My Groom // ( ကျတော်သတိုးသား) (Complete) ²♡

22.

ပြန်ရောက်တဲ့ရက်ကတိုင်နားရတဲ့ရက်ကိုမရှိဘူး
အလုပ်များနေတာနဲ့ကုမ္မဏီဘက်တောင်မလှည့်‌နိုင်ဘူး
စိတ်ချရတဲ့ ထယ်ယောင်တို့စီပဲအပ်ထားလိုက်တာ
သူတို့ကလဲမငြီးညူရှာပါဘူးကူညီပေးကြတယ်။
သူတို့နစ်ယောက်ခမျှလဲအတော်ပင်ပန်းနေလောက်ပြီ
ခုလိုသူငယ်ချင်းတွေရထားတာ ကျတော်အရမ်းကံကောင်း
တာပဲ ကိုယ်တိုင်ကလည်းတကယ်ကိုမအားလို့ ပြန်မကြည့်
နိုင်ခဲ့တာ ခုလဲနယ်မြို့လေးတွေလိုက်ပြီး ကျန်မာရေးစစ်ဆေး
ပေးနေရတယ် ဟိုဆော့ရော နန်ဂျွန်ပါတစ်ယောက်မှမအားဘူးဖြစ်နေတော့ အတူအလုပ်လုပ်နေကြပြီးစကားအေးဆေးပြော
ရတယ်ကိုမရှိဘူး ခုရက်အရမ်းပင်ပန်းတာပါ

-ယွန်းဂီ မင်းသိပြီးပြီလား

စာရွက်တစ်ထပ်နဲ့ထိုင်ခုံပေါ်ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျနေတဲ့
ကျတော် အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ နန်ဂျွန်စကားကြောင့်
ခေါင်းထောင်ကြည့်ရင်း အနည်းငယ်အောက်စိုက်
ကြနေတဲ့မျက်မှန်ကိုင်းကိုလက်ညိုးနဲ့ပင့်တင်ရင်း
ဘာလဲ ဆိုတဲ့သဘောနဲ့မေးတော့

-မင်းမသိတေးဘူးလား

-မနေ့ကအစည့်ဝေးမှာပြောသွားတဲ့ဟာလား

-အေးလေ, အခုလူရောနေရာပါခွဲပြီးပြီ
ကိုယ်တာဝန်ကျရာသွားကြရမှာတဲ့

-ဟုတ်လား, ငါမသိဘူးရော မနက်ကအရေးပေါ်
လူနာရောက်လာတာနဲ့ ခွဲခန်းဝင်လိုက်ရတော့
အတာတော့မသိလိုက်ဘူး။

-အေး, မင်းကနယ်ဘက်ကြတာ
ငါကတော့ဆေးရုံမှာပဲ

-ဟိုဆော့ရော

-ဟိုဆော့က မင်းနဲ့ထည့်ပေးမယ်ထင်တယ်။
ခွဲကြရင်လည်းကြမှာ မင်းနဲ့တစ်ဖွဲထဲကြဖို့က
ပိုများနေတယ်လေ။

-သူရောသိပြီးပြီလား?

-သိပြီးလို့ မျက်နာကလာရင်ရူ့စားကြည့်လိုက်အုံး။

-ဟက်, ဒီကောင်တော့လေ

ယွန်းဂီးရောကျတော်ပါပြုံးလိုက်မိတယ်။
ခုဆိုယွန်းဂီကအရင်နဲ့လားလားမှမတူတော့ဘူး
အလုပ်ထဲစိတ်နစ်ထားတယ်ထင်ပါရဲ့ အရင်လိုငေးငေး
ငိုင်ငိုင်မဟုတ်တော့ဘူး ဒါကကောင်းခြင်းတစ်ခုပဲလေ
သူပျက်စီးနေတော့ရော သေသူကပြန်ရှင်လယမှာမှ
မဟုတ်တာ။