Şehvetin Tövbesi

Kasabaya Veda

Ben Elisa Dora, mmm yani kısaca Ely de diyebilirsiniz. İşte, bu benim hikayem...Hikayeme geçmeden önce sizlere doğup büyüdüğüm Parpuchian'dan bahsedeyim. Burası benim evim. Aslında küçük samimi bir kasabadır. Annem ve babamı kaybettiğim o feci kaza dan sonra büyükannem Chincilla'nın yanına taşınmıştım. Aslında kolay bir çocukluğum olma dığını anne ve baba mı erken yaşlar da kaybetmemden anlamışsınızdır. Ailenin tek göz ağrısı, büyük beklentiler ve zorluklara büyütülmüş küçük kızı'nın hayatı bir ekim gecesi değişti. Annem ve babam birbir lerine deli ler gibi aşık lardı. Öyle ki her cumartesi kasabanın opera binasının kafeteryasına gidip sıcak şarap iç meden duramazlardı. Ancak bir gece sıcak şarabı fazla kaçırmışlardı. Ben o zamanlar çocuktum 4 yaşındaydım. Çok hatırlamıyorum. Fakat ama büyükannem Chincilla, kazayı yaşadıkları gece arabadan ceset parçaları topladıklarını anlatıp dur du.İşte ben, anne ve baba sevgisini büyükannem'den aldım. Neyse sizi çok sıktım. Gidipte kahvaltı mı yapayım.E: Büyükanneee!!!! Ben uyandım. Umarım söz verdiğin gibi en sevdiğim yaban mersinli pan cake'i yapmışsındırrr. Heyyyyy Kime diyorum?????;---E: Büyükanneee!!!! Mutfaktan nedense koku gelmiyor?? Yoksa uyuyamı kal dın? Heyyoooo!!!!İşte o an.Ensemden kaynar sular boşandı. E: Bü-büb-büyükanneBüyük annem zamanzaman uyuya kalır dı. Fakat bu sabah nedense başka bir şekilde gördüm onu. Suratında anlamsız gülümse meyle huzurlu bir şekilde uyuklar gibiydi.E: Yaşlıı cadıııı!!!! Uyansana artıkkk. Helllooo kime diyorum????Yanına yaklaştım ve yanağına bir öpücük kondurmak istedim. Ve yaptımda. Fakat buz gibiydi yanağı. E: Büyükanne! Çok üşümüş sün. Kalk artık...Fakat ama tüm çabalarıma rağmen büyükanne'm hiçbir şekil de uyanmadı. İşte o an, ölümle bir kes daha yüzleşdim. Büyükanne mi toprağa verdik.
##### 1 HAFTA SONRA #####

E: Neredeyim ben?? Bu  bu insanlar neden bu kadar telaşlı?? Anlaya mıyorum? Şimdiden öyle sine özledimki kasaba mızı. Ah büyükanne neden gittin? Umarım annem ve babam seni gördüklerine sevinmiş lerdir. Umarım cennetin saklı bahçelerinde onlara bol bol yaban Mersin'li pan cake yapıyorsundur. Ah büyük anne. Ah.

B: Küçük hanım önüne baksana ulan nerden dolduruyolar sizin gibileri bu şehre anla mak çok güç doğrusu. Hey allahım yaaa!!!!

E: Sen çıktın benim önüme ayı! Defol git önümden. tüm kitaplarım yere düştü işte insan 1 özür diler

B: Hadi hadi kes tıraşı da yol al küçük ahmak seni!

Büyükannem şunu öğütlemişti bana "hiç bir zaman senden daha aptal bir insanla kavga etme..." bu söz o an kulaklarım da yankılan dı. Bende normal de lafımı esirgeyecek bir kız değilim amma velakin rahmetlinin hatrına durumu uzatmadan kitaplarımı toplayarak ordan ayrıldım.  Nede olsa yarın okul başlayacaktı. Gidip kitap defter ve bilumum kırtasiye alış verişimi tamamlamam gerekdi. 

E: Herşey çok pahalıı ben bu kitapları Alamam
Kırtasiyeci:  Almazsan alma be ukala!!!

.....
.....

Devamı Gelecek.......................