Ik opende mijn ogen.
Ik wou niet wakker worden .
Niet weer een trieste dag vol wanhoop en angst.
Ik keek voor me, naar de gebroken spiegel. Ik zag er moe uit. Grote wallen en een grote blauwe plek op de onderkant van mij arm.
Ik keek naast me en zag Margod opgekrult tussen de ruwe canvas liggen. haar bril lag op haar nacht klasje , nou
eigelijk een stukje hout .ik wacht al jaren tot iemand ons hier weg haalt. Maar ik denk niet dat het gaat gebeuren waar ik al 3 jaar op wacht
Ik kijk naar buiten naar de frisse lucht en de klaprozen die daar stonden te bloeien als of er niks gebeurd.mijn gedachten word vervaagd door een gebons op deur. Ik trek snel ff mijn geruit overhemd en een rokje aan. twerwijl ik naar de deur loop prop ik het overhemd nog ff in mijn rok .Ik loop lang mijn vader zijn rimpelige voorhoofd is nog rimpeligger als hij slaapt geen goed compliment . Maar als nog is hij de beste vader die ik me kan voor stellen . Ik geef hem een kus op zijn wang daarnaa loop ik langs mijn moeder haar mooie gzicht die juist mooier is als ze slaapt ook geen compliment als ik voor de deur sta of ei gelijk boeken kast kijk ik nog ff de kamer rond. versleten gordijnen aan de muur . Hier en daar wat vlekken ook al vind ik hier verschrikkelijk ik ga het missen .er rolt een traan over mijn wang en daarna loopt hij onder mijn kin naar mijn nek ( het kriebelt wel een beetje maar ik negeer het)
Ik veeg het af met mijn hand en daarna op mijn rok .waarom denk ik hier over na misschien zijn het wel Jan Willem en Pieter die ons eten geven . Maar ik hoop niet dat de gecamoufleerde gekleede mensen voor de deur staan . O ik hoop het zo . Ik schuif de boeken kast met veel moeite en kracht op zij .
3 reactie en ik ga veder
met een blik vooruit wort ik van binnen
gegrepen van blijdschap gelukkig heg was Jan Willem
