Her

Chapter 1 - Hymn

With every people around me, he always stands out. I can recall some vague memories of him and I being classmate since elementary pero hindi gaanong close.

It feels like we only know each, not friends just someone. Walang bonding, walang deep talks, walang kahit ano. Pero kung ipagtanggol niya ako kay Alice kanina it feels like he knows me. Well, kasasabi ko palang na magkakilala kami pero hindi sa puntong tatakpan niya ako o tratohing ganon.

Dinadaanan lang namin ang isa't isa dati, baka gusto niya lang makipagclose ngayon. Recess time ngayon, wala kaming pasok sa first and second subject namin kanina. Baka sa ulan na rin kaya na late o tinamad pumasok ang mga morning subject teachers namin.

Kasalukuyan kaming nasa cafeteria kasama si Sai, Alice, and Lana. Nagdadaldalan na si Alice and Lana, hindi pa rin ako pinapansin ni Alice. Dinibdib niya siguro ang sinabi ni Luan kanina.

"Hoy, malamig na kape mo bakla." Pabulong na sabi ni Sai. Kanina pa pala ako nakatulala na nakatingin sa hagdan. Pinagmamasdan ko ang mga patak ng ulan na dahan dahang pumapatak sa lupa.

I used to hate rains, I hated it everytime that it rains. The sound it makes everytime it hits the ground, it hits the roof. I hated it, but now I find comfort in things that I used to hate.

Naalala ko pa dati gustong gusto ko magkaroon ng soundproof na kwarto, hindi lang madinig ang ingay ng ulan at ingay sa labas. Ngayon, mas payapa pakinggan lalo na kung sound of nature.

"Okay ka lang ba?" Tanong niya. May mga oras na ayaw kong magsalita hanggat hindi ko nahihigop ang kape, at may mga oras na gusto ko lang itikom ang bibig ko. Im okay, not totally okay but im okay.

"Oo naman, may iniisip lang." Sagot ko sa kaniya. Minsan naisip ko ng patayin ang sarili ko, and I ask myself "who among these three will sit beside my grave the longest?" And the answer is Sai. Naging close lang naman kami ni Lana and Alice dahil sa may mga purpose kami sa kanila.

Academic or what. Sometimes I just felt invisible from them unless may quiz, recitations or requirements na need nila ng kasama.

"Tara na, malapit na magsimula next subject." Aya ni Lana samin. Buti nalang may dalang payong si Sai, kaya nakisilong nalang ako sa kaniya.

Pagdating namin sa room ay wala pa namang teacher, kaya naupo nalang kami sa aming mga upuan. Malamig pa rin sa loob dahil sa aircon at mas lalong lumamig dahil sa ulan. Fuck life.

Nagulat kaming lahat ng biglang may bumagsak na makapal na libro at may nagsalita sa unahan. Agad namang nagsitinginan kaming lahat sa unahan upang makita kung anong meron.

"Hi everyone, I am Pam Chua. I am your physics 1 teacher." Pagpapakilala ng babaeng pumasok sa room. Terrifying. Feel ko kaya niya akong balatan ng buhay at hayaang mamatay sa labas habang nakabilad sa araw at hintayin na kainin ng mga uod.

"Questions?" Tanong niya in a commanding tone. Natahimik lang ang buong classroom.

"Well, if you do not have a question let's start introducing yourselves. State your name, age, dreams, motto or anything. Share us something interesting about yourself." Pahabol niya pang sabi.

"You, you go first." Turo niya kay Ryan. Barkada ni Luan. Tumayo naman agad si Ryan dahil sa takot na baka pagalitan pa.

"Ryan Asunsion, 17 turning 18 this august 7. M-my dream is probably be a full-time chef or be hotdog that you can eat." Pabanat nitong turan. Tumawa ang mga classmate namin habang nanatiling seryoso ang mukha ni Ma'am Chua.

"Settle down." There it is again, commanding tone nakakatakot. "Funny." Dugtong pa niya. Natahimik naman ang buong room.

"You, the boy with earrings." Turo niya kay Adam. Barkada ulit ni Luan.