tomboy, taekook

7.Bölüm

merhabalar!! Nasılsınız?

bol bol yorum yaparsınız diye umarak, uzatmadan bölüme geçiriyorum sizi. şimdiden öptüm bal parmaklarınızdan. ayrıca yeni yıl hepimize mutluluk ve huzur getirsinn!!

iyi okumalar.

Sırtımı dolaba yaslayıp elimdeki buzu başıma yaslarken bir yandan da başımda dört dönen Hoseok'u izliyordum. Beden dersinde basketbol oynarken kelimenin tam anlamıyla yere yapışmıştım ve kaşım biraz açılmıştı. Revirde bana saatler gibi gelen ama yalnızca on beş dakikamı alan bir muayeneden sonra şimdi burada, soyunma odasındaydım. Hoca yaralandığım için dinlenmeme izin vermiş, Hoseok'u da başıma dikmişti. "Karma bu başka açıklaması yok." dedi Hoseok odayı bin beş yüzüncü kez turlarken. 

"Ne alaka amına koyayım" diye tısladım buzu başımdan çekip sızlanırken. Son zamanlarda hiçbir şeyim yolunda gitmiyordu ve arkadaşlarım kötü ruhlu bir hayaletin bana dadanmış olabileceğinden endişelendikleri için beni bildikleri tüm dini yerlere götürmeye çalışıyorlardı. Ben onlar gibi düşünmüyordum elbette, sadece şansızlıklarım üst üste geliyordu.

"Kızın kalbini kırdın diye oluyor bunlar, bak gör özür dilersen geçecek." dedi elimdeki buzu alıp ensesine koyarken. "Saçmalıyorsun, o hayatımda yokken de şansızdım ben." dedim gözlerimi devirip.

"O kız dört yıldır hayatında zaten geri zekalı, sen fark etmiyordun sadece." dedi. "Bir anda bu kıza niye böyle iyi davrandığınızı anlamadım ama inan hiç umurumda değil Hoseok, sikik proje olmasaydı onu hiç tanımayacak ve hayatıma en güzel şekilde devam edecektim." dediğimde Hoseok dişlerini öyle bir sıkıyordu ki bir an üzerime atlayacak diye korkmuştum. Kuduz köpek gibi duruyordu.

"Salak salak konuşma ve şu kızı bulup özür dile." dedi dişlerinin arasından. Gözlerimi kapatıp açtım birkaç saniyeliğine. "Bulsam ilk işim projeyi halletmek olurdu zaten amına koyayım görmüyorum işte okulda, ders bitince çıkıyor hemen sınıftan sonra puf bir anda kayboluyor." 

Söylediklerimden sonra bir müddet sessiz kalan Hoseok aklına bir fikir gelmiş olmalı ki aniden gözleri parladı. "Jimin'den yardım isteyelim, bir şekilde Taehyung ile buluşursanız özrü de projeyi de halledersin hm?" diye sorduğunda başımı dolaba yaslayıp iki yana salladım. "Sonra Yoongi beni ayakta siksin öyle mi? Zaten yakınlarsa Taehyung beni engellediğini anlatmıştır, hayatta buluşma ayarlamaz." 

Sızlayan kaşım zaten yeterince canımı sıkıyordu, bir de projenin teslim tarihine günler kalmışken hala Taehyung'a ulaşamamam beni öyle geriyordu ki yürüyen sinir topu falandım. Zaten basketbol maçında yere yapışmamın nedeni de buydu, zil çalınca hızlıca çıkan Taehyung'un peşinden koşarken yan sınıflardan bir çocukla çarpışmış ve elindeki sıcak çikolatanın üzerine dökülmesine neden olmuştum. Normal şartlar altında elbette özür dilerdim fakat Taehyung gözümün önünden kaybolmak üzereyken inanın siktiğimin çocuğu hiç umurumda değildi. O telaşla bir de çocuğun üzerine basınca, benim adam toplama ihtimalimi beklemeden ortak beden dersinde basketbol oynarken resmen dövmüşlerdi beni.

Hoseok henüz bunu bilmediği için her şeyi Taehyung'un karmasına bağlıyordu fakat basbayağı dayak yemiştim. Bana çelme takıp, tam düşecekken dizini uzatarak kaşımın yarılmasına neden olmalarından da anlaşılıyordu bu. Bir ara kasıklarıma doğru gelen dizden son anda kurtulup, sertçe kalçamın üzerine düşmüştüm bir de. Kısacası siki yutmuştum.

"Böyle devam etmez bu, bir şekilde bulacağız kızı.  Gerekirse ayaklarına kapanacaksın ama düzelteceksin bu işi." diyen Hoseok'a karşı hayretle bakıyordum. "Siktir git kimsenin ayaklarına kapanmam, onu geç yalvarmam bile." dedim.