Kiss And Tell

Chapter two

TWO

NEILL was looking at his new home na malayung-malayo sa bahay niya, a smelly cabin na ang tawag ay Woodpour. The mattress was a little bit smelly, na pinaresan ng manipis na unan.

            “So, ito pala ang sinasabi ni Selina sa aking lugar,” sabi niya habang nakalagay ang mga kamay sa likod ng ulo niya. “Mukhang nakalimutan yatang sabihin ni Selina sa akin na hindi gaanong komportable dito.”

            Ginalugad niya ng tingin ang kabuuhan ng kuwartong naka assign sa kanya. There were two double deck, and each was strewn with backpacks, baseball caps, clothing, and an array of CDs and Walkman disc players. The cabin had an eigth campers, ang apat pa ay nasa kabilang room at isang counselors room na nakalagay sa gitna ng dalawang kuwarto. Siguro kung magkakatao na sa kwartong ito magmumukhang may buhay na siguro itong kwarto na’to.

            Bumuntong hininga si Neill at tumayo sabay kuha sa soccer ball niya na nakalagay sa ilalim ng higaan. Mabuti nalang at mababait ang mg aka roommate niya. Sina Jerry at Douglas ay matagal nang pumupunta sa camp and were obviously best friends. Nang una niyang pasok sa kuwarto kanina they’d given him the cold shoulder, pinapahalata sa kanya na isa siyang outsider. Pero nang malaman nila na nandito siya para sa soccer team at kaibigan niya si Selina kalaunay naging warm naman sila sa pakikitungo sa kanya.

            Tumayo si Neill sa gitna ng kuwarto at nag umpisang laruin ang bolang hawak niya gamit ang paa at dibdib niya. Kahit na natutunan na siyang tanggapin nila Jerry at Douglas nagpapasalamat parin na nabigyan siya ng oras para iligpit ang mga gamit niya. Late na dumating si Neill kaysa sa iba at ang Woodpour’s counselor na si Dexter Smyth, had told him na bibigyan siya nito ng oras para makapagligpit at upang hintayin narin ang last bunk mate nila habang ang iba naman ay pumunta na sa mess hall for dinner.

            “Eighty … eighty-one…eighty-two…,” pagbibilang niya sa bawat bolang tumatama sa paa at dibdib niya. Konti nalang at mapi-perfect na niya ito.

            “Ninety-two…ninety-three…” Pinapawisan na sa noo si Neill habang nilalaro parin ang bola. Sa kanyang paa, sa kanyang dibdib, papa, at dibib. Malapit na. “Ninety-six…ninety-seven…”

            “Hello, anybody here!” isang malaking lalaki ang biglang pumasok at pabalang na binuksan ang pinto just as Neill reached ninety-nine.

            Thwack!

            Tumama ang bola sa kanyang paa sa hindi magandang angulo at tumama ito sa bagong dating na lalaki.            “Whoa!” sabi ng bagong dating na lalaki sabay ilag sa bola.

            Bam!

Tumama ang bola sa dingding na may nakasandig na skateboard at bumagsak sa sahig.

            “Is that the way you greet all your bunk mates?” tanong ng lalaki.

            Isinantabi muna ang frustration niNeill. Konti nalang sana at mabi-break na niya ang record na one-hundred. He tried to act calm.

            “Sorry, man,” sabi niya habang nakangiti.“I guess I shouldn’t play in the house.”

            “No, it’s okay. No harm done,” the new guy said. Ibinagsak nito ang malaking duffel bag sa sahig at sabay abot ng kamay nito sa kanya. “Name’s Hommer, Kit Hommer.”

            Tumawa siya sabay abot sa kamay nito. “What’re you, double-o-six or double-o-eight?” tanong niya.            Hindi ito tumawa o ngumiti man lang sa biro niya.