Unicode
အလွန်တရာမျှ တိတ်ဆိတ်လွန်းတဲ့ တောကြီးထဲတွင်18နှစ်အရွယ်ကောင်လေး တစ်ယောက်လမ်းပျောက်နေခဲ့သည်။မျက်လုံးအဆုံးထိ တွေ့နေရတာကသစ်ကိုင်းခြောက် အပင်တွေကြည့်သာရှိနေသည်။
: အ~အ~အ :
ကျီးကန်တစ်ကောင်ရဲ့ အသံဟာသူ့နောက်ဘက်ကနေပေါ်ထွက်လာခဲ့သည်။သူလှည့်ကြည့်လိုက်တော့
စံအိမ်ကြီးတစ်အိမ်က ထိုသစ်တောကြီးရဲ့အလယ်မှာရှိနေသည်။သူ့အရွယ်က စူးဆန်းခြင်စိတ်အပျင်းပြဆုံးအရွယ်ဆိုတော့ ထိုစံအိမ်ကြီးဆီကိုခြေဦးတည့်မိသည်။
ထိုစံအိမ်ကြီးကို အဝေးကနေခြုံ ကြည့်လိုက်တော့အတော်လေးအိုဟောင်း နေလေပြီဂျပန်ခေတ်ကအိမ်ကြီးလိုပဲ ပြတင်းပေါက်တွေမှာ တချို့နေရာကတံခါးပေါက်တစ်ဖက်ပဲရှိပြီး တချို့နေရာတွေကရှိမနေသူ့မျက်လုံးကို ဖမ်းစားသွားတဲ့ဖြူလွှလွှအရိပ်လေးတစ်ခု ပြတင်းပေါက်ကနေ သူ့အလာကိုကြည့်နေသည်။သူလည်းစံအိမ်အနီးကို ပြေးလာမိသည်။အနီးရောက်တော့ ထိုအရိပ်လေးမရှိတော့ ရင်ထဲမှာလည်းတစ်ခုခုကို လွမ်းဆွတ်နေသလို သူထိုအရိပ်ဖြူလေးကို ရှာရန်စံအိမ်တံခါးမကြီးနားကိုလာခဲ့ကာကျွန်းတံခါးကြီးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့.......: အ~အ~အ~အ~!!! :
များစွာသောကျီးကန်းများက သူဆီကိုတဟုန်တိုးပျံသန်းလာကြသည်။
: Click! :
လက်ဖြောက်တီးသံနဲ့ အတူသူ့မျက်လုံးအစုံတို့ ဟာပွင့်လာသည်။မျက်နှာကျပ်ပေါ်က မီးအလင်းအဆူးကြောင့် မျက်လုံးတွေကိုပြန်မှိတ်ပြီး ဘေးဘက်ကိုအကြည့်လွှဲလိုက်တော့.....
"သားJake အဆင်ပြေရဲ့လား"
ဘေးမှာထိုင်နေရာက နေသူဆီကိုလာကာ ဆိုးရိမ်စွာမေးလာတဲ့ သူ့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသောMomကိုပြုံးပြလိုက်ပြီး ခေါင်းရမ်းပြလိုက်တော့သည်။ဒါကိုစိတ်မချဟန်...
"Drသားရဲ့အခြေနေလေးသိလို့ရမလား"
"အွန်းnurse လိုအပ်တဲ့ဆေးတွေကိုကလေးကိုပေးလိုက်ဦး ကလေးသူနဲ့လိုက်သွားလိုက်နော်"
Dr.အပြောကိုလက်ခံတဲ့ အနေနဲ့သူလိုက်သွားလိုက်သည်။သူ့ကိုပထုတ်တာသိပေမယ့် ပြောမယ့်အကြောင်းတွေလည်း သူသိပါသည်။လူကြီးတွေရှေ့မှာတော့ သူမသိခြင်ယောင်ဆောင်ထားလိုက်သည်။nurseဆီကနေ ဆေးတွေယူပြီး အပြင်ဘက်ထိုင်ခုံလေးမှာMomအလာကို ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။......
YOU ARE READING
Puppet
FanfictionUnicode "ကိုယ့်နာမည်Jake.. ထယ်ပြောတဲ့ဂျွန်ဂျောင်ဂုမဟုတ်ဘူး....ထယ်ဖြစ်စေခြင်ရင်တော့ဖြစ်ပေးမယ်.....ဒါပေမယ့်.....အဲ့လူလိုမျိုးထယ့်အပေါ်မယုတ်ညံ့ဘူး...ကိုယ်ကထယ့်ကိုအမြတ်တ်နိုးထားမှာ....ကိုယ့်ရဲ့အဖိုးတန်လေးထယ်ယောင်း......♡" "ငါသူ့ကိုအရမ်းကြောက်တ...