Wat nu. 4

23 2 0
                                    

Ik voelde me heel ongemakkelijk.(gelukkig dat er geen tweepersoons bed was). We gingen nog een beetje praten over moeders. De volgende dag besloot ik naar huis te gaan. Maar Thomas hield me tegen."jij blijft hier". Ik keek hem verbaast aan. Ik antwoordde daarop" waarom". Hij hield mij vast en zei "Omdat ik om je geef" . Ik keek hem aan en schudde nee. En liep de deur uit. Ik had wel gevoelens voor hem, maar het gaat te snel. Ik ging naar Amsterdam centraal en nam de trein terug naar huis. Ik had het vermoedde dat iemand me achtervolgd. Ik keek heel van goed om me heen. Toen ik aan kwam op Haarlem station. Zag ik allemaal brieven op bomen geplakt. Er stond vermist. En raad eens wie er op stond. IK. Dit was niet te geloven." Je moeder houdt wel van jou". Hoorden ik iemand zeggen die achter me stond. Het was Thomas. Ik wist het. Hij was degene die me achtervolgde. Ik vroeg aan hem waarom hij me heeft achtervolgd." Nogmaals omdat ik om je geef". Ik werd rood. Ik liep naar huis en hij liep met me mee. Hij deed zijn hand over mijn schouder. We gingen nog een beetje kletsten. Het was best gezellig. Toen ik thuis kwam zag ik een politie wagen. Mijn moeder zag me uit het raam. En rende naar buiten. En knuffelde."Waar was je, ik was bezorgd". Me vader kwam er ook bij staan. De politie wist inmiddels wat er gaande was. Me ouders wisten ook dat mijn filmpje was vespreid.

Wat nu. 1Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu