Reaching Your Hands

01.

Shet, anong oras na pala at late nanaman ako sa graduation practice. I looked at the wall clock above my cabinet, 10 AM ang practice but I have to be there before 9 AM. As I was sitting on the couch, my attention was drawn to the sudden ringing of my phone. The familiar name "Carmela" appeared on the screen.

["Oy, president! Tulog ka pa ba? Alas otso na,"] Bungad niya pagkasagot ko ng tawag, I groaned. "Chill! Hindi tatakbo ang stage. Maliligo na 'ko tapos magbibihis," Saad ko rito. Natawa naman siya sa sinabi ko. Totoo naman? 8:12 AM palang nung tinignan ko ang orasan. Dakilang crammer ako 'no, kahit sa graduation practice nagc-cram ako papunta e.

["Okay! Pero 'wag ka sana mabadtrip pagpunta mo dito ha?"] Napakunot ang noo ko sa sinabi niya, "Bakit nanaman, Carmela?" Tanong ko dito. Naririnig ko ang ilang tawanan sa kabilang linya. Siraulo! Naka-loudspeaker ba 'to?! ["Pinindot niyo naman si anger ni Pres!"] Rinig ko ang boses ni Ares.

Magsasalita palang sana ako nang binaba ni Carmela yung tawag, bastos 'to ah! Naka-loudspeaker na nga siya, iniwan pa 'kong curious sa mga pinagsasabi nila. Dali-dali na akong dumiretso sa bathroom para maligo.

Maya-maya rin ay natapos na ako at kukunin ko palang sana yung bag ko nang magtext si April.

aprilkale: we need a power bank, pls bring urs hihi

I chuckled befpre replying. Teka nga, nando'n na sila agad sa school? Talagang naunahan nila ako! Dali-dali akong nagreply at dumiretso sa kotse. Pagkarating ko sa court ng school ay nakita ko sila Ares, Carmela, Ari, April, Cheanne, Moraiah, at Shai na busy magtawanan habang sineset up yung mga upuan at speaker.

Pagkababa ko ng bag ko ay tinawag nila agad ang pangalan ko. "Hindi mo siya nakita?" Bungad ni Carmela, my eyebrows furrowed into confusion. "Ano bang pinagsasabi mo?" Freya chuckled. "Si Zidane! Yung basketball player," I rolled my eyes. "Of course kilala ko kung sino si Zidane. Hindi, ano bang meron?" Tanong ko sa dalawa. Lumapit naman agad si Ares, namb-bwisit talaga ng araw 'tong gunggong na 'to e!

"Ikalma mo naman yan, Pres! Laging galit amputek! Si Anger lang ba namamahala sa emotion mo?" Umakma akong babatukan siya nang umilag agad. Tumigil din maya-maya ang asaran nila. Nananahimik ako sa gilid na sineset up ang mga audio na gagamitin para sa practice nang makita ko ang team nila Zidane.

I immediately noticed his jersey.

Rodriguez

17.

Umakto akong hindi siya nakita at tumalikod para i-connect sa Bluetooth ang laptop na hawak ko. "Uy, President!"I sighed inwardly as his voice reached my ears. Not gonna lie, bakit ang bango ng amoy niya kahit pawis? Naknamputa, Mireille.

Nagtawanan pa ang ilang teammates niya at ang iba roon ay inasar siya bago pa man siya makalapit sa akin.

"Hi," he said as he sat a few inches beside me. I looked at him, "Hello," I greeted back. Bumalik ang atensyon ko sa pagko-konekta ng Laptop sa speaker para sa mga audio. "Mille," He called me.

I looked at him, "Yeah, why?" I responded. Magsasalita pa lamang sana siya nang biglang dumating ang team captain nila—It was Felix, "Rodriguez. Go back to the Basketball Court instead of bothering other people."