Etrafımda bana gülümseyen onlarca yüz olmasına rağmen neden bu kadar yalnızım? Bir derdim olsa anlatabileceğim biri var mı etrafımda? Ya da anlatsam anlayacak? Yok. Hiç olmadı ve beni anlayabilecek kadar zehirli bir zihne sahip birini de tanıyabileceğimi sanmıyorum.
Neden bu kadar yalnızım? Bir aptal olduğum için mi? Ya da belki de sadece mutlu olmayı haketmediğimden. Kim bilir, belki de sadece sevilemeyecek biri olduğum içindir? Bilemiyorum, gerçekten artık bir şeyleri düşenemeyecek kadar yorgunum.
Beni sevebilecek kimse mi yok dünyada, hiç kimse mi? 7.510.705.517 İnsan içinden kimseciklermi yok yanımda?
Ben bile beni sevemezken, kim sevebilirki beni?
Beni sevdiğini söyleyen, hep yanımda olacağını söyleyenler, hani neredesiniz şimdi! Çıksanıza ortaya! Kör müyüm de göremiyorum varlığınızı yoksa gerçektende bırakıp gittiniz mi beni? Umarum kör olmuşumdur Tanrım da o benden gitmemiştir.
Bana son arzum sensin dedikten sonra, o kadar da kolay gidemez insan. Her şeyimken beni yoksulluğa bırakamaz...Böyle düşünüyordum ben, saftım sanırım biraz. Hâlâ da safım sanırım, çünkü ben seni zihnimde son günüme kadar terk etmeyeceğim...
Ve neden bu kadar yalnız olduğuma gelirsek, sanırım bunun cevabını hiç bir zaman kimse bilemeyecek...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbimin en içindekiler
RandomBu kitap bir hikaye ya da roman değil, bu kitap hayatın gerçekleri. Buraya kalbimin en içindekileri yazacağım, yani onu.
