"ဝေးကြပီ"
အခန်းလေးတခုထဲမှာမိန်းခလေးနှစ်ယောက်ထိုင်နေတယ်။တယောက်ကအ၀တ်စားတွေထုပ်ပိုးနေသည်။ကုတင်ပေါ်ကကောင်မလေးကတော့ဖုန်းကိုင်နေသည်။
တနေရာရာကိုသွားဖို့ပြင်နေကြတာတော့သေချာတာပေါ့ အရာအရာဟာတိတ်ဆိတ်နေပီး နာရီသံ ရယ် စာရိုက်သံတက်တောက်တက်တောက်ဆိုတဲ့အသဲသာကြီးဆိုးနေတယ်။ထိုတိတ်ဆိတ်မှုကိုဖြိုခွဲလိုက်တဲ့ကောင်မလေးက
"မောင် သာထားသွားရင် 'မ'သေမှာသိလား။"
မောင်က တခုခုကိုစိုးရိမ်နေတဲ့ပုံတဲ့ပြန်ဖြေတယ်
"မထားသွားပါဘူးဗျာ တပတ်လောက်နေရင်ပြန်လာမှာကိုသိရဲ့တန်းနဲ့'မ'ရယ် "
" ထားပါ"
ကျမလည်းအဲ့လိုပြောပီး မောင့်အ၀တ်စားတွေထည့်ပေးနေတယ်။ကျမဘ၀ထဲကကျမချစ်ရတဲ့လူသားလေးကထွက်သွားဖို့ကိုယ်တိုင်ပြင်ဆင်ပေးနေရတာတဲ့လားကွယ်....မျက်၀န်း၀ိုင်း၀ိုင်းလေးရဲ့ထောင့်ကနေကျလာတဲ့ မျက်ရည်စလေးတွေကို မောင်မမြင်အောင်ခိုးသုတ်လိုက်မိသည်။
" ရပီ မလား.'မ' သွားတော့မယ်နော်"
" ဟင် ခနနေပါဦးလားကွယ် လေယာဥ်ချိန်က ၉နာရီမှမလား "
" ဟာ မရယ် ကလေး အာ...ပန်းစောင့်နေရမှာဆိုးလို့ပါ"
" အင်းပါ ဂရုစိုက်ဦးနော် "
အော် ...ကလေးတဲ့လား မောင်ရယ်
အိမ်ပေါက်၀ထိမောင့်ကိုလိုက်ပို့လိုက်တယ်။
ထွက်သွားခါနည်းပြောမိလိုက်ပါသေးတယ်
အသံလေးတိမ်၀င်စွာဖြင့်
" မောင် ထားသွားရင် 'မ'တကယ်သေမှာကွယ်"
ဘာမှတောင်ပြန်မဖြေသွားဘူး၊အဲ့လောက်တောင်အဲ့ကလေးမဆီသွားချင်နေတာလားကွယ်
ထွက်သွားတဲ့ကားလေးကိုလမ်းမအဆုံးထိရပ်ကြည်နေရင်း
မဖိတ်ခေါ်ပါဘဲနဲ့မျက်ရည်တွေကစီးကျလာတော့တယ် ...
လွန်ခဲ့တဲ့ ၃နှစ်ကမောင်ကအရမ်းချစ်တတ်တာ
ပြသနာတွေအများကြီးကိုကျော်ဖြတ်ခဲ့ပီးမှ ဝေးကြရပီတဲ့ကွယ်
လွန်ခဲ့တဲ့၃နှစ်က......
#black
YOU ARE READING
မောင့်ကို မမုန်းရက်နိုင်ပါ
Romance" မောင် " ကအရမ်းချစ်တတ်သလို အရမ်းလည်းရက်စက်တတ်တယ်ကွယ်
