THE UNRULY MR. KANG ( ON GOING )

Chapter 19: WE MEET AGAIN

    Chapter 19 “We meet again”
   

   
    "KUYA!" Masayang sigaw ni Peter ng makita ang kuya Pietrios sa labas ng gate abala sa pagdadala ng fruit basket at bulaklak. Peter quickly run towards his big brother and helped him to carry the other stuff. "Kuya naman hindi man lang ako tinawagan na bibisitahin mo 'ko ngayon." Nakangising sabi ni Peter habang karga ang paper bags na groceries ang laman.
   
   
    He smiled at Peter. "Surprise nga diba."
    
   
    Peter just shock his head in desbelief. "Ikaw talaga kuya. Tara pasok tayo sa loob."
  
   
   
    As they went inside the first thing he noticed is that Peter is alone and Kath is not here. Tahimik din ang bahay ng kapatid niya at napansin niya na maraming single breasted french na nakasabit sa hanger pole, ibig sabihin ay hindi mag-isa sa bahay ang kapatid niya. He calmly walks into the living room-- trying to find something unusual.
   
   
    Nagtungo naman si Peter sa kusina dala ang paper bags at dahil ayaw niyang mahalata siya ng kapatid niya sinundan niya ito at inilagay sa counter ang mga baskets na dala niya. Prutas, tinapay at preskong mga gulay saka rosas lang naman ang laman ng apat na baskets na iyon. "Ilagay mo na sa ref yung mga 'to." Utos niya dahil balak niya munang abalahin sa ganito ang kapatid. Because he can smell his father's scent wherever he goes around the house.
   
   
    "Naku!" Natatarantang sabi ni Peter habang nakatingin sa loob ng ref. He glanced at it and Pietrios disgusted on what he saw. "Ano ka ba naman Peter, buti nalang wala rito ang asawa mo pag yan talaga nakita ng sister-in-law ko, yari ka."
   
   
    "Ito na nga lilinisin kona." Anito.
   
   
    Habang abala si Peter sa paglilinis ng ref nagpaalam siya na maglilibot lang sa harden at tumango naman ang kapatid. As he left his brother in the kitchen all by himself instead of going to the garden he went upstairs directly to that one silent room na kahit kailan ay hindi siya pinayagang makalapit ni Peter do'n. At nang makalapit siya sa kuwartong iyon akmang bubuksan na niya ang pinto pero napigilan siya ng marinig niya ang boses ng kaniyang ama. He was right.
   
   
    Puno ng galit niyang sinipa ang pintoan at kasabay niyon ang pagtayo ng mga taong kasama ng ama niya sa loob ng dahil sa gulat. He went inside as he scanned them from bottom to top. "What the hell are you doing here, Pietrios?!" Galit na sigaw ng ama.
   
   
    He looked at his father in desbelief. "Pati sa tahanan ni Peter dinadala niyo ang mga basurang to!" Sabay sipa niya sa maliit na mesa na pinaglalagyan nila ng blueprints. "Hindi na ba kayo nahiya Dad?!" He roared. "Pati dito?! Sa bahay pa ni Peter?! Pati sa bahay ng kapatid ko dinadala niyo ang kabastohan niyo dito?!" Agaran siyang sinugod ni Chairman Kang at marahas na hinuli ang collar ng polo niya at hinigpitan ang hawak do'n. "Ang kapal ng mukha mong sabihing yan sa sariling mong Ama?!" Pinanlakihan siya nito ng mata. "Anak ko si Peter at pagmay gusto akong hingin sa kaniya ibinibigay kaagad niya. I asked him to let me stay here in his house to do my work."
   
   
   
    He chuckled bitterly. "Work? Ito yung work niyo? Yung pagiging serial killer niyo sa mga royalties? Dad..." He looked at him in the his eyes and in his eyes there was fury, loath and disgust. "Ni isa sa mga plinano niyo walang tumangumpay, di'ba? You've been planning this for years and you still haven't won and achieve what you really desire. Malakas ang kinakalaban mo Dad, at kahit pagsama-samahin mo pa 'tong mga taohan mo sa isang kisap mata lang mawawalan sila ng buhay." He fearlessly uttured and his father instantly let go of him and immediately slapped his face, nang hindi pa ito na kuntinto sinampal pa siya nito ng isa pang beses.
   
