Jeonကမမွတ္မိေတာင္ငါက မွတ္မိေအာင္ ျပန္လည္ဖန္တီးယူမယ္...
"JEON...."
"အင္း..."
"မနက္စာ စားၾကမယ္"
"အြန္း"
အရင္ရက္ေတြကထက္စာရင္ အခုေတာ့
ေမးရင္ျပန္ေျဖလာခဲ့ၿပီ...
ဟြန္းမင္းငါ့ကိုျပန္လက္ခံလာတဲ့ေန့ၾကရင္
ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျပစ္ထားျပမယ္..
"ဘလိုေနလဲ ငါေၾကာ္ထားတာ
ေကာင္းလား..."
"....."
ေျဖစကားျပန္မလာဘဲ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔
ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ JEON
"ဘ ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ
ငါေၾကာ္ထားတာ အဲ့သေလာက္ဆိုးလား"
"ထယ္....
တကယ္ကို မင္းျပန္လာခဲ့ၿပီဘဲ"
"ဟမ္ JEON ငါ့ကိုမွတ္မိသြားၿပီလား"
"အြန္းမငိုပါနဲ႔ထယ္ရယ္ မင္းမ်က္ရည္ေတြက ငါ့အတြက္ေတာ့ ေခ်ာ္ရည္ပူေတြအလားပါဘဲ"
"မင္း လူယုတ္မာေကာင္ႀကီး..အီးဟီး
ငါ့ကိုေမ့ထားရက္တယ္"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ထယ္ရယ္
ကိုယ္မင္းမွန္းသိေပမဲ့ သိစိတ္နဲ႔ မသိစိတ္
လြန္ဆြဲေနခဲ့မိလို႔ပါ"
"ငါလြမ္းေနခဲ့တာသိရဲ့လား...."
"ထပ္တူပါဘဲ TAE ရယ္"
"ဟင့္...
ဒါနဲ႔မင္းကအခုမွ ဘာလို႔ ငါမွန္းေသခ်ာသြားတာလဲ"
"ထယ္ေၾကာ္ထားတဲ့ ၾကက္ဥေၾကာ္ အတူးေၾကာင့္ေပါ့ကြာ ဟားဟား...
အဲ့လိုလက္ရာမ်ိဳးက ႏွစ္ေယာက္မွမရိွဘဲ"
"မင္း...မင္း..လူဆိူးေကာင္
မွတ္မိစရာရွားလို႔ ....ငါနဲ႔စကားလာမေျပာနဲ႔
မင္းကိုျပစ္ထားမယ္
ငါကေတာ့ မွတ္မိၿပီးသတိတရနဲ႔ေနေနတာ
မင္းကေတာ့ ငါ့ၾကက္ဥေၾကာ္ကိုေလွာင္တယ္.."
"ေဟာဗ်ာ
အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႔ထယ္ရယ္
ကိုယ္အမ်ားႀကီးလြမ္းေနရတာကို
အခုလိုျပစ္ထားေတာ့မွာလား"
"အဟင့္
လူဆိုးေကာင္ ငါ့ကိုမွတ္မိဖို႔ 1ပတ္ေတာင္အခ်ိန္ယူတယ္ မင္းက"
"မမွတ္မိတာမဟုတ္ပါဘူး
ကိုယ္က ေသခ်ာေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တာပါ
ဘယ္ေတာ့မွကိုယ့္စီ ျပန္မလာေတာ့ဘူး
ထင္ေနခဲ့တာ အသက္ရယ္.."
YOU ARE READING
Lavender Tae Tae(Complete)
Randomမင်းကသာ ပျိုးရင် ငါကပွင့်လန်းပေးမယ် မင်းသာ ခြွေ ချင်ရင်လည်း ငါက ကြွေကျ ဖို့ အသင့်ပါ~~~
