27'

11K 751 468
                                    

"Ve bazen hayattır sevmek

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Ve bazen hayattır sevmek. Birini uzaktayken bile kalbinde taşıyabilmek."
(Özdemir Asaf)


Jeongguk

"Evin güzelmiş." diyerek giriyorum içeri. Heyecandan sesim titriyor, gözlerim kararıyor gibi hissediyorum. İki haftanın ardından Taehyung'u görmek içimin tekrar kıpır kıpır olmasını sağlıyor.

İki hafta, çalışıyorum ve meşgulüm derken Taehyung'la konuşmayı hep ertelemiş, söyleyeceklerinden çok korkmuş, ondan kaçmıştım. Ama sigara içtiğini görmemle ona yazmam bir olmuştu. Şimdi ise onun yeni evinde, yeniden birlikteyiz.

"Evet, ben de çok seviyorum. Hatırlıyor musun bahsetmiştim sana bir evden...burasıydı." diyor. Konuşmalarımız aklıma geliyor ve bu eve ikimiz için baktığını hatırlıyorum.

"Hıhım, hatırlıyorum." diyorum gülümseyerek. Salona geçtiğimizde koltuğu gösteriyor, oturuyorum. Hâlâ biraz gergin hissediyorum ama Taehyung'un samimi gülüşüyle bu gerginliğim uçup gidiyor. Hâlâ eskisi gibi gülüyor. O da karşı koltuğa geçip oturuyor.

Bariz bir sessizlik oluştuğunda iki haftadır doğru düzgün göremediğim için onu inceliyorum. Dalgalı siyah tutamları, ilhamım olan sol gözündeki beni ve o güzel dudaklarına bakıyorum. Dakikalarca onlara dalıp gittiğimi fark ediyorum ve öksürerek kendime geliyorum. Daha sonra kaşlarım çatılıyor, bu kadar zayıf mıydı diyorum içimden. Bakıyorum kaşık kadar kalmış, avurtları çökmüş yüzüne.

"Biraz kilo verdim." diyor onu çatık kaşlarla süzdüğümü görünce. Resmen aklımı okuyor ruh eşim. Artık gözlerimin odağı güzel gözleri oluyor. "Kendine dikkat etmiyor musun?" diyorum. Onun da kaşları çatılıyor. "Asıl sen kendine dikkat etmemişsin. Baksana benden çok zayıflamışsın. Neredeyse iki elimle belini sarabileceğim." diyor. Haklı. Oldukça kilo verdim ama şu an aklıma sadece iki eliyle belimi sarmasını ne kadar istediğim takılıyor.

Başımı öne eğip hiçbir şey söylemiyorum. Ama o sessizlikten bıkmış gibi konuşmaya tekrar başlıyor. "Jeongguk, hemen eskisi gibi olalım demiyorum. Ama artık susmasak. Seni çok özledim ben." diyor. Gözlerimin içine bakıyor. Başımı sallıyorum.

"Çok uzaktasın, yanıma gel de seveyim biraz seni." diyor. Of, heyecanlanıyorum. Kalkıp yanına gidiyor, heyecandan terleyen ellerimi kotuma siliyorum. Bir saniye düşündükten sonra yanına oturuyorum. Taehyung direkt yüzü bana dönük bir şekilde oturuyor ve omuzlarımdan tutarak beni kendine çekiyor.

Sırtımı göğsüne yaslıyorum, gözlerimi bir süre kapatıyorum ve saçlarımı okşamaya başlamasıyla birlikte tüm gerginliğimi atıp oracıkta, Taehyung'un kollarında, mayışıyorum.

"Bir daha asla küsmeyelim, of Jeongguk seni o kadar çok özledim ki bu özlemim boğuyor beni. Nasıl geçecek onu bile bilmiyorum. Şu an yanımdasın ama yine de özlüyorum seni." diyor elleriyle saçlarımı okşamaya devam ederken.

othelloHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin