2 farklı kader [inui X kokonoi]

0.1

Not: Medyadaki şarkıları  veya videoları bölümün geçtiği kısımda izlemeniz  veya dinlemeniz tavsiye edilir 

Ben seishu inui. hayatı mahvolmuş bir insandan başkası değilim. fakat belki benim için birisi benim hayatımı değiştirir belki

...

17/01/2004

- Hey inuii buradayım! 

Sesin geldiği yöne doğru baktım. Kokonoi bana sesleniyordu, Yanına gittim ve boynuna sarıldım. Oda karşılık olarak bana sarılmıştı.

Kokonoi hajime. Erkek arkadaşım, İyi giden bir ilişkimiz vardı . Ablamın ölmesi üzerine en çok yanımda olan kişiydi. Ben içime kapanık bir insandım , Hajime ise ben tam tersim çok sosyal bir insandır .Dışa dönük enerjisi yerinde özgüvenli birisidir. Benim ise evimde çıkan yangın sonucu yüzümdeki yanık yarası yüzünden özgüvenim çok düşük ,Kendimi olduğum gibi sevemiyorum . Hajime'nin özgüvenli olmasını hep kıskanmışımdır. 

-İyi misin İnui ? düşünceli duruyorsun. 

-İyiyim Koko teşekkürler.

-Birazdan zil çalar gel içeri geçelim.

-Peki ^^

Gülümseyerek konuştuğumda Koko koluma dolanmış , birlikte yürüyerek içeri girdik. Sınıfımıza girip sıramıza oturduk. Birkaç dakika sonra zil çaldı ve öğretmen yanında sarı uzun saçlı bir çocuk ile içeri girdi. 

-Evet çocuklar günaydın hepinize. Bugün sınıfımıza yeni gelen bir arkadaşınız var. Kendini tanıtmak ister misin?

sarı saçlı çocuk istemeyerek kafasını kaldırıp sınıfta birkaç saniye gözlerini gezdirdi .

-Adım Sanzu. Sanzu Haruchiyo, Osaka'da doğup büyüdüm . Tokyo'ya da 2 hafta önce geldim.

birkaç saniyelik sessizlikten sonra;

-Güzel ,Boş olan bir yere geç bakalım.

Haruchiyo sanki uykudan yeni uyanmış gibi yavaş yürüyerek arkamızdaki boş sıraya yerleşti ve kafasını sıraya koyup uyumaya başladı.

Öğretmenimiz ise derse başlamış tahtaya bir şeyler yazıyordu. Yaşasın ders matematik! En sevdiğim ders matematik'dir .

Koko'nun ise tam tersidir matematik'den nefret eder. Hocanın tahtaya yazdığı soruları çözüp , Utanarak da olsa ayağa kalkıp hocanın yanına gidip soruların cevaplarını gösterdim. hoca defterime imzasını atıp tebrik ettikten sonra ; hoca, Masadan tebeşiri alarak bana uzatarak soruları tahtada ,sınıftakilere anlatarak çözmemi söyledi. Panik oldum... Titreyen elim ile hocanın elinden tebeşiri aldım. Tahtaya döndüm ve formülleri yazmaya başladım. zor da olsa kekeleye kekeleye anlatmaya çalışıyorum.

Bir ara arkamı dönüp Koko'ya baktım. Bana gülümsedi ve devam etmemi söyledi. Bu beni biraz da olsa rahatlatmıştı.
Zor da olsa soruları çözüp ,Anlatmayı başarmıştım. 

Hoca teşekkür etti , Sözlüme 100 vereceğini söyledi. Bende teşekkür edip yerime geçtim. 

-çok iyiydin! 

-Teşekkürler <3

Güzel geçen blok matematik dersinden sonra malesef teneffüs olmuştu. Sabah kahvaltı yapmadığımdan acıkmıştım. Paramı alıp utana sıkıla kantine indim. Koko arkadaşlarıyla takılacağını söyleyip yanımdan ayrıldı. 


Kantine inmekten nefret ediyorum ; Çünkü üst sınıflar sürekli küçük olanları umursamadan ittirip en öne geçer. Bu beni rahatsız ediyor. İnsanlar bana bakıyormuş gibi hissedip utanmama neden oluyor...

Koridorda yürürken bir anda tanıdık bir ses duydum.

-Seishu İnui! 

Bu müdürün sesiydi. Kesin yine okul kıyafetimi giymediğim için azarlanacağım.