23. මම මෙතන ඉන්නවා
උදෑසන පැමිණ තිබුණි. කෙසේ වෙතත්, හුස්ම හිරවන ගතියක් කාමරයේ පැවතුනි.රෝගීන්ගේ භාරකරුවන් සඳහා විය යුතු තාවකාලික ඇඳක් මත සෙයින් වැතිර සිටියේය.ඔහු හෝසුව පරීක්ෂා කිරීමට මදක් වාඩි විය.
පෙරදා රාත්‍රියේ සේහාගේ කරපටිය අල්ලාගෙන හෝසු කෝපයෙන් ඇඬුවාය.ඔහු ටික වේලාවක් මෙසේ සිටි අතර අවසානයේ ඔහු තම ඇඳට ආපසු ගියේය.
"මට සමාවෙන්න,"
ඔහු හුස්ම හිර කර ගෙන පැවසීය,
"මම කිව්වේ, ඒක ඔයාගේ වරදක් නෙවෙයි."
හොසු ඊට පස්සේ නිදාගන්න ගියා, නමුත් මුළු රැයම ඔහු නොනිදා එහෙමම හිටියා.
එයා නිදි නෑ වගේ... මට එයාව තව පාරක් බලන්න ඕන.
සෙයින් සිහිසුන්ව සිටියදී හොසුගේ අතීත ජීවිතය දෙස බැලීය.අනෙක් සියල්ලන් මෙන්, ඔහුගේ අතීත ජීවිතය හරියටම සෙයින් ගේ ජීවිතයට සමාන විය.ඔවුන් හත්දෙනා එකම අතීත ජීවිතය බෙදා ගත්හ.මෙම නාඳුනන අය එකතු වූයේ කදම්භයෙන් නගරය ඉරා දැමීමට පටන් ගත් පසුවය.එය යමක් අදහස් කළ යුතුව තිබුණි. එය පිරිසිදු අහඹු සිදුවීමක් විය නොහැක.මේ ගැන ඔවුන්ට පැවසීමට සෙයින්ට දැඩි ආශාවක් ඇති වූ නමුත් කාමරයේ වායුගෝලය ඔහුට කතා කිරීමට නොහැකි තරම් බර විය.
ඉතින් සේහාගේ තාත්තා බීම් කෙනෙක්.
හරූ කියනවා එයා තමයි Beom Rock කියලා.
දෝ-ජියොන්ට ළමා නිවාසයේදී හමු වූ ඔහුගේ මිතුරන් බීම් මගින් අහිමි විය.
හ්වාන්ට ඔහුගේ දෙමාපියන් අහිමි වූ අතර ඔහුගේ සහෝදරිය මිය ගොස් ඇති බව දැනගත්නේ නැවතත්, බීම් මගින්.
ජූන්ට බීම් පෙම්වතියක් සිටියා. නමුත් දැන් ඇය අවසන් ගමන් ගිහින්.
අවසාන වශයෙන්, බීම් පහරින් ඔහුට ලබා දුන් වේදනාකාරී වධ හිංසාවලට ලක් වූ හෝසු සිටී.
සේයින් සිතුවේ ඔහු මුළු ලෝකයේම කාලකණ්ණිම පුද්ගලයා බවයි.කෙසේ වෙතත්, ඔහුගේ ගැටළු අනෙක් ඒවාට සාපේක්ෂව සුළු බව ඔහුට දැන් වැටහුණි.
එබැවින් ඔහු සඟවාගෙන සිටි දේ ඔවුන්ට පැවසූ විට ඔහුට කිසිදු ධනාත්මක ප්‍රතිචාරයක් උපයා ගැනීමට නොහැකි වූයේ - ඔවුන් හත්දෙනාම එකම ජීවිතයක් බෙදා ගන්නා බව ඔහුට වැටහෙන්නට විය. සේයින් අහඹු මිනිසුන්ගේ අතීත ජීවිත නැරඹීමට ඔහු සුවපහසු ලෙස දිස්ත්‍රික්ක වටා ගමන් කරයි.
