BiGuel One Shot Stories

one shot 1:Mathematics=love

Cast: John Andre and Chloe Damian

We all know na walang kinalaman ang Love sa Math? pero sabi naman sa movie na Lucy ang alam natin ay 1+1=2 pero hindi. So ganon din sa Love ang alam nating the one ay hindi pala, at ang masakit pang parte ay iiwan kang luhaan dahil makikita mo na may iba ng kasama ang mahal mo, o sadyang ayaw niya sayo, in short sa book ni marcelo santos? doon ka makaka-relate. Ang alam niyo ay love expert ako? once! naniwala ako na may FOREVER pero ano? iniwan lang ako dahil may nahanap siyang mas-maganda sakin noon. Well kung hindi niyo natatanong noon, wala akong pakialam sa pag-aaral noon. Dahil puro love love love lang ang gusto ko noon. Kasi si Mama at Papa namatay na magkasama dahil noong nabuhay ako sa mundong ito ay namatay siya. Eh hindi kinaya ng tatay ko na wala si mama kaya ayon nagpakamatay, tumalon sa building bale si lolo at lola ko na lang sa father side ang nagalaga sakin. Well mabait naman sila.

On my way to school syempre hindi mawawala ang lait dahil doon super ganda ko. Ngayon? isa na akong Naka-glasses, tadtad ng tigyawat, at pang-manang na suot. Well Graduating from high school na ako at hanggang ngayon ay nilalaman ko parin kung meron ba talagang kinalaman ang love sa math? is it really?

"just by I know! mahal kita!" Nagulat naman ako sa nag-salita sa may tenga ko.

"Ano!? what are you telling? nang ga-gago ka lang ba? tumigil ka nga!" sagot ko sa may bumulong sakin.

"Not kidding!" Nagulat naman akk dahil sumagot siya ulit. Kaya naman tumingin ako sa likod ko at nakita ang isang ayaw ko ng balikan pa.

"You'll marry me? right? and stay us forever?" My tears started falling.

"Sorry, were just to young, and Not yet ready. Don't worry because...."

Tumakbo na ako palayo kasi ayaw ko nang marinig pa ang sasabihin niya dahil ang alam kong sasabihin lang niya ay may-iba na siya.

Alam ko. Hindi ko siya pinatuloy sa sasabihin niya kasi sa story ng lahat ang tuloy nun ay iiwan. Kaya sorry naman kung nag-assume ako agad.

"Bakit ka pa bumalik dito!?" Tanong na galit ko at bakit dito pa siya nagpakita sa may palengke. Eh alam niyo dito ako sa Sampaloc, manila nakatira. Prudencio st. At sa Monsay ako nag-aaral, espania. Now you know. Chloe Damian is the name, bale amerikana ang nanay ko at yung mga kamag-anak ng nanay ko ay hindi na ako hinanap. Walang pakialam. Yun ang word.

"Diba ang sabi ko sayo ay babalik ako, doon lang kami sa canada for A while kasi may problem kaso natagalan but now I'm back. And even your so nerdy, your still my love of my life."

Mga chismosa talaga tao dito lahat gumawa ng kilig sound yung 'Uyyyyyy' na super landi. Hahhha.. pero wait? Seryoso mode.

"He! Ang chi-chismoso at chismosa niyo lahat dito! Edi kayo na ang umasawa sa kanya!" pagtataray kong kunwari.

"Edi talagang ako na lang!" tindera 1.

"Halika na dito baby boy sper cute mo!" tindera 2.

"Papakasalan na kita ngayon din." tindera 3.

"Che! Super kayo! Joke lang yin naniwala naman kayo!?" kaya naman bago pa bumuka ang lupa at ipalamon ang sarili ko.

Ang masamang balita? nandito sa may Guidance naka-nga nga kasi late daw kami at after 1 hour ay papunta na ako sa next room. Nagulat naman ako ng sumusunod siya sakin.

"Bakit mo ba ako sinusundan? Please lang kahit isang oras hindi kita makita!"

"Sorry kasi. Hawak mo puso ko. At lahat ng sched mo? sched ko na din" ugh! talaga lang.