Right person, Wrong timing.

1

"quinn!" Boses mula saaking likuran. Sinasabi nito ang aking pangalan.

"doc, goodmorning po" pagbati ko.

"goodmorning din, ito nga pala mga result ng test ng patient mo" iniabot nya sakin ang mga papel at saka umalis.

"goodmorning doc quinn."

"goodmorning" binati ko ulit ang mga nurse at saka pumasok sa kwarto ng aking pasyente.

"goodmorning po, maayos po ba ang pakiramdam n'yo?" . "opo doc, maraming salamat po sa tulong nyo"

"walang anuman po".

"quinnnnnnn!" sigaw ng babae. "ha? omg melissa?" she's melissa, my hs bestfriend. its been a long time since i saw her, like 20 years ago. nagpunta s'yang france.

"yeah its me, how are you? its been a long time quin" she asked.

"im fine mel, how 'bout you? i missed you a lot"..... "im doing good quinn, i missed you too" im happy to finally see her again, like nung nawala sya i dont know if i'll ever see her again.

"im glad" so.. tapos na duty ko kaya pwede na 'kong umuwi. at dahil matagal ko nang di nakikita si mel, naglibot muna kami.

"this city is beautiful, right?" yes, it is.

"sobra, sobrang ganda" banggit ko habang tinitignan mula sa itaas ang magandang mga ilaw at sasakyan sa aming siyudad.

"ohh, btw naguusap pa ba kayo ni calvin? hs pa lang tayo nung huli ko syang nakausap" calvin? oh yeah, calvin.

"hindi na, since grumaduate kami ng hs hindi na kami nag uusap"

"ohh, what about ethan?" ethan? you mean...

"ethan?" unti unti kong nararamdaman ang pagpatak ng mga luha ko sa aking mga pisngi, agad ko itong pinunasan upang hindi na mapansin pa ito ni mel.

"hmm? yes, ethan. do you still remember him?" yes, i do.

"ofcourse" sino bang makakalimot kay ethan?. "what about him?"

"wala kang nang balita sakanya?" how? tell me how.

"wala, wala na." malamig kong tono. ayoko nang marinig ang pangalan na iyon.

"ayos ka lang quinn?"

"ha? oo ayos lang ako" hindi, hindi talaga ako okay.

"ahhh" habang nakatulala akong pinagmamasdan ang mga bituin at ang buwan sa itaas, biglang tumunog ang telepono ni mel.

"go ahead" lumayo siya sakin at sinagot ang telepono nya.

"ethan? tss" he ghosted me. 20 years ago. nung umalis si mel para pumuntang france, kinailangan ding umalis ni ethan. kailangan nyang bumalik ng amsterdam. nung umalis sya. dun ko sinabi ang totoong nararamdaman ko sakanya.

flashback:

20 years ago (the day i met him)

"psst quinn, yun yung crush mo di'ba? nalaman ko na pangalan n'ya" (young melissa)

"hala weh? ano ano" nagmamadali kong sabi.

"calvin drei ramirez ang pangalan n'ya" calvin drei? wahhhh, sobra akong kinikiliggg.

"omggggg"

"student sya ni ma'am mae" si ma'am mae? fav teacher ko 'yun.

"hala di nga?" excited kong sabi.

"oo nga aba" hindi talaga ako makapaniwala, minsan kasi'y inuutusan ako ng teacher namin na pumunta sa classroom nila.

"omg talaga" .....