   
   
    "Wala ka talagang kuwentang anak." Chairman Kang uttured. "Bastos yang bibig mo!"
   
   
   
    He smiled devilishly and unoffendedly accept it. "Tama ka. You're my Dad kanino pa ba ako magmamana?"
   
   
   
    Galit siyang tinitigan ni Chairman Kang at akmang susuntokin siya nito sa bibig ng biglang dumating si Peter kaagad na umayos ang Ama at ngumiti na parang walang gulong nangyari. He chuckled in desbelief before he faced Peter who was carrying a tray full of drinks and snacks. "Oh come on son, you don't have to tired yourself." Gustong niyang masuka sa pagpapanggap ng Ama niya. He wanted to vomit at his mesirable acting skill.
   
   
   
    Peter didn't say a word inilapag lang ng binata ang tray na dala nito sa mesa. "Bakit ang gulo rito?" He asked curiosly.
   
   
    "Tama nga naman si Daddy, Peter... dapat hindi kana nagpagod paghandaan sila ng makakain. Busog na busog na nga sila sa panloloko sa'yo." Sabi niya na ikina sama ng timpla ng mukha ni Peter.
   
   
    "Kuya don't say that." Peter innocently said.
   
   
    "Peter, open your eyes and see what the fucking happening here! masyado na nilang inaabuso yang kainosentehan ng isip mo at yang kabaitan mo. Wala silang konsensya o awa. Wag kang masyadong mabait sa nakapaligid sayo ha... kasi dito palang sa kuwartong 'to, wala ni isang malinis kundi ikaw lang." He turned around and was about to leave but he forgot to say something. "Oh, and dad good luck at your mission. Baka mapalpak ka ulit." And then, he went downstair-- deciding to leave instead of staying and talking to Peter. Matagal tagal na mula ng huli niyang mabisita ang kapatid niya pero hindi ata ito ang tamang oras para makausap niya ito.
   
   
   
    Hindi niya nalamayan na sinusundan pala siya ni Peter mabilis siyang napahinto ng hawakan ni Peter ang braso niya at ipinaharap siya rito saka rin binitawan ang braso niya. "What was that?!" Peter was mad. Completely mad.
   
   
   
    He raised an eyebrow. "Pete---"
   
   
   
    "What the hell Kuya?! Tatay nating dalawa ang binastos mo kanina, bakit ba ang laki ng galit mo kay Dad? Bakit ang hirap sayo tanggapin ulit si Dad sa buhay natin? He's still our dad. Hindi mo dapat siya pinagsalitaan ng gano'n kuya Midnight."
   
   
   
    "Pete buksan mo nga yang mga mata mo." He calmly uttured. "Dad changed. Hindi na siya yung Dad na mapagmahal at may malasakit sa kapwa at anak niya, ibang iba na si Dad Peter! Look at me. I am your brother-- I only want the best thing for you, ayokong matulad ka kay Dad, ayoko rin na kamuhian mo ako dahil dito-- dahil kay Dad." He took a few stride closer to Peter. He pats his shoulder. "I am not accepting that man in my life if he can't change for us. Hanggang ngayon wala paring nagbago, gano'n padin. Ayokong dumating sa araw na pagbabayaran niya ang lahat ng kasalanan niya at madadamay  kapa."
   
   
   
    "Pamilya tayo Kuya madadamay at madadamay talaga tayo."
   
   
   
    He cussed. "Let's not talk about this now." Before he left, he hugged Peter and went to his car and drove away from that house.
   
   
   
   
  
    Galit siya at halos hindi na niya namalayan na sobrang bilis na pala ng pagpapatakbo niya ng kaniyang kotse ni hindi niya napatigil ang sasakyan niya ng makita na niya ang red sign. Habang nasa kalagitnaan ng pagmamaneho may biglang tumawag sa kaniya at kaagad namang niyang pinindot iyon para sagutin. As the caller spoke he instantly recognised that familiar voice. "Pinsan!" Masayang bati ng pinsan sa kabilang linya.
   
