"Bırakın lan beni!"
Koşuyordum.
Nereye olduğunu bilmeden gittiğim yerin sonunda ölüm var mı yok mu bilmeden koşuyordum.
Buraya neden,nasıl geldim hiçbir fikrim yok. Allah'ım neden ben? Neden bir başkası değil de ben?
"Ne olursa olsun seni yakalayacağım Naz Özkan! Buradan kaçış yok! Burada oyun yok!"
Korkmuştum.
Çıktığım merdivenler bitince yol 3e ayrıldı. Ya sağ tarafa gidicektim ya sol tarafa ya da karşıya doğru koşucaktım.
Hangisinin sonunda ölüm var anne?
Hangi koridorun sonu beni kurtarır anne?
Bunları düşünecek vaktim yoktu hemen sağ tarafa dönüp koşmaya başladım. Koridorun sonunda bir ceset vardı. Kaç yıllıktı acaba..
Arkamı döndüğümde o'nu gördüm baya yorulmuşa ve nefesini düzene sokmaya çalışıyor gibiydi. Benim de ondan geri kalan bir tarafım yoktu aslında..
"Yakalayın!" Diye komut verdiğinde kollarımdan 2 kişi tutmuştu.
"Gidin Ali'lerin yanina birakın geliyorum."
Bunlar kim? Nereye götürülüyorum? Ali de kim? Ne oluyo amına koyayım.
cocuklar beni hizla alt kata indirirken beni hic dusunmuyorlardi. amın evlatları ben o kadar koştum hiçmi vicdanınız yok?
"Ac kapiyi Serkan"
cocuklardan birisi konusunca kumral olanin adinin serken oldugunu ogrendim.Ne işime yarayacaktı bu bilgi?
İçeri girdiğimde 5 çocuk bana ifadesiz gözlerle bakıyordu. Aralarından bir tanesi yanıma gelmeye başladı. Hangi bok olduğunu bilmediğim için geri adım attım.
"Korkma." dedi bana. Ee devamı Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak.
"Ne güzel teselli ettin sen oyle ya" dedim. Aferin lan Naz.
"Adım Ege. sana bir şey yapmayız merak etme."İyi cocuga benziyodu ama göründüğü gibide olmayabilirdi. Burada hiç kimseye güvenmiyorum.
"Nerden emin olucam peki buna? Hiçbirinizi tanımam etmem." Buda iyiydi. Aferin lan Naz!
"Zorundasın."
Sellllaaaammm
Coook uzun zaman olmustu yazmayali cook ozlemisim yazmayi elimden geldigince buralarda olmaya calisicam
simdilik gorusuruuuuzzzz
