'S avonds toen ik in mijn kamer zat, te staren naar het niets, voelde ik Amelia naast me in beweging komen. 'Waar denk je aan?' Klonk haar stem zacht. Ik zuchtte.
'Amelie?' Vroeg ik aarzelend. Amelie hoorde de aarzeling in mijn stem en draaide naar me toe. Ik voelde haar warmte en ik ontspande.
'Heb je er nooit over nagedacht,' fluisterde ik,' om gewoon een....zeg maar. Normaal leven.' Amelia lachte zachtjes. 'O, Dudu. Ik wist dat je dit ooit zou vragen.' Haar stem klonk nog zachter.
'Tuurlijk wel. Ik heb nooit echt vrienden gehad, omdat ik nooit tijd heb gehad die te maken. Ik ben blij dat ik een pauze heb genomen en dat ik nu iets voor mezelf kan doen,' ze zuchtte, 'en mezelf kan zijn.'
Het donker praatte makkelijk. Het voelde vertrouwd, ik kon mijn gevoelens makkelijker uiten dan in het licht. 'Denk je dat ik het met doen?' Ik voelde Amelia bewegen, maar ze reageerde niet meer. 'Ik vind niks,' ze gaapte,' alleen dat we moeten slapen als je nog die Chanel shoot wil doen.'
Ik zei niks. 'Misschien wel ja.'
Super kort hfst. En niet aan gebrek aan inspiratie, maar omdat mijn zus wil slapen en stik chagrijnig is nu (waarschijnlijk ongesteld ofzo). Dus het hoofdstuk is kort. Sorry daarvoor, misschien dat ik hem nog langer maak. Goodnight!
XxSunnyxX
JE LEEST
Teach me how
Short StoryShudu Van der meer is een populair model. Ze is een godin van de mode. Maar haar leven is niet zo perfect als iedereen denkt. Ze heeft veel stress en verlangt naar een ''normaal'' leven. Hunter Russel is aan de andere kant gewoon een normale scholi...