   
    "What do you want, Pedro?" He calmly asked while furiously speeding up the engine of the car.
   
   
    Rinig niya ang paghalakhak ng kaniyanh pinsan sa kabilang linya. "Badtrip ka naman, busy ka ba ngayon?"
   
   
    He answered. "Hindi naman, bakit?"
   
   
    He heard Pedro praised the god in a moment. Minsan sinasapian ng anghel itong pinsan niya. "Yes naman! Can we meet at your house?"
   
   
    Malakas siyang napabuga ng hangin. "Ano na naman ang kailangan mo insan?" He asked again.
   
   
    Pedro tsked. "Sasabihin ko pagnagkita na tayo, okay?" And then Pedro hang up.
   
   
    What was that?
   
   
    Nakakasiguro siya na may ipapagawa na naman ang pinsan niya sa kaniya and one thing for sure pagnakita sila ni Pedro at hindi siya sumang-ayon sa ano man ang balak nitong ipagawa o sabihin sa kaniya magmamakaawa ito at pipilitin siya hanggang sa pumayag siya.
   
   
   
    Maya maya pa ng makarating siya sa bahay niya kaagad na bumungad sa kaniya ang kotse ni Pedro na nakaparking sa harap ng bahay niya at may mga bagahe din do'n. Agaran niyanh pinatay ang makina ng kotse niya at nagmamadaling lumabas ng sasakyan at saka naglakad patungo sa kinauupoan ngayon ni Pedro. "What the hell did you do again, Pedro?" Kaagad niyang sabi nh malapitan niya ito.
   
   
   
    Pedro was calm and just relaxing there. "Chill ka nga. Masyado kang stress ha."
   
   
   
    Malakas niya itong hinampas sa ulo at gulat naman ang pinsan niya sa kaniyang ginawa. "Ang sakit ha!"
   
   
    Pinandilatan niya ito ng mata at kulang nalang ay hampasin niya ito ng maraming beses dahil sa mga kalokohan nito. "Pinalayas ka ba ng pamilya mo? Bakit andami mong bagaheng dala ha?! Ano na naman ang ginawa mo ha?" Sunod sunod niyang tanong.
   
   
    Pedro hissed. "Pinsan naman! hindi ako pinalayas ng pamilya ko noh at mas lalong wala akong ginagawang masama o ano pa! saka hindi naman para sakin yang mga bagahe eh."
   
   
    "Eh kanino 'to?" Takang tanong niya sabay turo sa mga bagahe.
   
   
   
    Pedro smiled at him. "Sayo. Pupunta ka sa forest island bilang ganti sakin. Hindi kasi ako makapunta do'n kasi may kailangan akong tapusin para kay Mama at ang sabi ko nalang kay Mr. El Berto Paraiso ikaw ang gaganti sakin bilang bibisita sa lugar ni King Gilbert Orlando."
   
   
   
    "What the fuck did you just said?!" He furiously said.
   
   
    "Insan naman parang wala tayong pinagsamahang kalokohan, di'ba nga sabi mo pagmay kailangan ako sayo ako lalapit. Eto na oh, kailangan kita para dito."
   
   
   
    He slapped Pedro's head again. "Wala ka talagang kukote! hindi ka nagsasabi ng advance! sinusurpresa mo akong gunggung ka."
   
   
    Pedro cursed. "Tangina naman! parang di ako kuya kaysa sayo ah!" He said while pouting.
   
   
    "Hoy! mas matanda ako sayo ng dalawang araw ha kaya wag kang magtataas ng boses sakin kung ayaw mong kutosan kita." Sansala niya rito habang paulit ulit itong hinahampas sa balikat at ulo. Paulit ulit namang nagsosorry ang binata sa ginawa niya, he mean it.
   
   
    "Sorry na! eh tapos na eh, nagawa kona. Ano pa ba mababago do'n? Ehh insan naman pagbigyan muna ako kahit ito lang. Sige na pumunta kalang sa islang 'yon bilang palit sakin habang inaakikaso ko ang pinapagawa ni Mama sakin." Sabay nagpacute ito sa harap niya.
   
   
    Pietrios rolled his eyes and shook his head in disbelief.
   
