bankzitters zusje

*DEEL 0,6*

*Raoul 24/25, Matthy 23/24, Koen/Robbie 20/21, Milo 19/20, Kara 15/16*

*Kara's POV* (eerste leeftijden)

"Jongens, ik ga." roep ik door het hele huis. ik hoor een paar ja's en loop de deur uit. ik pak mijn fiets en ga rustig aan naar mijn vriend, Luca. hij is 18 jaar, dus we proberen het geheim te houden. we zijn nu ongeveer 8 maanden samen. ik heb hem ontmoet tijdens een feestje waar ik stiekem heen ging. Raoul en de jongens weten natuurlijk van niks. ik zeg de hele tijd dat ik naar een of andere vriendin ga als ik naar hem ga. na 10 minuten fietsen kom ik aan bij de flat waar Luca woont. Luca staat al op mij te wachten, want we zouden een terrasje pakken. wij lopen naar zijn auto en stappen in.

we komen aan in Rotterdam en we lopen even de stad in. in de verte zie ik Koen en Raoul lopen. "kut, we moeten de andere kant op. mijn broers lopen daar." Luca pakt mijn hand en we lopen een steegje in waar we alleen zijn. ik geef hem een kus op zijn wang en in mijn ooghoek zie ik mijn broers het steegje in kijken. net op tijd kan ik Luca kussen op zijn mond zodat Koen en Raoul me niet kunnen herkennen. "sorry Luca, maar ik zag mijn broers. Het moest gewoon, ze mogen hier echt niet achterkomen." hij knikt, gelukkig hij snapt het. we hebben besloten dat we maar terug gaan naar zijn huis, om conflicten met mijn broers te voorkomen. we lopen rustig en voorzichtig richting zijn auto. gelukkig hebben we Koen en Raoul niet meer gezien. we komen aan bij de flat waar hij woont. "Ga je mee naar binnen, schatje?" ik knik en loop met hem naar binnen

na een paar uur, zie ik dat het al 11 uur is. "kut. Luca, ik moet naar huis." "is goed schatje. moet ik je naar huis brengen?" "nee. het lukt wel denk ik. ik bel je wel vanavond." hij knikt en ik loop snel de deur uit. niet voordat hij mij een kus geeft. "nu moet ik echt weg." ik ga snel naar mijn fiets en rij snel naar huis. even mentaal klaar maken voor de preek van Raoul. ik doe zo stil mogelijk de deur open en probeer naar boven te sneaken, maar natuurlijk moet op dit moment de trap kraken bij elke stap die ik neem. ik hoor voetstappen komen en hoop maar dat het Koen of Robbie is. ik zie de deur open gaan en ik zie Raoul daar staan. "Jongedame, waar ben jij geweest. het is al half 12, ik en Matthy waren dood ongerust. weet je wat, ga maar naar je kamer, je hebt huisarrest voor 1 week. Geen telefoon, niet naar buiten en na school meteen naar huis, Begrepen?" ik kan alleen maar knikken en loop rustig naar boven na dat ik mijn telefoon aan Roel heb gegeven.

ik doe de deur naar mijn kamer open en ga op mijn bed liggen. na 10 minuten komt Matthy binnen. "hey kaatje, gaat het?" "nee Matt, natuurlijk niet. omdat ik 1 keer te laat thuis kwam, krijg ik meteen huisarrest." "ja maar Kara, je bent anderhalf uur te laat. je weet dat Roel dit alleen maar doet voor je veiligheid. we willen niet een telefoontje krijgen van de politie dat ze je dood of in een steegje hebben gevonden. je had gewoon even moeten appen. Roel was doodongerust, je had hem moeten zien." ik knik en geef hem maar een knuffel. ik weet dat ik een bericht had moeten sturen of even had moeten bellen. Matthy legt me neer in bed en komt erbij liggen. "net zoals vroeger, Kaatje. ik hou van jou." "ik ook van jou Matt. slaap lekker" hij zegt ook slaap lekker en we vallen zo in slaap.

de volgende dag wordt ik wakker en zie dat Matt nog slaapt. ik vind dit fijn, nog even in zijn armen liggen. "waar denk je aan, zusje?" ik schrik, was hij al die tijd al wakker. "hoe fijn het is om weer even met jou te zijn en in je armen te liggen" hij drukt me nog steviger tegen hem aan. dat moet ook wel anders valt hij van mijn bed af. ik weet dat dus ik duw hem iets van me af en *bonk* daar ligt hij op de grond. ik ga helemaal stuk en hij begint ook helemaal stuk te gaan. de deur vliegt open "GAAT ALLES GO... oh wauw. dit had ik niet verwacht." daar staat Robbie. zijn gezicht staat op een bepaalde manier. Matt en ik waren net klaar met lachen en we kijken elkaar aan en daar gaan we weer. Koen en Raoul komen ook in de deur opening staan en zien Matthy en ik helemaal los gaan. ik ga zo hard stuk dat ik tranen in mijn ogen krijgen en van het bed afval.