Little Gazelle | Jensoo

One Shot

***

Korkma minik ceylan,
Baharda ki kış havasından
Saçından geçen rüzgardan
Korkma,
Bazı vedalar acı versede
Girdiğin yatak soğuk olsada
Korkma,

Annenin kokusunu,
Babanın yüzünü unutsanda korkma.

Onu hatırla,
İlk tanıştığınız anı,
Çipil çipil bakan gözlerinizi,
Sarılışınızı, birlikte uyuyuşunuzu
İlk öpücüğünüzü hatırla.

Korkma,
Ayrılık tez vakitte gelirse
Yaşamak zor gelsede
Hatırla,
Birlikte geçen her salisenizi...

***

Koca yirmi yıl hayat ne garip dimi, dün yaşamış gibi hatırladığım eski yaşanmışlıklar şimdi sadece birer anı.

O zamanlar jennie iken şimdi Ruby Jane olmuştum, adım gibi değişen hayatımda, değişmeyen tek şey Jisoo'nun yüzüne dair her ayrıntıydı. Her şey değişmişti ama, sesi, sarılışı, dokunuşu. Hayır... hala hissediyorum kulaklarımda gözlerimde, burnuma dolan kokusu onca yıla rağmen hala benimleydi.

Acaba o da beni hatırlıyor mudur? Söz vermişti, seni asla unutmayacağım Jennie Kim diye, merak ediyorum sözünü tuttu mu. Beni, bizi unuttun mu Kim Jisoo.

Şimdi 34 yaşındasın,
Hayatın nasıl, hayallerini gerçekleştire bildin mi? Söyle bana, benim gözlerime baktığın gibi bir başkasına bakıp aşık oldun mu? Söyle. Şuan bir adamla evli misin...
...
Ya evli değilsen.. Evli değilsen beni tekrardan; minik ceylanım diye sever miydin, yine gözlerime hayranlıkla bakar mıydın?

Yine beni her şeyden çok sever miydin...

Asla bilmeyeceksin belki ama kürkçü dükkanına geri geldim. İlk tanıştığımız ilk kavga ettiğimiz ilklerimizin hepsini yaşadığımız yere mavi kelebekler yetimhanesi, çok uzun zaman oldu dimi, çok beklettim seni, özür dilerim..

Gözlerimi sıkıca yumdum dinledim, mavi parmaklıklar arasında gelen çocuk seslerini, sanki bir müzisyenin elleriyle yazılmış notalar gibi geliyordu kulağa. Tüm gün dinlesem asla bıkmam o kadar huzur ve saflıkla dolu ki gülüşleri..

Gözlerimi geri araladığımda, derin bir soluk verdim. Kapıdaki bekçiye göz gezdirip adımlarımı ona doğru çizdim. Evet hazırsın Ruby Jane, hayalini, hayalinizi gerçekleştirme zamanı.

Kendimden emin olsam dahi içimde amansız bir korku var. Bekçinin yanına gelince önce adımı sonra öncesinde hazırlamış olduğum kimliğimi uzatıp, bekledim.

Bekçinin içeriye haber vermesini beklerken, bir kaç daha derin soluklar verip içeri  girmeme izin vermesiyle kapıyı aralayıp adımımı toprak bahçeye bastım.

Toprağı mis kokan bahçeyi baştan sona göz gezdirdiğimde yıllar geçse dahi buradan bir parçanın bile eksilmediği fark etmek içime su serpmişti, bazı şeylerin kaybolmadan kalması ne güzeldi..

Bahçenin sağ kenarında duran meşe ağacımıza baktığımda hala eskisi gibiydi, tahta salıncak bile yerli yerindeydi, sahi kaç yıllıktı o salıncak, kim bilir ne anılar biriktirmiştir bu koca ömründe.