Mysterious Secretary |TAEKOOK

CHAPTER FIVE

It's a very important files that Jungkook working on, but he can't focus because of his secretary shout, shouting because of the game he's playing, cursing getting pissed, Jungkook is trying to ignore it pero hindi talaga s'ya maka focus. Naubos n'ya na rin 'yung pag-kain na dinala ni taehyung para sakanya, he opened his cabinets para hanapin ang headphones para lang naman maka focus s'ya, but his bad luck naiwan n'ya pala sa bahay n'ya.

Now taehyung is laughing, he's na parang wala si Jungkook, He forgot about Jungkook existence, Jungkook took a deep breath, he had enough. Tumayo s'ya at pumunta sa harap ni taehyung, taehyung didn't noticed him, nalaman n'ya nalang na nasa harap n'ya si jungkook nang agawin nito ang cellphone n'ya.

"Look, I'm not against you using your phone while in work hours, and I'm not against you playing here in my office but-" he took a deep breath again, nag hihintay lang si taehyung sa sasabihin n'ya.

"Don't be too loud please, Ang hirap mag focus sa ginagawa ko lalo na't sigaw ka nang sigaw, throwing your frustrations, Taehyung you know i need peace kapag may ginagawa ako, you can throw your frustrations but don't be too loud. Importante 'tong files na ginagawa ko, I want to finish it as much as possible kase i need time, may kailangan akong gawin, knowing that someone is mad at me." Naka tingin lang si taehyung sakanya, this is the first time Jungkook complained na mahinahon, Yes Jungkook always complaining at him pero iba ngayon.

"Please taehyung" taehyung looked down. "Hindi kita babawalan na rito mag laru sa office ko pero control your voice, I don't know kung sinasadya mo ba or what?, I'm begging you please be quiet, for once." Taehyung gulped seeing that Jungkook is serious, nakikipag usap s'ya calmly pero bakas sa mukha nito na seryoso s'ya, at kita rin na naiinis s'ya.

"I'm sorry" 'Yan lang ang nasabi ni taehyung, Yumuko s'ya ayaw n'ya tumingin kay Jungkook, parang may galit kase 'yung mata ni jungkook.

"Hindi na muulit" dagdag ni taehyung, tumango naman si jungkook kahit hindi naka tingin si taehyung sakanya.

"Forgiven" He gave taehyung phone back to him, at bumalik na sa seat n'ya. He's about to continue his work when taehyung stood up, Naka yuko parin ito.

"Lalabas nalang po ako sir" Yes they fought alot since nung naging secretary s'ya ni jungkook palagi na silang nag aaway, Sinasagot n'ya kase si jungkook kapag nag re-reklamo o nagagalit s'ya that lead them fighting, At ngayon Jungkook talked to him calmly, beg him to keep quiet. Hindi n'ya alam pero nasaktan s'ya dahil sa pag paki-usap ni jungkook sakanya, this is very unusual. Naisip n'ya baka napagod na si Jungkook, napagod na kakasigaw, napagod nang magalit sakanya.

"Why?" Nag salubong ang kilay ni jungkook nang marinig 'yun kay Taehyung.

"Para hindi na po ako maka abala" He noticed na parang ayaw s'ya tignan ni taehyung, naka yuko lang ito simula nung nag sorry ito sakanya.

"Look at me"

"Po?"

"I said look at me, bakit ka naka yuko?" Taehyung gulped, Gusto n'ya gawin pero hindi n'ya ginawa, natatakot s'ya tumingin kay Jungkook.

"Taehyung i said look at me, hindi ka makakalabas hangga't hindi ka timingin sa'kin" seryosong sabi n'ya.

Napa luha si taehyung nang tumingin s'ya kay Jungkook, Ewan he feel hurt sumisikip ang dibdib n'ya, Nagulat naman si Jungkook nang makita itong umiiyak.

"W-why w-what happened? B-bakit ka umiiyak" he worriedly ask, hindi naman sumagot si taehyung, Hinahawakan n'ya ang dibdib n'ya kase nahihirapan s'ya huminga.

Jungkook noticed that kaya lumapit agad s'ya kay Taehyung at niyakap ito, he rubbed his back to calm him, he also feel hurt seeing taehyung crying, first time n'ya makita itong umiiyak.

Taehyung hold Jungkook shirt crying on his chest, Nahihirapan s'yang huminga pero hindi parin tumitigil ang luha n'ya.

"It's okay Taehyung, did i said something to you that made you upset?" He let taehyung cry on his shoulder, as he continue to rub his back.

Sumikit ang pag hawak ni taehyung sa damit n'ya.

