleştirmeye çalışmaya başladım. Kağıtlara numara vermiştik. Elimizde 14 tane küçüklü büyüklü kağıt vardı. 1 numaralı kağıdı diğerleriyle eşleştirmeye çalışıyorduk. 2'le olmadı,3'le olmadı, 4'le olmadı, 5'le olmadı, ancak sonunda 6'yla oldu. Acayip mutlu olduk. tüm gece bu işlemlere devam ettik. kağıtların çoğunu birrleştirdiğimizde saat geç olmuştu, devam etmeme göz kapaklarım izin vermedi ve çok da tatlı olmayan uykuya daldıdık...