Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aşk, yarı yarıyadır." (Taekook)
Taehyung
"Kendine geliyor sanırım."
"Taehyung, iyi misin? Duyuyor musun beni?"
Üzerimde bir ağırlık, her yerde iyodoform kokusu, ağrıyan bir bel ve tuhaf, uğultulu sesler... Odada en az dört kişi olduğunu düşünüyorum. Hepsi bir ağızdan konuşuyor. Kulağım çınlamasına rağmen duyuyor ama tepki veremiyorum. Gözlerimi açmaya çalışsam da ağır geliyor, birkaç kez deniyorum, açamıyorum.
Parmaklarım, parmaklarımı hareket ettirmek için çabalıyorum. Sanırım oluyor. Hareket ettiriyorum. Hemen ardından odada bir ses yükseliyor.
"Kıpırdadı, gördüm. Bakın." diyor tiz bir ses. Ne olduğunu hatırlamaya çalışıyorum. Biraz daha zorlarsam açabilirim gözlerimi diye düşünerek zorluyorum kendimi. Açamıyorum.
Kapı açılma ve kapanma sesleri, sanırım birileri çıkıyor odadan. Sesler kesiliyor. Geriye elimde bir sıcaklık ve hıçkırıklar kalıyor. Şimdi daha da allak bullak oluyor beynim. Bir an önce gözlerimi açıp görmek istiyorum nerede olduğumu, ne olduğunu.
"Yemin ederim parmağın oynadı. Gördüm." diyor biri ağlamaklı, çatlağan bir sesle.
Sonunda yavaşça gözlerimi aralayabiliyorum. Bakıyorum etrafıma. Bakıyorum ama bulanık.
"Taehyung? Sonunda uyandın. Çok korktum sana bir şey olacak diye." diyor, sarılıyor. Şaşkın şaşkın bakıyorum.
"Bir şey söyle lütfen, beni hatırlıyorsun öyle değil mi?" diyor.
Baştan aşağı süzüyorum, yüzünde bir iki çizikten başka hiçbir yara yok. Eli alçıya alınmış olsa da umrunda değilmiş gibi görünüyor. Sorusunu yanıtsız bıraktığımı fark ederek gözlerimi hızla gözlerine çıkarıyorum. Uzun süre açık tutamıyorum gözlerimi, acıyor.
"Taehyung..." diyor neredeyse hıçkırarak ağlayacak gibi hissediyorum. "Lütfen...lütfen bir şey söyle." diyor. Yalvarıyor. Konuşmak istiyorum. Boğazımı temizliyorum ardından yatakta doğrulmaya çalışıyorum.
"Dur, yorma kendini. Kalkma sakın." diyor. Dinlemiyorum, bana söz geçirmeye çalışmıyor. Kabulleniyor. Arkama yastık yerleştirip gözlerimin içine bakmaya devam ediyor. Sesimi bulmaya çalışıyorum. Bir kez konuşsam devamı gelir.
"Kendi adımı unuturum seni unutmam demiştim sevgilim." diyorum sonunda. Sesim pürüzlü çıksa da umursamıyorum.
Derin bir iç çekiyor Jeongguk ve ellerimi tutarak yatağın kenarına oturuyor. "Çok korktum, sana bir şey olacak diye." diyor. O kadar ağlamış ki gözleri şişmiş sevgilimin. "Benden kurtulabileceğini mi sandın yoksa?" diye soruyorum, canım acısa da gülmeye çalışıyorum ki Jeongguk daha fazla üzülmesin.
