Evet ben Elya KAHRAMAN. Sayılı zenginlerden Ünlü iş adamı Turgut KAHRAMAN in biricik kızı tek varisi gelecekte şirketlerin başına geçecek tek kişiyim ama şimdiki halime bak cebimde 100 lira ve bi adresle kalakaldım ama asla babamın dediyi gibi çalışmaya falan niyetim yok asla yaptıramaz aslaa!
Olduğum yerde bunları düşünürken omzuma uzanan elle kafamı yana çevirdim
"Sana diyorum seni mi bekleyeceğim 2 saat çekil de geçelim."dedi beni itti sinirlenmistim ne kaba insanlar var
"Öküz" diye bağırdım arkasından ama arkasına dönmeden gitti aman çok da umrumda diye düşünüp yoluma devam ettim hemen en iyi arkadaşım dilara yi aradım yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi bi süre onda kalırdım babam da zaten affeder beni diye düşündüm sonunda aradığım kişi sonunda telefonu açtı
"Alo"
"Efendim Elya" hayda neden böyleydi ki sesi
"Kanka olanları duymuşsundur" dedim
"Evet haberim var"dedi boğuk bi sesle sanki yanında birileri var gibiydi ama şimdi konu bu değildi
"Bana yardım etmen gerek"
"Kusura bakma Elya baban yardım etmemem için çok kez ikaz etti sana yardım edemem üzgünüm"
Resmen kaynar su döküldü başıma nasıl olurdu en iyi arkadaşım yada öyle sandığım insan en zor günümde yanimda yoktu belki de o hiç bi zaman yanımda olmadı ben sadece bi gölgeyi var sandım gölge de öyledir güzel havada hemen arkandadir ama karanlıkta kaybolur hiç bişey demeden telefonu kapattım
Öylece donmuş gibi kaldım ama bu halimdem çıkıp başka bi çare dusunmeliydim tabi ya Emre biricik sevgilim o bana yardım edecek tek insandı
Emre uzun boylu esmer yakışıklı zengin ve havalı bi çocuk du bir yıldır çıkıyoruz ona aşık mıydım hayır aşka hiç inanmadım benim için her zaman mantık vardı önce aramayı düşündüm ama süpriz yapmaya karar verdim
Taksiye binip evine geldim zili çaldım beklemeye başladım kapıyi dilara açtı hemde yarı ciplak bi halde neye uğradığımı şaşırdım artık beynim durmuş gibiydi tek yapabildiğim nefesim bitene kadar koşmak oldu ve delice ağlamak o kadar çok ağlıyodum ki sanki Dilara 'nin arkamdan
"Beni dinle,dur" deyişini bastırmak istiyormuş gibi ne kadar koştum ne kadar ağladım nerdeydim bilmiyodm bayılacak gibiydim yere yigildim öylece oturdum ağlıyodum ama o kadar ağladım ki artık göz yaşım bile akmıyordu.
