Sabah kalktığımda 5.00 di ve Buket yanımda yoktu. Nereye gitmiş olacagini merak ettim ve sessizce gezinmeye başladım. Buket i gördüğümde şaşırmıştım namaz kılıyordu. NAMAZ aslında bu kelime bana baya bi uzaktı o an bunu düşünmedim aslında sadece Buket i izledim. Huzuruna tanık oldum sonra namazı bitince benim onu gizli gizli takip ettiğimi düşünmemesi için geldiğim sessizlikle geri dönüp uymaya çalıştım çok sürmeden uykuya daldım.
Uyandığımda saat 8 00 di ve yanımda yine Buket yoktu kalkıp elimi yüzümü yıkadım saçımı da düzeltip salona Buket ve annesinin olduğu tarafa yöneldim Buket in annesi kendi kızından ayımıyordu beni aynı ona davrandığı incelikle sevgiyle davranıyordu bana hatta kendi annemden görmediğim bi sevgiyle
Kahvaltıya oturduk pek bişey yoktu ama huzur vardı gülen gözler ve en önemlisi sevgi vardı aslında her şeyi olan benim hiç olmayan şeyi sevgi etkiliyordu beni huzurluydum belki ilk defa mutluydum gerçekten mutlu kahvaltı bitiminde Buket ise gideceğini söyledi sahi benim de ise ihtiyacım vardı
"Işe ihtiyacım var Buket bu konuda bana yardım edebilir misin?" dediğim de ikisinin de şaşırdıklarını anlamak zor olmadı sonuçta ülke zenginlerinden birinin varisiydim. Onlara olan biteni anlamak zorunda hissettim bir an ve anlattım. Annesi dikkatle dinledikten sonra
"Istediğin kadar burada kalabilirsin kızım"dedi.
"Bizim karşıda bi cafe var sahibi Selma ablayı tanırım beni sever eleman arıyordu bi konuşurum hadi sende benle gel"deyince içime bi huzur doldu demek ki ne olursa olsun bi şekilde insan atlatıyor diye geçirdim içimden hazırlamaya başladık
Buket okulda giydiği bol bi kıyafet giymişti niye giydiğini bilmediğim şu ana kadar merak da etmedigim biseydi ama şu an çok merak ediyodum ama sormadım başını mavi bi örtüyle kapattı hiç sesimi çıkarmadan sanki büyülenmiş gibi sadece onu izliyodum artık bunu soracaktım
"Okulda böyle başını örttüğünü görmemiştim"deyiverdim birden üzülmüş gibiydi
"Maalesef okulda bunu takmam yasak"dedi o kadar üzgün görünüyordu ki hiç bişey demedim sonrasında beraber evden çıktık
Buket le yanyana bambaşka insanlar olarak yürüyoduk farklıydık ışte herşeyimizle ama bu arkadaş belki de dost olmamıza engel değildi farklıydık ama yanyanaydik ışte
"Geldik ışte burası"dedi Buket küçücük ama çok sevimli bi kafeydi burası içeri girdik vakit kaybetmeden
"Ben bi Selma ablaya bakayım sen burda bekle"dedi Buket bi masaya oturup onu bekleyemeye başladım. Öyle dalmış hayatımın nasıl değiştiğini düşünürken bi el omzuma dokundu arkamı döndüm arkamda uzun boylu yakışıklı denilecek tip de bi çocuk duruyordu gece hayatı olan bi kızda olsam hiç sevgilim olmamıştı ve birinin bana dokunmasindan hoşlanmazdım
"Ne var"dedim tersler bi sesle
"Bu kadar güzel bi kızı görmeden geçemezdim"dedi sinir bozucu bi çocuktu
"Git başımdan dedim ama gitmeye niyeti yokdu sürekli konuşuyordu klasik bütün asılma cümlelerini kurdu. Sabrım tükeniyodu. En son daha çok yaklaşıp yanağımdan makas alınca dayanamayıp yerlestirdim tokatı. Bu karmaşada Buket
"Işe alındın"diyecekken birden herkes bize baktı Selma abla birden
"N'apıyorsun oğlum burda"dedi
Oğlum mu? Hay aksi nasıl yani oğlu muydu? Tüm aksilikler beni mi bulmak zorunda?
