Ψυχές στον πάγο.

Πρόλογος.

«Όχι...» ψιθυρίζει.
«Όχι, όχι, όχι! Σε παρακαλώ! Δεν θα το πω σε κανέναν, ορκίζομαι!» σκύβει από πάνω της και σέρνει απαλά τη λεπίδα στο δέρμα της.
«Μη...όχι, σε παρακαλώ! Μη...ΜΗ!» κραυγάζει. Και την καρφώνει.

----------------------------------------------------------------------

Όταν ο άνδρας σηκώσει το χέρι του ξανά, κάτι μικρό και ασημένιο λάμπει ξαφνικά στα μάτια της και τότε, το συνειδητοποιεί· το ασημένιο είναι η λάμα ενός μικρού μαχαιριού, το κόκκινο είναι όντως ένα παπούτσι και η μάζα στο κρύο έδαφος, ένα γυναικείο κορμί.

----------------------------------------------------------------------

Εν τέλει, κλείνει την απόσταση ανάμεσα μας και τυλίγει τα ματωμένα του χέρια γύρω από το λαιμό μου δυνατά. Αναφωνώ και πάλι, μα η φωνή μου σβήνει βιαστικά. Τα γόνατα μου λύνονται την ίδια στιγμή από τον πόνο που με τυλίγει και τα χέρια μου γραπώνονται από τα εκτεθειμένα μπράτσα του. Του αφήνω γρατζουνιές. Οι γρατζουνιές που, ό,τι κι αν γίνει, θα δείχνουν ότι πάλεψα.

----------------------------------------------------------------------

«Δεν μιλάς τώρα;» σχεδόν με προκαλεί.
«ΔΕΝ ΜΙΛΆΣ;» ουρλιάζει έξαλλος στο πρόσωπο μου. Τα πρώτα δάκρυα εμφανίζονται στα μάτια μου, μα είναι από την ασφυξία. Θα με σκοτώσει; Αλήθεια θα το κάνει;

----------------------------------------------------------------------

Δεν μιλάει, δεν με απειλεί για να σταματήσω, μόνο ένα συνεχόμενο και απαιτητικό «σσςς» βγαίνει από τα χείλη του, όσο η κοφτερή λεπίδα χαϊδεύει το μάγουλο μου. Στο στενό το σκοτάδι γίνεται ακόμα πιο βαθύ, με τρομάζει. Κραυγάζω ακόμα, δεν τα παρατάω. Δεν θέλω να πεθάνω. Όχι τώρα, όχι έτσι.

----------------------------------------------------------------------

Τραβάει το αριστερό του χέρι προς τα πίσω, προτού σπρώξει με βία το σουγιά στα σωθικά μου. Τσιρίζω. Μου κλείνει το στόμα. Η λεπίδα είναι ακόμα χωμένη στην κοιλιά μου. Κοιτάω τα μάτια του και σοκάρομαι στο ποσό οικεία μοιάζουν. Στο βλέμμα του βλέπω όσους αγαπώ.

----------------------------------------------------------------------

Κόκκινο.
Το χρώμα των μαλλιών τους...ήταν κόκκινο.

----------------------------------------------------------------------

Η ζωή της δυναμικής Άρτεμις ήταν καθόλα φυσιολογική και ήρεμη.

Δεν υπήρχε τίποτα διαφορετικό από τις ζωές των υπολοίπων· είχε τη δουλειά της που τη λάτρευε, τις φίλες της που πάνω από αυτές δεν έβαζε τίποτα και τον Χρήστο: μια παθιασμένη σχέση που μια την πετούσε στα σύννεφα και μια την έριχνε στα τάρταρα. Ή τουλάχιστον, αυτά ίσχυαν μέχρι τη στιγμή που σε αυτήν την τυπική ζωή προστέθηκε...ένας κατά συρροή δολοφόνος.

Και όλα ανατράπηκαν.

----------------------------------------------------------------------

Η γραμμή ανάμεσα στη λογική και την τρέλα είναι μικρή, άχνη, λεπτή. Σχεδόν αόρατη.

Αρκεί μονάχα μια στιγμή, εκείνο το τραγικό δευτερόλεπτο που όλα χάνονται, μέχρι το «κλικ» σαν το χτύπημα δυο δαχτύλων, να ακουστεί στο εύθραυστο μυαλό ενός ανθρώπου.

Και μετά;

Η Κόλαση,

η Φωτιά

και...ο Πάγος.

Τώρα ο πάγος. Πάντα ο πάγος.

Αφιερωμένο, λοιπόν, σε όλες εκείνες τις ψυχές που κάποιος τις παγίδευσε στον πάγο.

Γειά σας κοτοπουλάκια μου!🐥

Τι κάνετε; Πώς είστε;
Ελπίζω καλά!

Το περιμένατε; Δεν το περιμένατε!

Σας καλοσορίζω και επίσημα στον πρόλογο των ψυχών!

🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳

Για να το ξεκαθαρίσουμε, δεν θα ανεβάσω ακόμα τα κεφάλαια. Ανέβασα απλά τον επίλογο επειδή α) ήθελα να πάρετε μια πρώτη γεύση και β) ειλικρινά δεν μπορούσα να περιμένω άλλο. Έχω κατενθουσιαστεί!!

Να προειδοποιήσω για ακόμα μια φορά πως, σε αυτό το βιβλίο θα μιλήσω ξανά για τις τοξικές σχέσεις. Το αγαπημένο μου θέμα! Υπάρχει μεν το στοιχείο του serial killer, αλλά το βιβλίο δεν είναι αστυνομικό.

Και επειδή ακριβώς θα μιλήσω για τις τοξικές σχέσεις, θα παρακαλούσα να μην το πάρετε αψήφιστα. Στα όρια ακόμα κλαίνε κάποιες!! Σίγουρα δεν θα θυμίζει τα όρια σε τίποτα (νομίζω), αλλά θα είναι κι αυτό κάπως βαρύ. Κυρίως γιατί, χευ, πεθαίνουν γυναίκες δεξιά και αριστερά.

Οι χαρακτήρες που θα γνωρίσετε υπάρχουν στ' αλήθεια (εκτός του δολοφόνου, θέλω να πιστεύω δεν ξέρω κανέναν δολοφόνο), οπότε ελπίζω να μάθετε από τα λάθη τους.

Ααααααυταααααααα.

Ελπίζω να σας αρέσει και υπόσχομαι να τα πούμε ξανά σύντομα.

Καλή μας αρχή🥰🍟.

-Δέσπ.