Too Sinful to Love an Angel

Prologue

Prologue

It seems that luck was never my fate.

"What is this?"bored na saad ni Daddy habang hawak ang aking final average sa grades."What do you think is this? Do you think I'll accept this?"

Dahan-dahan akong yumuko."It's only 89. Isn't that fine? My other grades was 97 so why...."

"Fucking brat! You think it's fine? Na masasayang ang pera ko sa pagpapa-aral ko sa'yo? Ano nalang sasabihin ng mga auntie at uncle mo dito, huh? Mapapahiya ako! Umaasa lahat sa'yo, Ayhessa! My money is wasted because of this shit! Hindi kita pinapaaral para makakuha ng 89!"

"I'm sorry—"

"Tigilan mo na 'yan, Ahyessa! What I want is for you to take your grades seriously. Kung nandito sana ang Mommy mo ay hindi magiging ganito ang lahat. Walang kasing bumabantay sa'yo kagaya nagkakaganiyan, kulang ka sa pag-aalala. Kung saan ikaw nalang ang umalis at hindi ang Mommy mo."tinalikuran niya ako at napainom sa baso na may alak."Maganda sana ang buhay ko. I'm tired of this. I'm tired of looking after you. Can't I just... rest for a minute?"

I didn't respond. I sighed and clenched my fist.

"Lord, I don't want this responsibility! Bakit... bakit kelangan ko pang magka-anak?"

I don't know either...

Was it really my fault? Hindi naman talaga ako ganoong matalino at isa pa hindi ako nag-aaral to please my uncles and aunties. Hindi ko rin naman gustong mag-aral, I'm just doing this because of father. I want him to be proud of me, but I guess he never will and there's nothing I can do. I sighed. I really hate Mapeh, 89 lang ako! Buti pa ang Science ang math ay na-26 ko, 'yun lang ata ang subject na pinakamadali sa akin.

Well, this year transfer na rin ako sa public school at hindi na ako medyo mahihirapan sa mga subjects. Isa pang dahilan kung bakit ako lumipat ay vice principal si Dad ng school, lumipat na rin kami ng bahay na mas malapit sa paaralan. Okay lang naman na magalit si Dad sa akin ngayon and besides, I'll be seeing Matteo at the same school! Makakasama ko na rin ang lalaking mahal ko!

Yes, I really don't care about dad's problem. I don't care if he hates me at all! Hate me all he want! Ano rin kung si Mommy ang umalis at hindi ako? Ano rin?! I want to tell him that his words doesn't effects me but I couldn't, baka kasi hindi niya na ako patuluyin sa public school.

I don't really care about anything except Matteo. Hindi naman ako 'yung tipo ng babae na mahilig maghabol pero pagdating sa kanya, I can't help but to keep falling in love with him. Bata palang kami alam ko na na siya lang ang lalaking karapat-dapat sa akin. Siya lang ang nagturo sa akin kung papaano maging makasarili, kung paano mahalin ang sarili at kung paano baliwalain ang mga masasamang tao sa aking paligid. Because of him, I wasn't effect by my father's words because he thought me how to be brave. And until now, sa kaniya ako kumukuha ng lakas kung bakit ako nagpapatuloy kahit na makasalanan ang mundo. Siya lang ang taong... nagpakita sa akin nito.

At handa kong ibigay ang lahat para sa kaniya.

"It's a no, Ayhessa."

I stilled."H-ha?"

"I can't be your boyfriend, sorry, I still have class so..."tumaas ang kilay niya."Are you okay here? Aalis na ako?"

"But your watch!"tukoy ko sa regalo ko sa kaniya."Please accept it, it's for you."