KIRIK HAYATLAR

6. bölüm

CAN'dan devam...

Edanın çığlıkları herkesin yüreğini yaktı Ben Can Arda'nın çocukluk arkadaşı, kardeşi, dostuyum hayallerimizden biri çocuklarımızla yapacağımız maçlardı biz bu hayallerimizi gerçekleştirmeden bu dünyadaki tek kardeşim Onun için dünyayı yakacak ben bu gün hiçbir şey yapamıyorum Arda kanlar içinde yerde yatarken üstünde Eda'nın feryatları yankılanıyor koskocaman salonda şimdi Üzülme zamanı değildi güçlü olma zamanıydı Eda'nın yanına gidip onu sakinleştirmeye çalıştım

-"Eda Tamam sakin ol Arda çok güçlü biri ona bir şey olmayacak" Eda Gözyaşları içinde

-" can lütfen ona bir şey olmasın lütfen"

-" o çok güçlü biri, inatçı, savaşçı o asla seni bırakmayacak"

Eda başını Arda'nın omuzuna koydu hıçkıra hıçkıra ağlarken

-"Özür dilerim, Özür dilerim, Hadi uyan seni böyle görmeye dayanamıyorum"

Ambulans geldi Eda'nın Omuzlarından tutarak kaldırdım sağlık çalışanları Arda'yı dikkatli bir şekilde Sedyeye alıp ambulansa götürdüler Eda arkasından koşarak ambulansa binmek istedi ama sağlık çalışanları buna izin vermedi ambulans çalışıp giderken Eda olduğu yerde diz çöküp

-" benim yüzümden" deyip ağlamaya başladı onu olduğu yerden kaldırdım gözlerimin içine yalvararak baktı

-" Can Lütfen beni ona götür, beni ona götür"

-"tamam gideceğiz"  onu arabaya bildirip direksiyona geçtim Arabayı hızlı kullanıp ambulansa yetiştim Eda yanımda Gözyaşları içinde sızlanırken ne yapacağımı bilmiyordum Arda sanki kendisine bir şey olacağını  hissetmiş gibi bana önceden 'kardeşim Bir gün bana bir şey olursa Eda sana emanet benim emanetime Bakacağına Bana söz veriyor musun' demişti benden sözünü almıştı Eda'ya döndüğümde nefes alamadığını fark ettim

-" Eda, Eda iyi misin"

-" nefes alamıyorum"
camı açtım bir şişe su çıkarıp verdim

-"iç şunu "

-"istemiyorum"
elini kalbine götürdü-"şuram çok acıyor bir sızı var geçmek bilmiyor"

-" Anlıyorum seni"

-" Arda'nın bana ihtiyacı var ama ben onun yanında olamıyorum"

-" az kaldı olacaksın Onun yanında" dedim 5 dakika sonra hastanenin önünde durdum Eda Kapıyı açıp hastaneye koştu içeri girip karşısına çıkan ilk hemşireye

-"Arda Soytaç buraya getirildi nerede" dedi

hemşire -"ameliyata alındı koridorun sonunda"

Eda yerini de öğrenince koridorun sonuna doğru koşmaya başladı ameliyathanenin kapısının önünde durdu elini kapıya dokundurdu

-" Arda bir tanem Bak ben geldim yanındayım buradayım" dedi çaresizce yavaş yavaş diz çöküp oturdu yere

-" Eda ne yapıyorsun Kalk hadi yerden yer buz gibi üşüteceksin, Arda'nın seni hasta bir halde görmesini istemiyorsun değil mi"

-" Hayır Can Aksine ben hep hastayken Arda yanımda oluyor ben hasta olursam iyileşir yine gelir yanıma" dedi

Eda'nın yanına diz çöküp Eda'nın kafasını göğsüme bastırıp başından Öptüm

-" Ah kraliçem Seni böyle gördükçe mahvoluyorum"

başı göğsümde iken yine ağlamaya başladı hıçkıra hıçkıra koridorun sonunda gelen sese başımıza kaldırdık