   
   
    "Hayst," kinalmut niya ang ulo niya sabay tanong kay Pedro. "Kailan ba?" Napakalma niya rin ang sarili niya.
   
   
    Pedro smile. "Ngayon na, hinintay lang kita eh kasi ngayon talaga yung alis mo."
   
   
   
    "Your giving me a headache Pedro, sumasakit ulo ko sayo." Aniya habang hilut hilut ang ulo.
   
   
   
    Ano pa ba ang magagawa ko kung nandito na? Mr. Kang thought as he blew a loud breath.
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
    KATULAD ng napagusapan ni Mr. Kang at ng pinsan niyang si Pedro siya ang pupunta sa forestland bilang representative nito. Sumang-ayon sita hindi dahil napipilitan siyang gawin ito pero dahil gusto niyang makita si Thomas, he wants to talk to him. Gusto niyang makausap ang lalaking iyon sa huling pagkakataon. Kasalukyan silang nasa himpapawid papuntang greece iniisip niya ang sasabihin niya kay Thomas pagnakita na niya ito sa forestland dahil pagnaka-landing na ang eroplano sa airport ng greece dederetso kaagad sila sa riverland saka sasakay ng cruiseship.
   
   
   
    Gagawin niya ang rasong ng pagpunta niya sa forestland total hindi naman siya magtatagal, mananatili siya bilang bisita sa isang linggo lang. Pagkatapos uuwi rin kaagad siya.
   
   
   
    He wants to make things clear.
   
   
   
    He wants to make a final word to Thomas.
   
   
   
    He will have his final goodbye to his beloved Thomas.
   
   
   
    Ilang oras ang lumipas at safe silang nakarating sa greece, kaagad siyang lumabas ng eroplano ng inanunso na ng piloto na puwede na siyang bumaba. Pagkababa niya sa eroplano sinalubong siya ng isang lalaki na naka suit na itim, Pedro mentioned this to him, a guy in a black suit will escort him all the way to riverland and there will be other men to guard him all the way to Riverland. "Welcome to greece, sir." The guy said.
   
   
   
    He just nodded and walked to the car. He went inside and waited. Sumakay naman ang lalaki at ito ang nagdrive.
   
   
   
    Mabilis naman silang nakarating sa riverland dock at kagaya ng sinabi sa kaniya ni Pedro tatlong lalaki ang sasama sa kaniya sa forest land bilang tagabantay niya. He agreed.
   
   
   
    Dala ng kasama niyang lalaki ang mga bagahe niya habang siya ay naglalakad na patungo sa cruiseship. Kapagkuwan ni-welcome siya ng mga nagtatrabaho roon pero dinedma niya lang ang mga ito. Iginaya niya ang babae papunta sa top deck kung saan naghihintay ang host sa itaas. The very own host of his cousin'-- Samuel. Si Samuel ang may ari ng cruise ship na ito at kabilang ang lalaking ito sa nagtatrabaho para kay Tyson Goivonni.
   
   
   
   
    Tyson Goivonni rule the riverland and he owns this place.
   
   
   
   
    "Kumusta ang byahe mo, chairman?" Samuel uttured as he placed his phone on the table.
   
   
   
   
    "Just fine." He shortly answered. He sat on the empty chair in front of Samuel.
   
   
   
    Samuel smirked. "Tinatamad na naman ba si Pedro at ikaw ang kinunbinse?"
   
   
   
   
    He heave a heavy sight. "Ang akalo ko ba alam mo na lahat, sabi mo nga sakin dati... alam mo ang lahat ng nangyayari samin."
   
   
   
    "Not everything saka dati yun. Nagbago na ako simula no'n naupo na ang ama mo sa posisyon ng lolo mo." Anito.
   
   
   
    "Do you think my dad is a terrible ruler?"
   
   
   
    "No, i think he's better than that. He just don't fit in his position. Someone deserve it."
   
   
   
    "And who deserve it?"
   
   
   
    Hindi sumagot si Samuel sa halip ay ngumisi lang ito. "Matatagalan tayo sa dagat, dalawang araw pa bago tayo makarating sa forestland."
   
   
   
    "I can wait. I am not in a hurry." Sabi niya.