"I-i-i a-am s-s-sorry" he struggles to speak, nahihirapan s'ya dahil sa sakit ng dibdib n'ya.

"You don't need to say sorry, i already forgiven you" Hindi n'ya alam pero parang gusto n'ya nalang yakapin si taehyung nang mahigpit, hearing his sobs parang nang lalambot s'ya.

"S-s-sorry j-" hindi n'ya na natuloy ang sinabi n'ya nang pinahinto s'ya ni jungkook.

"Shush, i already said you don't need to say Sorry".  "May problema ba taehyung, pwede mo naman sabihin sa'kin" taehyung cry harder hearing that.

"Stop crying, nahihirapan ka huminga" Hindi n'ya alam anong nangyayari kay taehyung kase mahinahon n'ya naman itong kinausap, Or something is wrong...

"Mr Kim, be honest with me, may nangyari ba? You can tell me and let's see if i can do something" Dahan dahan n'yang itinaas ang ulo ni taehyung at pinunasan ang luha nito, He didn't know taehyung cry can affect him this much.

"Tell me" Taehyung looked down sobbing, at tinry pakalmahin ang sarili, Jungkook is just looking at him waiting at him to talk.

"May problema ba?" Napa buntong hininga si taehyung at tumingin kay Jungkook.

"Pinag uusapan ako ng ibang empleyado mo, narinig ko sila habang dumadaan ako-" Tumaas ang kilay ni Jungkook nang marinig 'yon.

"Pinag sasalitaan nila ako ng masama, akala nila hindi ko narinig" Dugtong n'ya, Jungkook flick his tongue, now he know bakit bigla nalang umiyak si taehyung, kaya pala sa office n'ya ito nag laru ng cellphone.

"Sabihin mo sa'kin lahat"

-Flashback-

Taehyung pov.

Nag lalakad ako sa may hallway, at napa daan ako sa mga tables ng mga ibang empleyado rito ako tumatambay minsan kase may mga kaibigan naman ako rito.

Habang nag lalakad bigla nalang ako napahinto nang may narinig ako, hindi ko sila nilingon huminto lang ako.

"Ano kayang ginawa n'ya kay sir jeon, bakit s'ya tinanggap agad bilang secretary n'ya, 'diba 'yung time na 'yun may secretary pa s'ya, bakit bigla nalang n'ya 'yun pina-alis at pinalitan nang taehyung na'yan?" Sabi nang isang empleyado sa kasama n'yang empleyado, Hindi ako naka tingin sakanila pero nararamdaman kong iba ang tingin nila sa'kin.

"Hahahaha Oo nga, pangarap ko kaya maging secretary ni sir jeon, ginagalingan ko ang trabaho ko bakasakaling makita n'ya ako pero nung dumating 'yan, nawala lahat ng pinaghirapan ko." Ramdam ko ang irita sa boses n'ya, as long as i know nag resign daw 'yung dati n'yang secretary...or baka hindi 'yun totoo.

"Alam mo feeling ko may ginawa 'yan kay sir jeon, like hindi naman n'ya agad papalitan 'yung secretary n'ya kung wala diba, Siguro nagustohan ni sir jeon kaya ganyan" I take a deep breath at aalis na sana nang mag salita ulit 'yung kasama n'ya.

"Paano nagustohan e, lalaki 'yan? Lol straight si sir jeon hindi mag kaka gusto sa lalaki 'yun, at kung nag kaka gusto man s'ya sure akong hindi kagaya n'ya" natatawang sabi n'ya at tumawa naman 'yung isa. "True kahit babae ako hindi ko magugustohan 'yan (referring to taehyung), Yuck" dugtong nang kasama n'ya, pinipigilan kong hindi maluha, kaya kinuha ko nalang ang cellphone ko at nag paka busy papunta sa office ni sir jeon.

-end of flashback-

"They said all that?!" Hindi maka paniwalang tanong ni jungkook kay Taehyung nang sabihin ito lahat sakanya, naka yuko namang tumango si taehyung.

"Nasaktan ako nang sobra, hindi ko naman hiniling na mapunta ako rito." A tears escape on his eyes again. "Jungkook kailan pa? Kung dadating man wag mo nalang ituloy" Pinupunasan n'ya ang luha n'ya pero labas pa rin ito nang labas.

Jungkook grip his hair in frustration, after hearing all that from taehyung, gusto n'yang puntahan 'yung mga nag sabi sakanya nun, pinipigilan n'ya lang ang sarili n'ya. He pulled for a hug taehyung again then said.

"Malapit na, malapit na malapit na, itutuloy ko" Taehyung hold jungkook's shirt tight at umiyak sa dibdib nito.

-DRAMA N'YO NAMAN HAHAHAHAHA