Bilmem kaç saattir evin arka tarafında oturmuş donuk bir ifadeyle bir yere odaklanmış bakıyordum.
Boş boş bakıyordum.Tamamen ruhsuzdum.Düşüncelerim de tıpkı bedenim gibi hissizleşmişti.
Neden baba? Neden bize bunu yaptın?
Anlayamıyorum gerçekten anlayamıyorum.Beni, karısını sevmiyormuydu bu adam?
Bu kadın bu çocuk da neydi? Gördüklerimin nasıl bir açıklaması olabilirdi ki?
Annem teyzem hastalandığı için Bursa'ya gitti. Ne zaman geleceği de belli değil.
Annem gittiğinde beri babamda bir değişim fark etmiştim ama buna anlam veremiyordum.
Bunca zaman yani annem varken hergün beni döven adama şimdi ne olmuştu? Ruhsuz adam. Hiç acımadan döverdi beni. Bazen onun kalbinin olmadığını bile düşünüyorum.
Beni herkesin içinde ölesiye dövmüştü. Okulda bana atılan iftira yüzünden hırsız durumuna düşmüştüm. Ama şuanki ihtimaller canımı daha çok yakıyor.
Babam annemi aldatıyor muydu ? Hemde çocuklu bir kadınla ? YAPMAZ. BABAM O KADAR AŞAĞILIK BİR ADAM DEĞİL !
Derin bir nefesi içime çektim. Ve düşündüm. Sanki sonuca varabilecekmişim gibi
Bu melekleşmenin bugün yanında gördüğüm kadınla alakası var mıydı? Ya o çocuklar? Onlar da kimdi?
Babam annemi aldatıyor muydu? Ama onları dinledim aşkım canım felan demiyorlardı birbirlerine.Kadının adı neydi? Akrabamız mıydı? Hayır hiç sanmıyorum daha önce hiç görmemiştim.Hepsini geçtim o çocuklar kimdi?
Babam benim Semalarda kaldığımı biliyor evet öyleydi ama eve almayı unuttuğum eşyalarımı almak için gelmiştim. Onu o kadınla ve çocuklarla salonda otururken gördünce donup kalmış sonradan da kendimi dışarıya atmıştım
Hâlâ dışardaydım.Ne yapmalıydım, eve girip hesap mı sormalı,yoksa Semaların evine gidip hiç bişey olmamış gibi davranmalı mıydım?
Evet Sema benim en yakın arkadaşım ama ona bunu anlatamam.Eğer babam annemi aldatmak gibi bir şerefsizlik yaptıysa bunu anlatamazdım.En kötüsü de bunu anneme nasıl anlatmalıyım? Sakin olmalıydım.
Sonunda sabaha kadar burada beklemeye karar verdim. Esen rüzgara aldırmadım duvara yaslandım ve her zaman yaptığım gibi kendimi uykunun kollarına bırakamadım. Olmadı,bu sefer farklı. Düşünceleri zihnime hapsettiğim gibi kendimi uykuya hapsettim.
Uyandığımda güneş doğmuş,sokak yavaş yavaş kalabalıklaşmaya başlamıştı. Evin önünden geçenler duvar dibinde uyanmaya çalışan bana değişik değişik bakıyorlardı. Umrumda mı? -Hayır
Oturduğum yerden kıpırdandım ve düşündüğüm şeyi uygulamaya karar verdim. Onları takip edecektim.
Siyah kapşonumu kafama geçirdim ve fermuarımı çektim. Hava ciddi anlamda soğuktu ama üşümüyorum.
Düşüncelerim daha soğuk olmasına rağmen içimi yakıyor en çok da canımı yakıyor.
Hızlıca yürüyerek dış kapıdan veya pencerelerden bakılınca görülmeyeceğim blr yere geçtim ve beklemeye başladım.
Zihnimdeki düşünceler adeta içimi kemiriyordu. Galiba bu yüzden beklemek bu kadar zor geldi.
En sonunda kapının açılma sesi duyulunca nefesimi tuttum ve köşeye sindim.
Evet. Dün gördüğüm kadın hızlı adımlarla çöpleri çöp kutusuna attı ve içeri girdi. Sürekli etrafına bakıyordu? Neden?
Tekrar beklemeye başladım. Acıkmaya başladığımı hissettim. Acaba ilerdeki marketten bişeyler alıp yesem mi diye düşündüm, hemen bu düşünceden vazgeçtim. Onların evden çıkarken ne konuştuğunu duymam gerekti.
