Reyyan odasına girdi yatağa oturdu.
Dilşah: Hadi yemek hazır. Sena git yengeni çağır yemeğe.
Sena: Tamam babaayye
Sena Reyyan’ın odasına geldi kapıyı çaldı.
Sena: Yeyyan yenge yemek hazıy, babaayye seyi yemeğe çağıyıyoy.
Reyyan: Ben yemeyecem fıstığım siz yiyin.
Sena: Tamam yenge.
Sena aşağıya indi.
Sena: Yemeyecek dedi babaayye.
Miran: Ben bir bakayım.
Miran Reyyan’ın odasına geldi.
Miran: Reyyan hadi yemek yiyecez
Reyyan: Ben yemek istemiyorum size afiyet olsun.
Miran: Sen ağladın mı?
Reyyan: Sana ne sanki çok umrundaymışım gibi soruyorsun.
Miran: Tabi ki umrundasın.
Reyyan: Belli. Sabah uyandım notta meleğim yazdın, şirkete geldim ne aşkım, ne sevgilim, ne meleğim, onu geçtim beni asistanınla bilir tanıştırmaya tenezzül bile etmedin, belki de bir çalışan olduğumu düşünecek, ben kimim ki zaten?
Miran: Sen benim hayatımsın, nefesimsin, meleğimsin, sen benim her şeyimsin.
Reyyan: Sen beni asistanınla tanıştırmaya tenezzül etmedin, ileride arkadaşlarınla da tanıştırmazsın. Ben zaten kimin? Bu hayatta beni kimse sevmedi ki sen beni sevesin? Rahatsız oluyorsan da bir iki güne giderim merak etme, sende rahat edersin.
Miran: O ne demek öyle nereye gideceksin, beni bırakacak mısın? Ben seni bırakmam,asistanla tanıştırmadıyasam da dalgınlığıma gelmiştir.
Reyyan: Sorun bu zaten, beni takmıyorsun bile, şimdi böyle beni umursamıyorsan ileride hiç umursamazsın zaten. Neyse sen aşağıya in yemeğini ye, ben aç değilim.
Miran: Ben seni asla bırakmam.
Miran Reyyan’ın dudaklarına yapıştı, Reyyan tepki vermedi, miran Reyyan’ın tepki vermediğini anladığında geri çekildi.
Miran: T-tamam o zmn ben çıkıyorum.
Miran aşağıya indi.
Dilşah: Ne oldu oğlum?
Miran: Baya kırılmış, bu hayatta beni kimse sevmedi ki sen sevesin dedi, hatta rahatsız oluyorsan bir iki güne giderim dedi. Birde asistanınla tanıştırmaya tenezzül etmedin, ileride arkadaşlarınlada tanıştırmazsın dedi.
Dilşah: Baya kırılmış.
Miran: Ben ne yapacam ya, ben reyyansız yapamam. O benim nefesim, herşeyim.
Dilşah: Gönlünü Alman lazım.
