Δεν μπορω χωρις εσενα

Το χαμογελο

Ηταν πρωτη μερα μαθηματος η Λιζ περπατουσε μαζι με την Ροουζ στους διαδρομους της σχολης και ως συνηθως ολα τα αγορια χαιρετουσαν και χαριζαν χαμογελα στην Ροουζ  ενω την Λιζ δεν της εδωσε κανενας σημασια , μπορει να εφταιγε το ντυσιμο της  σε σχεση με την Ροουζ που φορουσε μια κοντη φουστα με ενα κολιτο μπλουζακι η Λιζ φορουσε ενα τζιν και ενα τ σιρτ.

Ευτυχως για την Λιζ το μαρτυριο της τελειωσε χαρης το κουδουνι που χτυπησε , αυτο σημαινε ωρα για μαθημα.Η  Λιζ ηταν ανθουσιασμενη να ξεκινηση αυτη η σχολικη χρονια σε αντιθεση με την υπολοιποι σχολη.

Ηταν δευτερη ωρα μαθηματος και η Λιζ ειχε ιστορια που ηταν ενα απο τα αγαπημενα της μαθηματα αλλα για καποιο λογο σημερα δεν μπορουσε να συγκεντρωθει καθολου, οποτε αρχισε να παρατηρη τι γινεται μεσα στην ταξη για πρωτη φορα.Στην αρχη κοιταξε τους μπροστινους μαθητες , τον πινακα , τις πολυκατοικιες που φαινοντουσαν απο τα παραθυρα.Μετα αποφασισε να κοιταξει διακριτικα τι γινοταν πισω οπως γινοταν παντα πολυ μαθητες ηταν με το κινητο στο χερι καποιοι αλλοι φασωνονταν και καποιο αλλοι κοιτουσαν το ταβανι. Καθως γυρνουσε το κεφαλι της προς τον πινακα παρατηρησε καποιον να την κοιταει αλλα δεν καταλαβε ποιος ηταν.Οποτε γυρισε προς την μερια του για να δει ποιος ηταν.Αυτο που ειδε δεν μπορουσε να το πιστεψει με τιποτα της φαινοταν σαν ονειρο.Αυτος που την κοιτουσε ηταν ο Αντριαν ή  βασικα δεν κοιτουσε αυτην αλλα καπου κοντα της και πανω που χανοταν στην ομορφια του ο Αντριαν γυρισε και την κοιταξε και της χαρισε ενα χαμογελο.Η Λιζ δεν μπορουσε να το πιστεψει αυτο που μολις ειχε συμβει.Ηταν τοσο πανευτυχης που δεν την ενοιαζει τιποτα.Πιο μαθημα , πια ιστορια την χαρα που ενιωθε δεν μπορουσε να της την παρει κανεις.

Εκτος βεβαια απο τον ιδιο τον Αντριαν...

Ειχε χτυπηση για διαλλειμα και η Λιζ βρισκοταν στο ντουλαπακι της οταν ειδε Αντριαν να φιλιεται με μια ζιλη , ξανθια κοπελα.Ολη η χαρα που ειχε νιωσει ειχε εξαφανιστει μεσα σε δυο δευτερολεπτα και ειχε αντικατασταθει απο θλιψει.Πανω στην ταραχη εστριψε να φυγει αλλα επεσε πανω σε καποιον και επεσαν τα βιβλια που κρατουσε. Εσκυψε να τα μαζεψει ακουσε βηματα να ερχονται προς το μερος της αλλα υπεθεσε πως θα ειναι καποιος μαθητης που πηγαινει στην καφετερια.Τοτε τα βηματα σταματησαν μπροστα της τα παπουτσια που φορουσε αυτοος που ειχε σταματησει ηταν τζορνταν και τα συγκεκριμενα τα ειχε μονο ενας σε ολο την σχολη και αυτος ηταν ο Αντριαν.Ξαφνικα η Λιζ ξεχασε πως να αναπνεει και σηκωθηκε αποτομα επανω την ωρα που ο Αντριαν εσκυβε να την βοηθησει.Αυτο ειχε ως αποτελεσμα η Λιζ να κουτουλησει τον Αντριαν.

"Συγνωμμη , συγωμμη δικο μου το λαθος"ειπε γρηγορα η Λιζ.

"Ενταξει δεν πειραζει "ειπε ο Αντριαν καθως επιανε το μετοπω του.

"Νιωθω τοσο ασχημα , μα ειμαι τοσο ατσουμπαλη χιλια συγνωμμη"ειπε η Λιζ πανικοβλητη.

"Ειμαι ενταξει αληθεια , εχω περασει και χειροτερα"ειπε ο Αντριαν και της εσφυξε τον ομω φιλικα.

"Σιγουρα εισαι καλα , να φωναξω την νοσοκομα αμα ειναι"ειπε η Λιζ και πηγε να φυγει αλλα ο Αντριαν την επιασε απο το χερι.

"Αληθεια ειμαι μια χαρα "ειπε εκεινος και την κοιταξε στα ματια.

Ηταν μαγευτικο το ποσο ομορφα ηταν τα ματια του ακομα και αν ηταν το κλασσικο καφε χρωμα.

"Λιζ;Σωστα"ρωτησε ο Αντριαν.

"Ναι "ειπε εκεινη κοκκινιζοντας.

"Αντριαν "ειπε εκεινος.

"Ξερω εχουμε μαζι ιστορια"ειπε η εκείνη.