LOST IN SOMEWHERE | JJK ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ

-14-

HIS POV

මට එයා ව මිස් වුණේ කොහොම ද මන්දා. මෙච්චර කල් මගෙ පන්තියෙ ඉඳලත් මට මගෑරිලනේ.

මට නෝට් වුණේ මෙහෙම යි.

එදා අපේ අප්පා උදේ පාන්දර ම මට බැන්නා. දන්නැද් ද ඔය එයාගෙ නල්ල මලේ ඔෆිස් එක පළාතෙවත් එන්නෑ කියලා. හැමදා ම දිගාරින තැටියනෙ.
ඒත් එදා ටිකක් එයාගෙ වචන සැර යි. ටිකක් නෙවේ ගොඩක් ඇත්තට ම. මං ලෙසට ම මූඩ් ගහල තමා ඉස්කෝලෙ ගියේ එදා.

තියන හිසරද මදිවට අර මින් ආ ගෑනිගෙ වදෙන් බේරෙන්න ඕනි නිසා මං ටිකක් පය ඉක්මන් කරල යි කැන්ටිමට ගියේ. කෝමත් ඕකිට යි රැලට යි උන්ගෙ පාන් පිටි තට්ටු දහය උලන් එන්න සැලකිය යුතු වෙලාවක් යනවා.

මට කොනකට ගිහින් නිදහසේ කන්නයි ඕනි වුණේ. ඒ නිසා කවුරුත් නෑ කියල පෙනුණ මේසෙකට ගියේ. කොහොමත් මාත් එක්ක කවුරුත් එකට ඉඳගන්නෙත් නෑ.

ඒත් මෙන්න යද් දි එතන මොකෙද් ද එකියක් ඉන්නව! මං ඒකි ව කවමදාවත් දැකලවත් තිබ්බෙ නෑ මීට කලින්. අලුත් වෙන්නත් බෑ හැබැයි ඒ යුනිෆෝර්ම් එකත් ටිකක් පරණ යි.

අඩෝ මං දන්නැති උනුත් ඉඳිය ද..?

මට පොඩි ආතල්ලෙකක් ගන්න යි ඕනි වුණේ.

මුළුගැන්විලා ඉන්න හැටියෙන් ම හැටි තේරුණ නිසා මං ඒකිගෙ බාසාවෙන් ම ගේමට එන්ටර් වුණා.
ඒත් මං කෑම තැටිය තියපු සද්දෙට ම මේකි ගැස්සුණානේ..

හඃ! ලේසි වැඩිදත් මන්දා..

"ඇයි හැමදා ම තනිය ම ඉඳන් කන්නෙ?" මං ඇහුවෙ ගොඩක් කල් ඉඳන් එයා ගැන අවධානෙන් ඉඳියා වගේ දැනෙන්නත් එක්ක.

ඒත් මෙන්න මේකි මූණවත් බලන්නැතුව නැගිටල ගියා!?

එතකොට යි මට තේරුණේ හිතුව තරම් ම ලේසිත් නැහැ කියල..

ඊළඟ දවසෙ මං හෙමීට ගිහින් සද්ද නොකර ම වාඩි වෙද් දි එයා චොප්ස්ටික් දෙක බත් එකේ කූරු ගගහ උන්නෙ බර කල්පනාවක.

එවෙලෙ තමා මං හරියට ම මූණ දැක්කෙත්..
එයා හිතුවට වඩා ලස්සන යි කියල නොහිතුණාමත් නෙවෙයි. ඒත් එවෙලෙ එතනින් එහාට හිතන්න ගියේ නෑ.